Armoede
en Eenzaamheid
Ahmed verwelkomt iedereen en vertelt
iets over de geschiedenis van Assadaaka. Samen eten zorgt voor verbinding. We
zijn er om vooral migranten uit Amsterdam Oost een plek te bieden en om ze te helpen
zichzelf te helpen. Voor vragen of om gewoon een praatje te maken kun je gewoon
bij ons binnen lopen. We proberen eenzaamheid altijd bespreekbaar te maken en
armoede ook, deze twee thema’s gaan vaak samen gepaard.
Vandaag hebben we twee gasten i.h.k.v
brandveiligheid en een mevrouw van een thuiszorg organisatie. Roy Alladin stelt
zich voor, hij werkt ruim 26 jaar bij de brandweer en houdt zich bezig met de
diversiteit binnen de organisatie samen met Zouhair. Zij vinden het belangrijk
dat er meer diversiteit komt bij de brandweer om een goede weerspiegeling van
de stad weer te geven. De reden van hun komst vandaag is dat ze graag meer
Marokkaans-Nederlandse jongeren in dienst willen nemen. Daarnaast willen zij
dat werken bij de Brandweer meer bekendheid krijgt onder deze groep jongeren en
hun ouders. Ahmed benadrukt dat de bezoekers ambassadeurs zijn en het door
kunnen vertellen in hun omgeving.
Om bij de brandweer te kunnen werken,
heb je minimaal MBO niveau 3 nodig en de minimumleeftijd is 18 jaar. De basisopleiding
duurt 3 maanden, daarna volgt een werken-en leren periode, deze duurt in totaal
2,5 jaar. Tussentijds zijn beoordelingen, doorloop je deze goed dan ontvang je
een contract van 20 jaar. Na 10 jaar kun je kiezen welke opleiding je wilt
volgen. Je begint als aspirant brander, daarna wordt je brandwacht voor 5 jaar,
dan kun je hoofdbrandwachter worden en vervolgens bevelvoerder zowel op de
kazerne als op straat. Ook zijn er staffuncties, de doorgroeimogelijkheden zijn
groot.
Er zijn drie verschillende werkroosters: één
van 8 uur, één van 9 uur en een 24-urig rooster. De kazerne ‘Victor’ in de
Dapperbuurt heeft twee shifts van 8 uur, vroeger had het een 24-urig rooster.
Iedereen krijgt gelijke kansen binnen de
brandweer.
Roy vraagt aan de ouders of de brandweer
leeft onder de jongeren en of ze er met hun kinderen over praten. Weinig ouders
zijn bekend met werken bij de brandweer.
Tina Ibe stelt zichzelf voor, zij heeft
sinds februari een eigen thuiszorgorganisatie opgericht: Ibe Thuiszorg en wil graag
wat informatie delen en bekendheid aan haar organisatie geven. De organisatie
is voor iedereen, maar met name op migranten gericht. Haar organisatie is in
Amsterdam Zuid-Oost, zij werkt met vier collega’s samen. Zij willen graag
kwaliteitszorg aanbieden. Zij is een verpleegkundige en heeft zes jaar in de
thuiszorg gewerkt. Door die ervaring wilde zij een eigen organisatie opzetten
om betere kwaliteit en hulp te bieden. Familie staat bij hen centraal, respect
voor de cultuur vindt zij belangrijk. Zij bieden allerlei soorten hulp, alle
thuiszorgactiviteiten verzorgen zij, zoals verzorging/verpleging en
begeleiding. Verder hebben zij geen wachtlijst. Als u belt regelen zij alles
met de huisarts voor u, ook werken zij samen met fysiotherapeuten. Er zijn medewerkers
die o.a Marokkaans spreken.
Hieronder
vindt u de toespraak van Ahmed:
Dialoogontbijt
over armoede en eenzaamheid,
Van harte welkom iedereen.
De stichting Assadaaka Community is
opgericht met het doel om mensen met een zichtbare en onzichtbare beperking, en
dan vooral migranten uit Amsterdam Oost, een plek te bieden waar ze terecht
kunnen voor informatie, advies, aanspraak, contact en gezelligheid, maar vooral
om ze te helpen zichzelf te helpen. Wij lossen niet op, we zoeken samen naar
oplossingen voor de eigen situatie die iemand zèlf kan uitvoeren.
Mijn naam is Ahmed El Mesri, ik ben
voorzitter van Assadaaka Community. Wij zijn opgericht in 1990 en wij zijn een
vrijwilligersorganisatie die geheel draait op de medewerking van lotgenoten en
ervaringsdeskundigen.
Zo bieden wij hoop aan elkaar. Hoop is
wat ons bindt. We geven elkaar hoop en bieden anderen hoop door ze te laten
zien dat we, met elkaar, voor elkaar krijgen wat alléén vaak niet lukt als er
veel hindernissen te nemen zijn.
Hoop is een wezenlijk levensthema waar
geen mens zonder kan. Hoop wil niet zeggen dat àlles nu mogelijk wordt, maar
wel dat iemand zelf in actie kan komen om iets aan de eigen omstandigheden te
doen ter verbetering van het eigen lot. En het her- en erkennen van de ander
door het lotgenotencontact is daarbij van wezenlijk belang.
Bij ons is de drempel laag. Je bent van
harte welkom om gewoon binnen te komen en een praatje te maken, samen thee te
drinken, vragen te stellen.
Je kunt bij ons praten met lotgenoten
maar ook met ervarings-deskundigen: mensen die de weg weten naar instanties
bijvoorbeeld, of die je advies kunnen geven over allerlei zaken en vragen waar
je mee zit.
Je kunt meedoen aan allerlei
informatiebijeenkomsten en debatten. Je kunt informatie krijgen over van alles
waar je mee te maken hebt. En je kunt geholpen worden om ofwel zelf de weg naar
een instantie te vinden, ofwel om begeleiding te krijgen van een lotgenoot als
je het echt niet zelf kunt.
’n Stukje migrantengeschiedenis
Ooit zijn migranten uit allerlei landen
als ‘gastarbeiders’ naar Europa gekomen en ook naar Nederland. Ze hebben hier
hard gewerkt en zo hun steentje bijgedragen.
De mannen hebben hun best gedaan maar
velen van hen hebben nu het gevoel dat ze hebben gefaald: ze kwamen indertijd
maar voor éventjes en zouden dan weer teruggaan naar hun eigen land. Dat was
hun droom. Maar intussen zijn ze dat teruggaan gaan uitstellen. En ze bléven
het uitstellen. Zo is het bij de droom gebleven.
De vrouwen zijn hier naar toe gehaald
uit het thuisland en de kinderen zijn hier geboren. De mannen gingen door met
hun werk – als ze dat nog hadden – en droegen niet bij aan de opvoeding van de
kinderen: ze werkten hard, kwamen thuis om te eten en te slapen, en de volgende
dag ging het weer gewoon net zo.
Ook hebben veel van die mannen zich niet
kunnen verplaatsen in het leven van hun vrouwen hier: hoeveel moeite die hadden
met zich aanpassen, met hun plek vinden buiten de deur en in huis met de
opvoeding van de kinderen.
De mannen hadden het daar doorgaans veel
te druk voor. Èn ze vonden het traditioneel gezien ook een vrouwenzaak.
Vervolgens raakten veel mannen werkloos
of ze werden ziek. Zo werden vrouwen gedwongen om de draad zelf op te pakken en
het heft in eigen hand te nemen. De meeste vrouwen hadden niet de gelegenheid
om te studeren, en werken was vaak onmogelijk naast het draaiende houden van
het gezin thuis.
Al dergelijke omstandigheden maakte dat
zowel mannen als vrouwen op zichzelf waren aangewezen. Dat is een eenzame
positie. Voor allebei.
Maar intussen was het leven in de
Nederlandse samenleving gewoon doorgegaan en veranderden er langzamerhand veel
dingen. Vrouwen in de Nederlandse maatschappij waren intussen veel
zelfstandiger geworden en zochten meer hun eigen weg náást de man en het gezin.
Nu is het de beurt aan de
migrantenvrouwen om het heft in eigen hand te nemen.
Dat betekent dat vrouwen nú ook zelf op
dingen af kunnen stappen en meer hun eigen lot in eigen hand kunnen nemen. Ook
als migrantenvrouwen. Ook zij met een beperking.
Bij het woord ‘beperking’ heb ik het dan
niet alleen over fysieke beperkingen die voor iedereen zichtbaar zijn maar ook
over psychische beperkingen. ‘Er is geen mens zonder vlekje’ is een bekende
Nederlandse uitdrukking. Maar als je er niet als vanzelfsprekend zelfstandig
door kunt functioneren, dan is er hulp mogelijk. Er zijn mensen om je heen die
je kunnen ondersteunen met informatie, met een luisterend oor, met advies, en
met nieuwe ideeën. Een plek waar je altijd terecht kunt, voor al je vragen en
noden. Die plek heet vriendschapshuis.
We doen het niet vóór je maar mèt je,
samen met anderen.
Assadaaka Community is opgericht juist
voor dit doel: om mensen te helpen zichzelf te helpen. Wij vinden dat het nodig
is dat migranten met een beperking, en zeker vrouwen, niet in isolement blijven
en wij bieden daartoe de helpende hand.
Wij vinden het belangrijk dat iedereen
in onze samenleving zo goed mogelijk mee kan doen en op kan komen voor
zichzelf.
Wij als
Assadaaka Community willen mensen aanspreken op hun gezonde deel. Wij
willen mensen erbij halen en ze méé laten doen. Met elkaar, met hun lotgenoten,
met hun buurt- en stadgenoten. Wij willen mensen aan blijven spreken op meedoen
naar vermogen, in plaats van te blijven zitten wachten tot het beter wordt.
Dus, beste mensen, onze boodschap is:
Wees van harte welkom! bij Assadaaka Community.
Kom vooral binnen met uw vragen, of alleen voor een praatje. Onze deur is
altijd voor u open.
Hoop is het zaadje dat kan groeien door
het samen te verzorgen. Maak met uw komst de hoop voor iedereen groter en
groter.
Voor meer informatie tijdens
kantooruren:
ASSADAAKA: Polderweg 300, 1e etage, 1093
KP Amsterdam | Tel: 0647440672 | E. info@assadaaka.nl | W. www.assadaaka.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten