Wijkzorg
Zaterdag 17 oktober was er weer een Samen Delen, Samen Eén bijeenkomst van Assadaaka. Samen Delen, Samen Eén is een maandelijkse samenkomst waarbij een gezonde maaltijd wordt genuttigd in combinatie met gezondheidsvoorlichting. Thema deze keer was Wijkzorg. Wijkverpleegkundige Robert de Klerk van Buurtzorg vertelde over veranderingen in de zorg en wat dat betekent voor zorg in de wijk. De gemeente is nu veel meer dan voorheen verantwoordelijk voor goede zorg en ondersteuning van haar bewoners. Om dit te bereiken, zet zij sinds vorig jaar in op de wijkzorg.
De wijkzorg is een samenwerkingsverband van diverse hulpverleners in de wijk en moet – samen met de Wmo – ervoor zorgen dat mensen die thuis zorg of ondersteuning nodig hebben dit zoveel mogelijk op maat krijgen. Dus niet meer maar ook niet minder dan zij nodig hebben. De wijkverpleegkundige speelt hierbij een belangrijke rol. Of het nu gaat om hulp bij het huishouden, begeleiding, hulp bij de dagelijkse verzorging of om verpleging, de wijkverpleegkundige organiseert en coördineert de zorg en ondersteuning zodat dit zo goed mogelijk past bij wat u als bewoner nodig heeft.
Dit kan omdat de wijkverpleegkundige in contact staat met heel veel andere hulpverleners en organisaties in de wijk en weet wie welke diensten levert. Dit geldt zowel voor professionele zorg en ondersteuning als voor vrijwillige hulp – de zogenaamde informele zorg.
De wijkverpleegkundige vormt samen met de huisarts, de maatschappelijk werker, consulenten van MEE en andere hulpverleners en met locale vrijwilligersorganisaties het wijkzorgnetwerk. Zij werken nauw met elkaar samen om de zorg zo goed mogelijk te organiseren. Vooral de wijkverpleegkundige en de maatschappelijk werker vormen een belangrijke koppel. Zij zorgen voor een samenhangede aanpak waardoor u niet (meer) 20 lokketten af hoeft. Als u zorg of ondersteuning nodig heeft dan kunt u dus altijd contact opnemen met de wijkverpleegkundige van een locale zorgorganisatie of met het maatschappelijk werk. In de Indische Buurt wordt dit geleverd door Civic. Op deze manier moet worden gewaarborgd dat iedereen die zorg of ondersteuning nodig heeft dit blijft krijgen.
Toch horen we ook alarmerende signalen. Vooral op het gebied van de Wmo. Zo wordt er bezuinigd op hulp in de huishouding en is de eigen bijdrage voor een aantal voorzieningen ingevoerd of verhoogd. Vooral de eigen bijdrage voor een scootmobiel vormt voor veel mensen een probleem. De bijdrage is weliswaar inkomensafhankelijk maar is voor mensen met een kleine beurs toch nog een flink bedrag. Er zijn steeds meer mensen die daarom hun scootmobiel weer inleveren. Dit is geen goede ontwikkeling.
Deze bewoners hebben dit transportmiddel nodig om actief aan de samenleving mee te kunnen blijven doen. En dat is wat we willen, toch?! Het kan niet de bedoeling zijn dat kwetsbare mensen geïsoleerd en eenzaam raken omdat ze deur niet meer uitkunnen. Ook dit pakt de wijkverpleegkundige op in overleggen met de gemeente.
Door de bezuinigingen is er ook minder geld voor begeleiding. Hierdoor – maar ook vanuit het idee dat we meer voor elkaar kunnen doen – werken professionele hulpverleners steeds vaker samen met vrijwilligers die buurtbewoners ondersteunen. Khadija, buurtverzorgster in de Indische Buurt, vertelde over hoe zij en haar medebuurtverzorgsters samenwerken met de wijkverpleegkundige. Als je ouder wordt of een beperking hebt dan is boodschappen doen bijvoorbeeld helemaal niet meer zo vanzelfsprekend. De buurtverzorgsters helpen hiermee, maar gaan ook met bewoners naar buiten, gaan mee naar afspraken of komen gewoon gezellig koffie drinken. Zo wordt de lichte ondersteuning waar de professional geen tijd voor heeft en die voor kwetsbare mensen heel belangrijk is, toch geboden. Zij hebben een opleiding gevolgd waardoor zij goed op de hulpvraag van mensen kunnen inspelen.
Maar soms nemen zij ook begeleidingstaken over waar geen geld meer voor is om een professional voor in te zetten. Bijvoorbeeld meerdere malen per dag voor iemand een maaltijd bereiden. De vraag is of dit een gewenste ontwikkeling is. Volgens Robert moeten dit soort situaties altijd individueel bekeken worden. Belangrijk is dat de wijkverpleegkundige een oogje in het zeil houdt om de zorg weer over te kunnen nemen als het voor de vrijwilligers teveel wordt. In de Indische Buurt zijn heel veel vrijwilligersinitiatieven waar bewoners sociale activiteiten en ondersteuning kunnen vinden. Op de BuurtBalie (http://www.buurtbalie.nl) is alles hierover te vinden. Voor mensen die niet zo computervaardig zijn, zijn er elke dag mensen in de Meevaart die u kunnen helpen zoeken naar een passende activiteit of dienst.
Er werd opgemerkt dat deze nieuwe werkwijze er wel heel erg vanuit gaat dat mensen in staat zijn om zelf hun hulpvraag te formuleren en zelf op zoek te gaan naar ondersteuning, ofwel professioneel ofwel in hun eigen netwerk. Dit is echter vaak niet het geval. Ouderen en kwetsbare mensen zijn vaak niet gewend of niet toegerust om op die manier zelf het regie te voeren over hun eigen gezondheid of welzijn. Het gaat hierbij vaak om bewoners die met verschillende problemen tegelijk zitten; financiële problemen, problemen rondom of als gevolg van een echtscheiding, opvoedingsproblemen, eenzaamheid, gezondheidsproblemen, problemen vanwege een fysieke, mentale of psychische beperking of overbelaste mantelzorgers. Assadaaka richt zich juist op deze kwetsbare mensen. Zij leidt vrijwilligers uit de buurt op tot vertrouwenspersonen. Tijdens de opleiding leren de vrijwilligers hoe ze de bewoners kunnen ondersteunen om hun hulpvraag te verduidelijken.
Daarnaast leren ze hoe ze de eigen kracht en zelfredzaamheid van bewoners kunnen stimuleren waardoor bewoners hun eigen talenten, vaardigheden en contacten kunnen inzetten om een structurele verbetering in hun situatie te bewerkstelligen.
De vrijwilligers hebben vaak zelf ook diverse problemen ervaren en voor een groot deel al overwonnen. Door deze ervaringsdeskundigheid weten zij snel het vertrouwen van de bewoners te winnen. Ze weten hierdoor als het nodig is mensen toe te leiden naar de reguliere hulpverlening, iets wat ze uit zichzelf vaak niet willen of durven. Ook is het principe van wederkerigheid belangrijk. Iemand is nooit alleen maar hulpvrager. Iedereen heeft iets te bieden; een talent, een vaardigheid, een eigenschap, tijd. Binnen de activiteiten van Assadaaka kunnen mensen hier iets mee doen en worden zij gestimuleerd om actief en zelfredzamer te worden – met elkaar! Dit noemen we samenredzaamheid; dat we elkáár zoveel mogelijk ondersteunen en op weg helpen. Na de presentatie met discussie werd gelijk de daad bij het woord gevoegd.
Samen hebben alle aanwezigen van een heerlijke, gezonde maaltijd genoten die door vrijwilligers van Assadaaka was bereid. En hebben we nog gezellig met elkaar nagepraat.
De volgende Samen Delen, Samen Eén is op zaterdag 17 november met als thema obesitas. Wat is gezonde voeding en hoe kunnen we als professionals en vrijwilligersorganisaties in de Indische Buurt samen overgewicht bij zowel volwassenen als kinderen te lijf gaan? Bent u benieuwd? Kom dat gezellig luisteren, discussiëren en mee-eten op 17 november in de Meevaart!
Verslag: Assadaaka Community
https://www.youtube.com/watch?v=b3KZU33QdDo&feature=share
https://www.youtube.com/watch?v=DksuHaddKCM&feature=share
De Vriendschap Community Assadaaka stelt zich ten doel:
Een laagdrempelige organisatie die verschillende groeperingen in de samenleving (de buurt) wil samenbrengen om wederzijds begrip te bevorderen, door een ontmoetingsplek aan te bieden en activiteiten te organiseren. Deze activiteiten dienen de integratie en emancipatie te bevorderen met behoud van eigenheid in persoon en achtergrond.
U kunt lid worden voor 5 euro per jaar!
U kunt ook een bedrag over maken op IBAN: NL22 ABNA 0489 3349 97 t.n.v. Assadaaka
Voor meer informatie tijdens kantooruren:
ASSADAAKA: Plantage Middenlaan 14-I, 1018 DD Amsterdam |Tel: (020) 7525131- 0647440672 |IBAN: NL22 ABNA 0489 3349 97 K.v.K. 40.53.87.25|E. info.assadaaka.nl|W. http://www.assadaaka.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten