Beste mensen, ook bij Assadaaka is het jaar weer goed begonnen.
Zondagsavond 05-01-2020 was er een bijeenkomst met het thema pijnverhalen.
Aansluitend was er op maandagochtend 06-01-2020 de ontbijtsessie waar een
tweede deel in dat teken stond met als onderwerp de zingeving van pijn. Beide
bijeenkomsten zijn apart opgetekent en hebben een verslag van de bijeenkomst en
een uitgeschreven presentatie van gedachtengoed tijdens die bijeenkomst. Deze
zijn voor het gemak tot elk één document samengevoegd. Er zijn dus twee
berichten respectievelijk over pijn en de zingeving van pijn, elk met zijn
eigen verslag en presentatie inhoud. (Alleen deze inleidende verduidelijking
als toelichting hierop komt in beiden voor.)
Deze tweede ontbijtsessie van 2020 was weer eentje als vanouds bij
Assadaaka. Aan het eind van een gezamenlijk ontbijt onder wat verspreid
onderling gekeuvel startte de ontbijtsessie over de zingeving van pijn.
Gisteren hadden we het over pijnverhalen in aansluiting van het Leed- Offer
georganiseerd door Hafida/Assadaaa ter nagedachtenis van haar overleden vader.
Vandaag startte de dialoog over het 'Waarom' en het ermee om kunnen
gaan en de diepere betekenis van pijn als moeilijke religieuse zegen. Pijn
is een beleving van het stoffelijk bewust individu (het kleine ik), maar er is
ook een superintelligentie die in het lichaam woont; het gaat er om, om de
relatie te verbeteren tussen dat superbewustzijn en uiterlijke bewustzijn, dat
is de boodschap van religie. En daarmee ontstaat ook de zingeving van pijn,
want door pijn leeft men bewuster. Na een een eerste toespraak door Dhr. Ahmed
El Mesri werd er een inleidende presentatie gegeven door Dhr. Siegfried van
Hoek, welke ook niet statisch werd voorgelezen om de dialoog direct
persoonijker te maken tussen alle aanwezigen. We verwijzen gemakshalve alvast naar
de onderstaande bijlagen Over de Zingeving van Pijn.
Kort samengevat komt het er op neer, dat pijn bij het leven hoort net
als vreugde, en dat pijn een gelegenheid is om tot geestelijke verdieping te
komen en daarmee er ook sterker van te worden. Pijn is een beleving onder
dualiteit, hoe je er mee omgaat bepaald de mate van lijden; dat is makkelijker
gezegd dan gedaan. Aan Pijn zijn drie woorden te verbinden: LIEFDE, DOOD, en
GOD elk als een paar met het woord pijn. Bij LIEFDE denken we aan het gemis van
een dierbare, het verlangen van verliefdheid, maar het staat ook voor
compassie, empathie en elkaar in verbinding ondersteunen. De DOOD is niet
slechts het einde van pijn, omdat in dualiteit alles een begin en een einde
heeft, maar het gaat ook over de angst voor de dood en het omgaan met pijn.
Maar de dood is ook een afscheid onder een zeker loslaten van gehechtheden. we
zijn geboren om dood te gaan, het omgaan met dat bewustzijn is ook zinvol.
Bij het woord GOD denkt men natuurlijk makkelijk aan de vraag waarom,
maar er is ook door pijn een weg van groeien in een relatie tot God, waarmee
geestelijke verdieping ontstaat.
Na het betoog startte een dialoog aan tafel met persoonlijke verhalen
over pijn en trauma's. Deze benoemen we hier niet, maar er werden een paar
praktische ideeën opgemerkt over het fenomeen Pijn, de zingeving en
levenshouding, die we wel delen: Pijn kan naast lichamelijk ook geestelijk
zijn. En van verdriet kan je bijvoorbeeld in een omkering ook lichamelijk ziek
worden.
Alles begint met hoe je met pijn omgaat niet eens de vraag over het waarom
van pijn. Het zoeken van momenten van afleiding is een vorm van even de knop
omzetten, waardoor het pijnprobleem eventjes op de achtergrond wordt gebracht.
Doe leuke dingen en als je minderjarige kinderen hebt, wees er voor hen zonder
hen te belasten met jouw probleem. Een dag niet gelachen is een dag niet
geleefd, want humor maakt een stofje in de hersenen aan, die een helende
werking heeft. Loslaten van gehechtheden is ook een sleutel tot lijdensbeheersing.
PRESENTATIE TIJDENS ONTBIJTSESSIE:
Over de zingeving van
Pijn
Gisteren spraken we gezamenlijk over eigen
ervaringen van pijn, niet als klaaglied maar als spiegel van ervaring hoe je
ermee omgaat, want het is ook kruis naar kracht. Gedeelde vreugd is dubbele
vreugd, maar gedeelde smart is ook een beetje halve smart, want begrip en
interesse en daarmee morele steun ervaren is al een verzachten van de pijn,
want pijn ervaren zit als lijden in het denken. En met humaan contact ervaar je
ook kracht van anderen. Daar zijn last but not least het geloof en je
levensinzichten ook een sterke kracht van steun. Vandaag spreken we daarom over
zingeving (!) van pijn met een meer filosofische/ geestelijke blik.
Over pijn wordt vaak negatief gedacht.
Zelfs in de bijbel (Genesis 3 : 16) is de vrouw ‘vervloekt’, omdat ze bij het
geven van nieuw leven bij een geboorte van een kind pijn moet lijden. Echter
Dr. Carol Reed ontwikkelde eind 20e eeuw een methode van
pijn-verlichting, waarbij ook een bewuster intenser beleven van ontplooiïng van
nieuw leven werd ervaren en de pijn verassend minder op de voorgrond was: geen
gevecht tegen pijn aangaan, maar er mee om leren gaan, zodat pijn als beleving
al een ander uiterlijk kan krijgen. Pijn is een vorm van lijden. Vreugde is
leuk en kent een zekere gewenning, maar pijn went nooit. En al helemaal niet
als deze niet van voorbijgaande aard is, dan is dat echt lijden. Maar pijn kan
ook een loutering zijn, want door pijn leeft men ook intenser/bewuster.
Gisteren zeiden we het al bij pijn horen 3
diepe woorden: Liefde, Dood en God en we spraken over de persoonlijke kant van
omgaan met pijn. Vandaag gaat het over zingeving van pijn. Heeft pijn zin? Ja
en Nee. Kortstondige pijn zoals je branden aan een kaars is als een
waarschuwingssignaal ter preventie-ervaring.
Het wordt al moeilijker als je dagelijks
moet leven met pijn, bijvoorbeeld omdat je chronisch ziek bent. Zingeving is
dan een proces van geestelijke verdieping.
Pijn is niet slechts lichamelijk, maar
kent ook diverse mentale vormen, zoals bv het verlies van een dierbare.
Verandering doet pijn, als een kind geboren moet worden zeggen we ook niet kom
maar niet, want anders gaat het pijn doen.
Leven is vreemd, een weefsel van
toevallige onvoorziene omstandigheden en situaties die men al dan niet gewild
ondergaat zonder ogenschijnlijke logica, maar deze warboel komt in een punt
samen en krijgt een betekenis, dingen gebeuren niet allemaal zomaar, het lot
kan daarbinnen een dwingende rol spelen, want de mens is meer dan een lichaam
met het ‘kleine ik’: er is een superintelligentie die het lichaam bewoond. Het
lichaam zelf is ook Goddelijk als een ingewikkeld heelal, waar het ‘kleine ik’
zich niet eens bewust van is en zelf alles reguleert. Het gaat er om de relatie
te verbeteren tussen het superbewustzijn en het uiterlijke bewustzijn, dat is
de boodschap van religie. Pijn verminderd niet, lijden wel.
Naast het fysieke lichaam is er een
belevingslichaam waarbinnen het denken bestaat, dus ook de pijnervaring. Als je
met een hamer op je duim slaat, voel je de pijn neurologisch in je hoofd, de
duim zelf ‘voelt’ geen pijn. Door beproeving en de onvermijdelijke begane
vergissingen ontstaat verdieping in het bewustzijn door reflectie over
ervaringen (gewenst en ongewenst). Lijden is daarmee een kans tot geestelijke
ontwikkeling en niet slechts een negatieve ervaring in lust.
Verschillende culturen en geloven houden
zich bezig met het onderwerp van lijden, dit komt omdat de levende mens een
voortdragend geheugen heeft. Bij een aantal dieren heeft het geheugen een veel
korter bewustzijnsbestaan. Sterven overkomt altijd een ander, totdat het uur
der waarheid persoonlijk zich aandient. Angst voor de dood is een mentale
verzwaring van ervaringen van lijden.
In Tantra is de dood een LEVEND PERSOON: een
godsenergie in een andere vorm.
Pijn ervaren kent een empirische
lichamelijke, maar ook een psychologische kant. Alles wat wij als materie op
aarde zien, is op atomair niveau een vacuüm, dus hoe men over iets denkt (het
aangezichtspunt) bepaald de ervaring. Dit fenomeen heet Maya (zinsbegoocheling),
die in enkel dualiteit kan bestaan. In de Tantra is er geen grens tussen
Kosmische en Menselijke psyche het één strekt voort in het ander. Een rivier is
een continu stroom, mensen komen en gaan. Het leven dat mij draagt is kwetsbaar,
onstabiel en tegelijk blijvend en niet te verliezen, want het komt uit elkaar
voort. Aards leven is een cyclus die permanent verslindt en tegelijk ook voedt,
dat is ook een aspect van betekenis in het brood en wijn delen tijdens het
laatste avondmaal van Jezus terwijl hij de woorden uitsprak dit ter zijner
nagedachtenis te doen. Het kruisigingsverhaal is ook een verhaal boven het
lijden (angst voor pijn) te staan. Als het persoonlijke leven zich verbindt met
het AL, dan is er kracht. Kruis naar kracht zegt men dan...
Het gaat er dus om, hoe men met pijn
omgaat, dat beïnvloedt de mate van lijden. Negatief kijken naar pijn als fout
is geen oplossing, maar een mentale verzwaring. Pijn kan een verdieping zijn,
waarmee je anders naar het leven gaat kijken. Ook pijn kent maten in golven,
momenten van zekere rust zijn daarmee intenser te beleven. Met pijn kan men
intenser leven in geestelijkheid ermee. Het geloof (ook bidden en antwoorden
krijgen) is hierbinnen een verlichtend proces van ZIJN. Pijn is dus ook
een middel tot geestelijke verdieping, waar men sowieso niet aan kan
ontsnappen, want pijn ervaren en mate van lijden zijn niet te negeren, ook al
bestaan ze enkel in het uiterlijke bestaan. Maar pijn blijft een moeilijke
‘zegen’.
Verslag: Ziegfried van Hoek
De Vriendschap Community
Assadaaka stelt zich ten doel:
Een laagdrempelige organisatie, die
verschillende groeperingen in de samenleving (de buurt) wil samenbrengen om
wederzijds begrip te bevorderen, door een ontmoetingsplek aan te bieden en
activiteiten te organiseren. Deze activiteiten dienen de integratie en
emancipatie te bevorderen met behoud van eigenheid in persoon en achtergrond.
Voor meer informatie
tijdens kantooruren:
ASSADAAKA COMMUNITY: Polderweg 300, 1e
etage, 1093 KP Amsterdam | Tel: 0647440672 | E. info@assadaaka.nl | W. www.assadaaka.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten