Wat
is er nodig voor vrede?
Waarom deze vraag? Omdat nu, meer dan ooit, de noodzaak om tot vrede te komen wereldwijd dringend aan de orde is!
Denk aan Syrië, denk aan
Irak, denk aan Afghanistan, denk aan Gaza, denk aan Libië, denk aan Yemen, denk
aan alle gebieden op de wereld waar op dit moment conflicten worden
uitgevochten met oorlogen, geweld, dreiging,
vernietiging. Daarmee worden oplossingen gezocht in het hanteren van
geweld en het in stand houden van wraakgevoelens. Dit leidt tot de ondermijning
van vredesprocessen en honderden, ja, duizenden onschuldige burgers worden tot
slachtoffer gemaakt. Vooral vrouwen, ouderen en kinderen. In naam van wie of
wat dan ook.
Vrede wordt niet gewonnen
met kanonnen. Vrede ontstaat daar waar men, en een land, zichzèlf heeft
doorgrond en overwonnen. Vrede is het resultaat van zelfreflectie – van het
onderzoeken van de eigen motieven en de eigen intentie –, van de inzet van
goede wil voor iedereen, en vooral: van hard, héél hard werken!!!
Er is geen vrede die ooit
is gegroeid uit bommen, geweervuur, vernietiging en het doden van onschuldige
mensen die stuk voor stuk niets liever willen dan – ja, die snàkken naar –
vrede!
Vrede begint niet
bij de inzet van jonge mensen die te vroeg worden opgezadeld met oorlogvoeren
alsof dat het juiste middel is!
Of je nu oorlog voert
vanwege economische, politieke en of religieuze overtuigingen, het blijft
oorlog. Oorlog maakt altijd
slachtoffers, beschadigt mensen voor de rest van hun leven en zet het
ingeslagen pad van agressie en vernietiging meedogenloos voort. De wapenindustrie heeft daar een prominente
plaats in en is een grote en belangrijke economische factor. Er wordt dan ook
alles aan gedaan om deze industrie legitiem en onmisbaar te verklaren.
In ieder mens huist in
aanleg goed en kwaad, en er is altijd een keuze mogelijk tussen oorlog en vrede
– in ’t klein en in ‘t groot. Het is van belang om zich daarvan bewust te zijn
en dan ook bewust te kiezen voor vrede!
En als je mag kiezen,
waarom zou je dan kiezen voor oorlog en geweld?
Ik ben ervan overtuigd dat
de meerderheid van de mensen op deze aardbol vrede wil! Diep in ons hart kiest
niemand voor oorlog en toch zijn er te veel oorlogen. En elke oorlog is er één
te veel.
Oorlogen die momenteel
gevoerd én begonnen worden, kennen volgens mij maar een paar fundamentele
oorzaken: hebzucht, het verlangen naar macht en het vasthouden aan het eigen
gelijk – al of niet ingegeven door ideologische, economische, religieuze of
politieke overtuigingen. Een dodelijke combinatie in handen van sommige
wereldleiders en hun legers.
De werkelijke groei die de
mensheid heeft door te maken als geheel is: de erkenning van zichzelf en van de
ander, zonder naar rechtvaardiging te zoeken van het eigen gelijk of de eigen
superioriteit over anderen.
Anders gezegd: er is geen
‘meer’ en ‘beter’. Niet de ene mens bóven de andere, niet de ene staat bóven de
andere, niet de ene godsdienst bóven de andere.
Hij die de ander erkent
zowel als zichzelf heeft het niet nodig de grenzen bij een ander te
overschrijden. Letterlijk en figuurlijk.
Want vrede begint bij de
erkenning dat alle mensen, waar ook ter wereld, hetzelfde willen en hetzelfde
nodig hebben: een plek onder de zon om vreedzaam te kunnen leven en geluk na te
streven voor zichzelf en de groep, náást en mèt anderen.
Vrede is ook geen
eeuwigdurende toestand van lijdzaam toezien dat de ander over de grenzen komt
om vervolgens met bruut geweld terug te slaan. Vrede is te allen tijde de
bereidheid hebben om hardop uit te spreken wat de grenzen zijn – de
landsgrenzen, de culturele grenzen, de sociale en persoonlijke grenzen – en
vervolgens te zoeken naar wat bindt en verbindt, èn naar wat onderscheidt en
begrenst.
Dat gaat niet zomaar. Dat
vraagt moed, inzet, doorzettingsvermogen. En de wil om de verantwoordelijkheid
te aanvaarden, niet omdat het ergens staat geschreven, maar omdat werkelijk wordt
begrepen waar het echt om gaat.
Zolang partijen blijven
denken in ‘wij’ en ‘zij’; in òns recht in plaats van het recht van iederéén; in
‘hier’ en ‘daar’, in dit gebied en dat gebied; in ‘mijn’ waarheid en die van de
ander... zolang blijft de mythe in stand dat er ‘uitverkoren volkeren’ zijn.
Terwijl de werkelijke uitdaging is om de
erkenning te durven omarmen dat àlle mensen, de gehéle wereldbevolking,
uitverkoren is: om hier op aarde te leven, te wonen en samen een weg te vinden
in deze moeilijke, spannende opdracht die wij ‘leven’ noemen.
Het geheim van dit leven is
nou juist dat er maar één allesomvattende waarheid is en dat het daarbij nooit
gaat om macht of voorrang, bezit of aanspraak op wat dan ook.
Vrede kan ontstaan wanneer
volken willen zien dat ‘mijn’ belang in wezen hetzelfde is als ‘jouw’ belang.
In de gezamenlijke taak die we hier in dit leven op deze aardbol hebben is de
opdracht niet om ‘mijn’ belang hoger aan te slaan dan dat van een ander of van
een ander volk.
Het gaat er alleen maar om
dat we durven zien dat een toestand van strijd en van onvrede ons een
belangrijke les toont: de les dat we hier niet voor niets met allerlei volkeren
samen leven en dat we als opdracht hebben om dat sámenleven zo goed mogelijk
vorm te geven. Ten gunste van iederéén.
Ik vertegenwoordig
Assadaaka, een multiculturele vereniging van vriendschap die zich inzet voor
mensen van alle culturen en geloofsovertuigingen. Assadaaka is een Arabisch
woord en betekent zoveel als vriendschap en samengaan in harmonie. Ja, dat
kennen wij ook in de Arabische wereld. Ofschoon de berichtgeving over deze
kwaliteit bij moslims erg mager is. En vriendschap is en zien wij in ons werk
als een belangrijke factor in het vredesproces.
Wij sporen mensen aan om
zich af te vragen: denk ik voor mijzelf, of denk ik zoals iedereen in mijn
omgeving denkt? Denk ik zoals mijn ouders dachten toen ik kind was? of denk ik
zoals mijn beste vrienden denken? Waarop baseer ik mijn denken? en waarop
baseer ik mijn concept van oorlog en vrede?
Dit zijn legitieme en
bovendien vitale levensvragen. Ze zijn onmisbaar voor het creëren van een
vreedzame samenleving.
Ik pleit voor een wereld
van vrede waarin geen plek meer is voor oorlog en waarin wij elkaar vergeven.
Dat is een absolute voorwaarde voor het leven in vrede. Elkaar vergeven is een
dagtaak en vergt, zeker in het begin, nogal wat aanpassingsvermogen van ons
allemaal. Vrede wordt niet gewonnen door bommen, vrede kan alleen groeien uit
goede wil en gezamenlijk heel hard werken!
En daarom is het van het grootste belang dat wij als Nederlanders en
als Amsterdammers het hoofd koel houden en die verbondenheid ook uitdragen naar
buiten. Omdat we als mensheid één
gemeenschappelijk doel hebben en één centrale boodschap die de HELE WERELD
betreft:
VREDE VREDE VREDE
Er is werk aan de winkel, om
samen VREDE VREDE VREDE te maken!!!!!!
VREDE VREDE VREDE Want..........VREDE VREDE VREDE is voor
iedereen!!!
Overal!!!
VREDE VREDE VREDE
Werk aan de winkel! om samen………VREDE VREDE VREDE te maken.
Want….......VREDE VREDE VREDE maak je met elkaar!!!
VREDE VREDE VREDE Wat?
VREDE VREDE VREDE Waar?
VREDE VREDE VREDE Overal!!!
En voor VREDE VREDE VREDE
iedereen!!!
VREDE VREDE VREDE
Vrede zij met u.
ASSALAAMUN
ALAYKUM, SHALOM ALEICHEM, NAMASTE EN
VREDE ZIJ MET U.
Ahmed El Mesri, diskundige in multiculturalisatie van de Vriendschap
Community Assadaaka.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten