Alweer tijden geleden lanceerden Diederik Samsom en
Alexander Pechtold nog een idee om mensen in de bijstand minimaal de helft van
hun geld dat ze bijverdienen te laten houden, ‘op naar een bijstand die zorgt
dat iedereen kan meedoen ’aldus het duo. Dhr. Samsom is inmiddels
afgehaakt en wij wachten ook op een
sterker en betrouwbare overheid na de landelijke verkiezingen. De intentie was goed, maar de uitwerking deugt
niet. Hun inkomen wordt verrekend met
hun bijstandsuitkering en ze houden hooguit 200 euro per maand over als ze fulltime
werken. Beide heren realiseren zich dat die 200 euro te weinig stimulans is om
uit de bijstand te willen komen door een baan te nemen. ‘Werken moet lonen’,
als dus het duo en daarom was hun pleidooi om mensen met een bijstandsuitkering
minimaal de helft van hun inkomsten te laten houden, naast hun bijstandsuitkering.
Ik zie de voordelen van hun pleidooi en natuurlijk is het prima dat mensen met een
bijstandsuitkering gestimuleerd worden om te gaan werken. Per slot van rekening
is het belangrijk dat ze gaan wennen aan een werk ritme, contracten maken
vooral werk ervaring opdoen. Zonder ervaring kun je jezelf niet verbeteren en
blijf je kansloos op de arbeidsmarkt. ‘Maar meedoen het hoogste doel van de
bijstand’, aldus het duo. Maar beide heren maken een denkfout. Een te geringe
verbetering van het inkomen is namelijk niet de enige reden voor mensen met een
bijstandsuitkering om niet te gaan werken. Er is nog een belangrijke reden
waarom bijstandsgerechtigden niet uit een stoel komen en dat is het
administratieve gedoe. Ze weten nu precies wat ze krijgen, maar als ze gaan
werken, verandert hun inkomen en daarmee alle toeslagen, regelingen en
heffingen bij de Belastingdienst waar ze in een moeras van bureaucratische
ellende terecht komen.
Ik vraag vaak aan gezonde mensen in de bijstand waarom ze
niet gaan werken. Het antwoord dat ik krijg is: ‘Nee, ik kan niet werken, want
dan verlies ik mijn toeslagen ’of ‘dat heb ik geprobeerd maar het leverde
zoveel stress, boetes en naheffingen op, dat doe ik nooit meer. De regels
zouden moeten worden veranderd omdat het heel vaak gaat over maar tijdelijke
baantjes en je bijna nooit kans maakt om door te stromen in een bedrijf. We
moeten ons realiseren dat de bijstandsuitkering maar een deel van het
maandelijkse inkomen van een bijstandsgerechtigde is.
Een alleenstaande moeder die chronisch ziek is met inwonende
kleine deels schoolgaande kinderen heeft, naast haar bijstandsuitkering,
bijvoorbeeld recht op wel tien verschillende toeslagen, heffingen en kortingen.
Dat varieert van huur- en zorgtoeslag tot het kwijtschelden van gemeentelijke
belastingen en minimabudgetten. Ik ken bijstandsmoeders die maandelijks € 1.700.-
à € 18.00.- op hun bankrekening bijgeschreven krijgen. Dat bedrag bestaat uit
hun uitkering maar daarnaast vooral uit een heel scala aan toeslagen en
regelingen. Als er niets veranderd aan
hun inkomen en ze kunnen niet werken, dan blijven alle regelingen intact en
weten ze precies wat ze ontvangen. Zodra ze gaan werken, veranderen alle
bedragen van de toeslagen en regelingen. Alles moet opgegeven en aangepast
worden.
Als ze hun inkomen verliezen, moeten ze opnieuw formulieren
invullen en aanvragen doen, waarna het weer maanden duurt voor alles op orde
is. Een voorbeeld is dat werken over de grens helemaal niet zo aantrekkelijk is
als dat er over gesproken wordt.
De sociale voorzieningen heel anders zijn dan in ons land,
ook al zegt onze overheid daar moeten wij wat aan gaan doen, om het werken over
de grens beter toegankelijker te maken en vooral laagdrempelig te proberen te
maken.
Nu is het een drama voor hen die graag wilden werken en het
avontuur zijn aangegaan.
Zij die na een lange tijd zijn ontslagen want ook bij de
buren gaan bedrijven failliet of verplaatsen zich richting de Oostblok landen. omdat
ook daar het werk voor sommigen niet voor het oprapen ligt, krijgen te maken
met “Bureaucratie tussen wet en regelgeving van beide EU landen.
Wij hebben in Nederland een bureaucratische rompslomp van
regelingen gemaakt. Wij zijn volledig doorgeslagen in onze bureaucratie en
ingewikkeldheid met als resultaat dat niemand meer durft te bewegen. Bijna de
helft van de 44.000 mensen met een bijstandsuitkering zijn niet westerse
allochtonen, voor wie het invullen van de formulieren sowieso al een groot
probleem is. Veel mensen zien de bomen niet meer door het bos en besluiten
moedeloos om nooit meer te gaan werken, zodat ze ook niet meer aan het
administratie circus hoeven mee te doen. Scheelt stress en nodeloze
onzekerheid. Niet goed.
Ik zou er voor pleiten om zowel de bijstand- als de
WW-uitkering als een soort tijdelijk basisinkomen te zien en verder alle
regelingen, toeslagen en heffingen af te schaffen. Geen administratief gedoe
meer. Geef vervolgens iedereen met een uitkering de kans om €
12.000 per jaar belastingvrij bij te verdienen. Zo kan iedereen zijn eigen
toeslagen verdienen en houden we de werkervaring op gang. Werk is er volop in
Nederland, alleen niet meer via de vaste arbeidscontracten maar wel als het op
deze manier ingevuld wordt. Voorstellen om deze groepen burgers hun gang te
laten gaan voor slechts vier maanden is te kort door de bocht, ga denken aan
een project over twaalf maanden en bekijk dan per individueel geval welke
kansen er door dit project in gang zijn gezet weer iemand aan het werk te
krijgen.
Alleen in de
bouw of in de zorg komen we tienduizenden handen tekort. Natuurlijk zijn er
altijd mensen die door bijvoorbeeld ziekte, niet kunnen werken, daar moeten wij
als samenleving voor blijven zorgen. Laten we hun gewoon een hogere
basisuitkering geven en ook hen niet opzadelen met alle administratieve
rompslomp van aanvragen en bureaucratische ellende. Per slot van rekening
hebben zij het al zwaar genoeg. Wel moet
daarbij aangetekend worden dat ons zorgstelsel (zorgverzekeraars) drastisch op
de helling zal moeten komen, het steeds weer verhogen van zorgpremie, het
steeds weer aanvragen van betalingsregelingen lopen de pan uit en burgers zakken steeds dieper in het
ondoordringbare moeras. Dit moet door de nieuwe regering direct worden
aangepakt.
Geef iedereen
die wel kan werken de kans om aan de slag te gaan zonder te struikelen over het
scheve bureaucratische kleedje dat wij voor hun voeten hebben gelegd. Schaf de
toeslagen, heffingen en regelingen af en maak van de WW- en
bijstandsuitkeringen een tijdelijke basisinkomen zonder fratsen maar met
ambitie.
Waak in de
huidige maatschappij er voor dat het leger vrijwilligerswerk niet door gaat
slaan, en daarbij nieuwe werkprojecten in de knel kunnen komen te zitten.
Het is vreemd
dat de overheid zelf staat te roepen om mensen in de bijstand iets te laten
doen voor hun uitkering, daar is niets op tegen maar mag dan de uitkering ook
ietsjes meer zijn als extra stimulans om
te bouwen aan een reguliere baan in onze samenleving.
Als zoals het
er nu op gaat lijken het legioen vrijwilligers steeds groter gaat worden, zal
dit gaan leiden tot ergernis van burgers die juist in bepaalde bedrijven geen
baantje kunnen krijgen omdat die bedrijven een aantal vrijwilligers daar met
regelmaat voor eenvoudig werk rondlopen hebben, kijk naar de zorg en andere
bedrijfstakken maar ook bij overheidsinstellingen die gewone reguliere banen
tot in den treurige geschrapt hebben, en dan vervolgens in grote getale weer
via een andere regeling inhuur plegen dat de gemeenschap heel veel extra geld
gaat kosten. De overheden dan gaan roepen dat ze veel gedaan hebben om het
ambtelijk apparaat en de lijnen zo kort mogelijk te willen houden en op deze
mannier aan bezuiniging hebben gedaan , al blijkt dat inhuur de grens van het
toelaatbare wat is afgesproken ver overschrijden. Dit voorbeeld is in veel
gemeenten aan de orde, maar is met regelmaat aan de orde tijdens vergaderingen
over bestuur middelen en economie, De FTE banen die verdwijnen zorgen wel voor
extra aanvragen voor ww of later een sociale dienst uitkering. Nog vreemder is
dat je sommige mensen die al een lange staat van dienst hebben via een andere
constructie ingehuurd worden een klus te klaren waar ze al mee aan het werk
voorheen waren.
De overheden
het soms best te bond maken hoe ze omgaan met hun eigen personeel, maar vooral
omgaan met belastinggelden van de burgers die door het juist schrappen van
banen langdurig werkloos worden.
De economie en
ook de werkgelegenheid trekt aan wordt er van hogerhand verteld, is dat dan ook
te onderbouwen vraag ik mij af.
Waar kunnen
onze mensen met een lichte beperking dan aan de slag binnen een leerwerkbedrijf
dat beloofd is geworden, wanneer is het dan wel zover en hoe staat het met
beschutte werkplekken voor hen die graag aan de slag willen.
Herschreven
door Jan Wolters
Vrijdag 14
april 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten