We staan hier op het Ceramplein in de
Indische Buurt. Mijn vrienden en ik spelen hier in de buurt op straat en we
voelen ons veilig en thuis. Zo hoort het te zijn. Wij leven in vrijheid en
vrede.
In de Tweede Wereldoorlog was er geen
vrijheid en vrede.
Kinderen van onze leeftijd konden toen
niet zomaar op straat spelen. Kinderen van Joodse afkomst al helemaal niet. Zij
moesten zich verstoppen. Omdat andere mensen hadden besloten dat zij er niet
mochten zijn.
Ik kan dat niet begrijpen. Hoe kunnen
mensen zo slecht gaan denken over andere mensen? Dat wil ik helemaal niet
begrijpen. Want we zijn allemaal gelijk aan elkaar.
Ik lees daarom vandaag de namen voor van
een aantal Joodse kinderen, die hier woonden en die nooit meer terugkwamen.
Want ik wil dat we de kinderen uit deze buurt nooit vergeten. Want dit mag
nooit meer gebeuren. Daar moeten wij samen heel goed voor zorgen.
Dit zijn de namen van een aantal
weggevoerde Joodse kinderen uit deze buurt:
Lammert Peekel, 13 jaar en zijn zusje
Rachel van 12 jaar
Louis Heilbron, 9 jaar
Dora de Hond, 11 jaar
Lena Schellevis, 12 jaar
Louis Degen, 10 jaar
Salomon Vuisje, 11 jaar
Jacob Reens 13 jaar en zijn zusje Rosa
van 7 jaar
Elias Daniël de Haan, 8 jaar
Fia Slier, 6 jaar
En Richard van Staveren, 10 jaar
En er waren nog veel meer Joodse
kinderen die nooit terugkwamen uit deze buurt. Laten we hen nooit vergeten.
Dank u wel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten