Gast:
Stadsdeelvoorzitter Maarten Poorter
Vandaag is
de speciale gast Maarten Poorter, hij heeft eenzaamheid hoog op de agenda staan
en ziet graag dat dit vermindert. Ahmed vertel dat dit met name onder migranten
nodig is, zij hebben weinig naaste familie en missen hun familie in het land
van herkomst. Zij hebben gezondheidsklachten die hierdoor kunnen verergeren.
Hulp vragen is vaak moeilijker als je je eenzaam voelt. Om alleen die drempel
over te stappen, dat is vaak lastig, daarvoor hebben mensen hulp nodig. Wij
kunnen ze een luisterend oor bieden en met ze in gesprek gaan. Om eenzaamheid
beter zichtbaar te maken, hebben we de bewoners nodig.
- Er dienen
laagdrempelige activiteiten te zijn
-
Opmerkzaamheid voor mensen die hulp nodig hebben
De
stadsdeelvoorzitter neemt het woord en zegt dat hij zich altijd hartelijk
verwelkomt voelt bij Assadaaka. Dit gevoel van een hartelijk welkom is
belangrijk bij eenzaamheid. Dit is precies waar het om draait. Het is de week
van eenzaamheid, liever gebruikt hij ‘Elkaar tegenkomen’ i.p.v eenzaamheid.
Meer contact met mensen is meer menswaardig en het past niet bij onze stad en
cultuur dat mensen hieronder lijden.
Mensen
moeten zelf kiezen om deel te nemen, we kunnen ze natuurlijk niet dwingen. En
hoe dat gebeurt, dient uiteraard op een goede manier plaats te vinden, dat kan
als iedereen zijn steentje bijdraagt. De stadsdeelvoorzitter benadrukt dat als
iedereen goed gebruik maakt van zijn/haar contacten en mensen hun best doen om
mensen over te halen om te komen, zodat meer mensen mee gaan doen. Het is
vandaag ook Nationale Ouderendag, de eerste migranten die mee hebben geholpen
om het land op te bouwen (wat we vroeger gastarbeiders noemden) zitten nu in de
laatste fase van hun leven en dat is een behoorlijke omschakeling, hoe gaan we
dit vorm geven? Terwijl hun kinderen carrière maken, moeten we mensen helpen om
een goede oude dag voor ze te creëren. Per cultuur kan dit georganiseerd worden
bijvoorbeeld middels woongroepen, dit is al aanwezig in de stad. We proberen
deze groepen onder de aandacht te brengen bij diverse wooncorporaties. Maarten
Poorter sluit af met de complimenten voor wat Assadaaka doet.
Siegfried,
een vaste bezoeker stelt dat eenzaamheid divers is en dat het te maken heeft
met de maatschappelijke individualiteit en dat industrie ook een rol speelt.
Eenzaamheid speelt ook bij mensen met een chronische ziekte en om die
eenzaamheid te doorbreken is het prettig als dit kan d.m.v lotgenotenschap. Het
is ook zo dat mensen met een specifiek probleem zich toch eenzaam kunnen voelen
terwijl zij onder de mensen zijn. De stadsdeelvoorzitter beaamt dit en zegt dat
hij een terecht punt heeft, chronisch zieken en jongeren vallen daar ook onder.
Hij vervolgt dat jongeren die bijvoorbeeld alleen wonen zich toch eenzaam
kunnen voelen doordat zij bijvoorbeeld geen aansluiting voelen op school.
Eenzaamheid is breed, voor iedere groep moeten we het juiste doen en dat is
maatwerk. Als je niet voor jezelf kunt zorgen dan is het belangrijk dat je
mensen kent die je kunnen helpen en daarom is de sociale omgeving/netwerk van
belang.
Jet van
Rijswijk zegt dat de hormonen anders zijn als je eenzaam bent. Als je je
gelukkig voelt zijn de hormonen anders, dan als je dat niet bent en hoe langer
iemand eenzaam is, hoe erger de disbalans wordt.
Fatima (o.a.
gezinstherapeute) brengt in dat er een groot probleem is binnen met name de
Marokkaanse gemeenschap, omdat ouders teveel op hun smartphones zitten en dat
dit ook tot een vorm van eenzaamheid kan leiden, zowel bij de ouders zelf als
bij de kinderen. De ouders zijn teveel met zichzelf bezig en isoleren zichzelf.
Het is een automatisme geworden onder elkaar, waardoor communicatie verdwijnt
en de aandacht voor het kind verdwijnt. Zij ziet dat er weinig geïnformeerd
wordt bij wat er bij een kind speelt en dat er weinig interesse is in elkaar.
De stadsdeelvoorzitter zegt dat aandacht voor elkaar nodig is en dat dit een
gesprek waard is om over door te praten. Het gaat om echt aandacht voor elkaar.
Een paar momenten echt contact per dag is nodig. Er moet worden nagedacht over
hoe ouders te adviseren en zijzelf kunnen adviseren om met mate tv te kijken
gebruik te maken van een tablet etc.
Verslag:
Ruqayya
Hierbij kunt
u de toespraak van Ahmed El Mesri over Eenzaamheid lezen.
Wees Welkom Ontbijt
Beste, lieve
aanwezigen,
Deze week is
het de Week tegen Eenzaamheid. Daar staan wij vandaag graag met elkaar bij
stil.
Want
eenzaamheid heeft onze aandacht nodig. Wisten jullie dat maar liefst 13% van de
Amsterdammers in Oost zich eenzaam voelt? En onder migranten ouderen in
Amsterdam is dat percentage nog veel hoger. Dat zijn heel veel mensen, in onze
naaste omgeving. Daarom houden wij vandaag een Wees Welkom Ontbijt, waar
iedereen van harte welkom is. Maarten Poorter, de Stadsdeelvoorzitter, is onze
speciale gast. Hij heeft net als wij het probleem ‘eenzaamheid’ hoog op de
agenda staan. Dank je wel voor je komst!
Want
Assadaaka Community zet graag samen de schouders eronder, om het aantal eenzame
medebewoners te verminderen. De eenzame ouderen, met name migrantenouderen,
hebben onze gezamenlijke hulp hard nodig. Soms woont familie niet in de buurt,
of is er nauwelijks naaste familie. Dan worden de dagen heel erg lang. Er is
misschien wel een buur om mee te praten, maar het gemis van familie hier én familie
in het land van herkomst kan dan steeds sterker worden. Gezondheidsklachten
kunnen verergeren, waardoor het nóg moeilijker is om het huis uit te komen. Het
is moeilijk om hulp te vragen, of zélf die stap te zetten, wanneer je je
eenzaam voelt. Je hebt het gevoel dat je er alleen voor staat, of dat je zelfs
tot last bent. Iedereen moet zelf die stap naar buiten zetten, maar dat lukt
niet altijd alleen.
Daarom
moeten we samen opmerkzaam zijn, wie in onze omgeving een steun in de rug nodig
heeft. Door met elkaar in gesprek te gaan, door een luisterend oor te bieden.
En door samen het taboe over eenzaamheid te doorbreken. Want velen zijn eenzaam
in stilte.
Assadaaka
kijkt graag naar hoe wij bewoners nóg beter kunnen bereiken. Want wanneer je
een sociaal isolement ervaart, zal je niet gemakkelijk naar activiteiten komen.
Zo blijft een deel van deze eenzame migranten-ouderen ‘onzichtbaar’. Als we dat
willen veranderen, moeten we kijken naar wat de bewoners nodig hebben.
Laagdrempelige activiteiten, waar iedereen zich welkom voelt. Maar ook door
opmerkzaam te zijn en naar mensen toe te gaan, wanneer dat nodig is. Want soms
heb je in het leven niet alleen een steuntje, maar ook een duwtje in de rug
nodig. Zo zetten wij samen de schouders eronder, en zo staan we samen sterk
tegen eenzaamheid, vooral bij migrantenouderen.
Dank jullie
wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten