Toespraak Ahmed El Mesri op 07 juni 2011 Thema: 'Opvoeddebatten met Marokkaanse vaders'.

Goedenavond dames en heren, beste aanwezigen,

Vanavond gaan we het hebben over de rol van met name Marokkaanse vaders, maar in het algemeen: allochtone vaders, bij de opvoeding van hun kinderen. Dit doen wij in het kader van het project 'Opvoeddebatten met Marokkaanse vaders' van Trias Pedagogica, een organisatie die zich bezighoudt met interculturele vraagstukken. 

Het is nog geen twee maanden geleden, om precies te zijn 19 april, dat wij hierover ook al een bijeenkomst hebben gehouden, met groot succes. Het is een belangrijk onderwerp dat veel inzet verlangt van alle betrokkenen; van de mensen die daadwerkelijk een andere rol willen spelen in de opvoeding van hun kinderen en in het leven thuis. Want ingesleten gewoontes verander je niet zomaar.

Daarom besteden wij meerdere avonden aan dit onderwerp, om daarmee mensen bij te staan, ze een hart onder de riem te steken en om twijfelaars, diegenen die nog moeite hebben met de veranderingen, over de streep te trekken.

Vanavond ga ik niet alleen in deze toespraak hier iets over zeggen, maar ook laten wij u een film zien, getiteld 'Vaderbetrokkenheid bij de opvoeding', gemaakt door Trias Pedagogica, met wie Assadaaka nauw samenwerkt op het gebied van deze interculturele problematiek.

Ik ben Ahmed El Mesri, voorzitter van stichting Onze Hoop en tevens van de multiculturele vereniging Assadaaka die zich al ruim twintig jaar bezighoudt met het bevorderen van begrip en vriendschap tussen verschillende bevolkingsgroepen in Nederland en met het stimuleren van participatie van groepen die nog niet voldoende meedoen aan de Nederlandse samenleving.

In het kader van die participatie en deelname aan de Nederlandse samenleving is het van belang een beter beeld te krijgen van de situatie waarin veel mensen zich bevinden.

Ik kom zelf oorspronkelijk uit Marokko en ken dus de situatie zoals die in dat land is op het gebied van opvoeden. Veelal is de vader daar de grote afwezige: opvoeding is traditioneel een taak van, voor en door de vrouw.

Dat geldt in dezelfde mate voor mensen die vanuit Marokko naar Nederland gekomen zijn om te werken en geld te verdienen: de Marokkaanse situatie wordt gewoon meegenomen, de man bemoeit zich nauwelijks met de opvoeding en laat dit aan de vrouw over. Maar wat theoretisch goed mogelijk lijkt, blijkt in de praktijk uit te lopen op niets minder dan een ramp: de vrouw leeft vaak in een isolement, is de taal niet machtig en kan niet met haar kinderen meedoen, die immers naar school gaan, vriendjes krijgen en zo wèl met de Nederlandse taal en gewoonten in aanraking komen.

Het machteloos toezien hoe de kinderen vervreemden van hun moeder geeft vrouwen vaak een nog groter gevoel van eenzaamheid dan zij toch al hebben. Zo komen ze in een vicieuze cirkel terecht, een neerwaartse spiraal waar zij niet met haar man over kan praten en al helemaal niet met de kinderen.

Want een volwassene die op gelijkwaardige wijze met de kinderen omgaat? Dat is in de Marokkaanse cultuur al helemaal een taboe.  

Veel migranten zitten in een soort spagaat: aan de éne kant wonen zij hier, soms al tientallen jaren, terwijl zij aan de andere kant nog steeds de hoop koesteren om terug te keren naar het land van herkomst. En deze hoop heeft ervoor gezorgd dat zij zich nooit hebben aangepast aan en verdiept in het land waar zij al jaren wonen en werken.

Het wordt tijd voor deze mensen om zich te realiseren dat zij niet meer terug zullen keren. Zij dragen het beeld met zich mee van het land dat zij verlaten hebben, maar ook in hun geboorteland zijn tientallen jaren verstreken en ook dat land is niet meer zoals het was toen zij daar vertrokken.

Zelfs als ze terug zóúden keren - als je AOW hebt en misschien nog een aanvullend pensioen, dan kun je daar waarschijnlijk goed van leven -, dan nog zullen ze een land aantreffen dat ze niet meer herkennen.

Daarnaast: eventuele kinderen zullen naar alle verwachting in Nederland blijven. Zodat ze hoe dan ook een verscheurd gezin zijn.  

Ik kan niet genoeg benadrukken dat wij af moeten van het idee terug te keren naar het geboorteland en dat wij een bestaan hier op moeten gaan bouwen. Een actieve rol in de opvoeding is daarbij ook voor mannen weggelegd en heel belangrijk.

In de vorige bijeenkomst over dit thema heb ik de nadruk gelegd op het belang van een stabiele ontwikkeling, zowel bij het kind of de kinderen als binnen de relatie van de ouders, door een actieve rol van de vader in de opvoeding. Deelname aan schoolactiviteiten - ouderavonden, waarbij de leraren de ouders op de hoogte brengen van de vorderingen van de kinderen, zijn hierbij heel belangrijk. Maar dat betekent dat je je actief hiermee bezig moet gaan houden. Komt het kind thuis met een uitnodiging voor een ouderavond, dan moeten beide ouders hiernaartoe gaan, zelfs als je de taal niet volledig meester bent. Ook bij deelname aan de zogenaamde naschoolse activiteiten moeten beide ouders, moeder èn vader, een aanwezige rol spelen.  

Deze avond gaan we, na de film, met elkaar in gesprek over welke activiteiten wij nog meer kunnen ondernemen om een stabiele relatie met onze kinderen op te bouwen en ook met onze partner. Zo kunnen we op alle punten werken aan een verbetering van onze leefomstandigheden en daar worden wij allemaal beter van - wij zelf, onze partner, onze kinderen en onze hele omgeving. 

Dank u wel, we gaan nu verder met de avond.