Vandaag vertel ik het verhaal van een mevrouw die hier niet aanwezig kan zijn.
Ik krijg thuiszorg omdat ik door mijn beperkingen steeds minder kan. In 2006 werd de hulp mij door het CIZ toegekend. In het begin kreeg ik 3 uur per week, maar dat werd al snel 6 uur per week. Dat kwam doordat mijn beperki...ngen waren toegenomen.
Ik kan bijvoorbeeld mijn arm niet meer omhoog doen. Na mijn verhuizing kreeg ik 4 uur per week, maar via gerechtelijke procedures is het gelukt om weer 5,5 uur te krijgen. Inmiddels ben ik heel veel gekort, op het moment krijg ik 2,5 uur per week. Het is te weinig. De enige manier om meer thuiszorg te krijgen is door het bij te kopen. Ik heb een vaste hulp, daar ben ik erg blij mee. Zij kent mij en weet ook wat ik belangrijk vind.
Je bouwt toch een persoonlijke band op. Mijn hulp geeft zelf ook aan dat er te weinig tijd is. We kijken dus elke keer samen naar wat er het meest dringend moet gebeuren. Dat doet ze dan die week. Ik wil haar niet opjagen, ze werkt hard. Doordat de hulp die ik krijg beperkt is vervuild het huis. Ik kan gelukkig nog zelf aangeven wat het belangrijkste is wat er moet gebeuren. De badkamer, het toilet en het bed is het belangrijkste. Maar ook de woonkamer en keuken moeten gebeuren, daar breng je veel tijd door.
Heel veel dingen mogen nu ook niet meer gedaan worden. Ramen lappen, vuilnis weggooien. Ik ben angstig, bang dat ik straks helemaal niet meer de zorg krijg die ik nodig heb. Nu is het al zo dat je bed niet wordt verschoond als je een ongelukje hebt gehad. Dan moet je dus wachten tot de hulp weer komt, zolang maar gewoon in het vervuilde bed blijven slapen.
Ik kan dat zelf echt niet, bukken lukt me niet meer. Wij kunnen zelf geen huishoudster betalen, zoals de rijke mensen. Mijn vaste hulp gaat waarschijnlijk weg. Ze heeft een oprotpremie aangeboden gekregen van haar werkgever. Het werk is heel zwaar geworden en je kan de mensen niet goed helpen. Op deze manier is het voor haar ook niet vol te houden.
Je bouwt toch een persoonlijke band op. Mijn hulp geeft zelf ook aan dat er te weinig tijd is. We kijken dus elke keer samen naar wat er het meest dringend moet gebeuren. Dat doet ze dan die week. Ik wil haar niet opjagen, ze werkt hard. Doordat de hulp die ik krijg beperkt is vervuild het huis. Ik kan gelukkig nog zelf aangeven wat het belangrijkste is wat er moet gebeuren. De badkamer, het toilet en het bed is het belangrijkste. Maar ook de woonkamer en keuken moeten gebeuren, daar breng je veel tijd door.
Heel veel dingen mogen nu ook niet meer gedaan worden. Ramen lappen, vuilnis weggooien. Ik ben angstig, bang dat ik straks helemaal niet meer de zorg krijg die ik nodig heb. Nu is het al zo dat je bed niet wordt verschoond als je een ongelukje hebt gehad. Dan moet je dus wachten tot de hulp weer komt, zolang maar gewoon in het vervuilde bed blijven slapen.
Ik kan dat zelf echt niet, bukken lukt me niet meer. Wij kunnen zelf geen huishoudster betalen, zoals de rijke mensen. Mijn vaste hulp gaat waarschijnlijk weg. Ze heeft een oprotpremie aangeboden gekregen van haar werkgever. Het werk is heel zwaar geworden en je kan de mensen niet goed helpen. Op deze manier is het voor haar ook niet vol te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten