Foto Iona
Hogenhoorn
Normaal
zijn, zijn net als anderen. We hebben er allemaal mee te maken – en ja, we
willen allemaal tot op zekere hoogte net zo zijn als anderen. We willen een
normaal leven leiden, een leven zoals iedereen: een fijne relatie, een fijn
sociaal leven, een leuke baan, genoeg geld om onze rekeningen te betalen en ook
af en toe eens leuke dingen te doen. En we weten allemaal nog, uit onze
schooltijd, hoe belangrijk we het vonden om niet 'uit de boot te vallen', om
mee te gaan 'met de groep', om in de schoolpauze niet alleen in een hoekje te
staan, door iedereen genegeerd. En ook, nu we volwassen zijn, doen wij toch
vaak ons best om niet al te zeer op te vallen, om niet te veel af te wijken van
wat de standaard is. Denk maar na: in ons werk kleden wij ons als onze
collega's, als wij boodschappen doen, willen we ook niet al te veel opvallen,
als wij naar buiten gaan gedragen wij ons zoals van ons verwacht wordt. Ja..
normaal zijn, net als anderen.. het is iets waar we allemaal veel ons best voor
doen.
Aan
de andere kant echter: afwijking, anders zijn dan anderen.. ópvallen, juist
niet meegaan met de grote stroom.. dat is wat we diep in onszelf allemaal wel
zouden willen. Want als je je buiten de grote stroom plaatst, dan val je op. En
als je je buiten de grote stroom plaatst, dan maak je vaak een heel bewuste
keuze om óp te vallen, om je ánders te kleden, om je ánders te gedragen, om je
leven ánders in te richten dan er volgens onze normen van je verwacht wordt.
Het is een levenswijze waar heel veel mensen, ook al komen ze er misschien niet
voor uit, eigenlijk bewondering voor hebben, wat iedereen diep in zichzelf óók
zou willen. Tenslotte wil niemand uitgemaakt worden voor 'grijze muis' en is
het niet een groot compliment, als iemand tegen je zegt: 'Jij bent een
bijzonder iemand'?
Ik
heb in de uitnodiging voor deze avond de uitspraak aangehaald van Emile
Ratelband, waarin hij stelt dat homo's abnormaal zijn. Daarnaast geeft hij dan
ook nog zijn eigen antwoord op de vraag, waarom wij hier op aarde zijn. Veel
verder dan een 'Wij zijn hier simpelweg om ons voort te planten' komt hij
hierin niet. Gelukkig denkt niet iedereen als hij. Er is dan ook nogal de
nodige kritiek op gekomen.
Het
doel van deze avond is niet om nader in te gaan op de uitspraken van meneer
Ratelband. Evenmin is het ons doel om een antwoord te vinden op de vraag waarom
wij op de wereld gekomen zijn. Laten wij het erop houden dat hier niet een
éénduidige antwoord op te geven is; in ieder geval is het zeker niet zo
eenvoudig als sommige mensen wel denken. Nee, wij zijn hier om nader te
onderzoeken hoe vreemd afwijkend eigenlijk is, hoe wij zelf tegen 'afwijkend'
aankijken, of wij zelf niet eigenlijk ook veel afwijkender zouden willen
zijn dan wij eigenlijk zijn en of wij, wanneer wij mensen zien die de durf
hebben om voor zichzelf op te komen, mensen die hun leven inrichten zoals zij
zelf willen en zich daarbij niets gelegen laten liggen aan wat van hen verwacht
wordt door hun omgeving, niet eigenlijk benijden.
De
vraag die ik in de uitnodiging gezet heb voor deze avond, namelijk: 'Is dit
nu de boodschap waar onze sociale cohesie op zit te wachten? Gaan wij nu
iedereen die zich niet kan voortplanten uitsluiten?? Gaan we ernaartoe dat ook
minderheidsgroepen binnenkort niet normaal zijn??? is belangrijk om ons te
stellen. Want het gaat inderdaad niet alleen over homoseksuelen, het gaat
uiteindelijk om iedereen die anders is dan het merendeel van ons, iedereen die
zich anders gedraagt of die gewoon 'anders' is. Maar om met al die
verschillende groepen mensen, en om met al die andere mensen die niet tot een
minderheidsgroep behoren, maar wel afwijken van de standaard, om te gaan, ja,
met hen in contact te treden, moeten wij weten wat onze eigen houding is tegen
minderheidsgroepen, tegen 'bijzondere' mensen, 'speciale' mensen, mensen die
afwijken van de norm. Want wij moeten vooral niet vergeten dat wij alleen maar
van mensen die van ons verschillen kunnen leren, niet van mensen die net zo
zijn als wij, dezelfde dingen doen als wij, net zo denken als wij. En als ik
dan toch een antwoord zou willen geven op de vraag waartoe wij hier op aarde
zijn, dan zou ik toch eerder zeggen dat het is om te leren, om te leren om nog
beter met elkaar in al onze verscheidenheid om te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten