Tegen
Discriminatie, Racisme en Uitsluiting
Assadaaka Community organiseerde op 21 maart jl. in het kader van de
Internationale dag tegen Racisme, uitgeroepen door de Verenigde Naties in 1960,
een themabijeenkomst Dubbel gediscrimineerd.
Het verbod op discriminatie op grond van
huidskleur en herkomst is een van de universele mensenrechten. Ook de rechten
van de vreemdelingen en asielzoekers moeten gewaarborgd blijven.
Thema: Meervoudige gehandicapt en dubbel
gediscrimineerd.
Geachte dames en heren,
Mijn naam is Ahmed El Mesri, ik ben geboren
in Marokko, maar woon al geruime tijd in Nederland en ik heb hier twintig jaar
geleden de Assadaaka Community opgezet, waarvan ik voorzitter ben. Door mijn
lange ervaring op het gebied van integratie en sociale cohesie heb ik een goed
beeld gekregen van het leven van veel mensen van niet westerse oorsprong die
naar Nederland gekomen zijn. Omdat ik gezien heb dat de problemen waar veel van
deze mensen mee te maken hebben, specifiek voor deze groep is, heb ik enige
jaren geleden de stichting Onze Hoop opgericht, die zich inzet voor mensen van
niet Nederlandse afkomst met een handicap.
Door de werkzaamheden en de vele mensen die
ik via beide laatstgenoemde organisaties ontmoet, hebben ik en mijn collega's
een goed beeld gekregen van wat het betekent om meervoudig gehandicapt te zijn.
En daar wil ik het dan ook graag met u over hebben. Wat betekent het om dubbel
gehandicapt te zijn? En waarom zijn mensen met een beperking en een niet
Nederlandse achtergrond meervoudig gehandicapt? Wat kunnen wij eraan doen en
hoe moeten wij ermee omgaan?
Ik heb al vaak gezegd en word er in mijn
praktijkervaring voortdurend in bevestigd: de immigrant uit een niet Westers
land heeft een handicap of misschien liever gezegd een beperking. Een beperking
omdat hij hier als buitenstaander gekomen is en zelfs als hij erin geslaagd is
om zo goed en zo kwaad als het gaat zich aan de Nederlandse maatschappij aan te
passen, hij blijft toch een buitenstaander.
En als zelfs de goed geïntegreerde
buitenlander toch altijd nog als een buitenstaander gezien wordt, hoe veel meer
geldt dat dan wel niet voor de immigrant die hier gekomen is met het idee
enkele jaren te werken en daarna weer terug te keren naar het land van
herkomst, kortom, de immigrant die nooit geïntegreerd is. En juist die
immigranten zijn het die veertig jaar geleden, vaak als jonge, sterke mannen,
naar Nederland kwamen en meegeholpen hebben het land op te bouwen zonder er
zelf echt deel aan gehad te hebben, die mannen zijn het die nu de 65-jarige
leeftijd naderen of gepasseerd zijn, die arbeidsongeschikt geworden zijn van
het veelal zware werk dat ze gedaan hebben, en die gehandicapt zijn door hun
ongeïntegreerdheid, hun echt vreemd zijn in een wereld waarin zij weliswaar
leven maar waarvan zij geen deel uitmaken.
Ook ik ervaar mijn lichamelijke handicap
als een extra handicap.
Ik ben een goed voorbeeld van een
geïntegreerde Marokkaan: ik spreek de Nederlandse taal, ik probeer, voor zover
mijn lichamelijke beperking het mij toelaat, mee te doen aan de Nederlandse
maatschappij, maar toch merk ik vaak dat mensen mij in eerste instantie nog
steeds zien als een Marokkaan en mij soms zelfs met enige achterdocht bekijken.
Hoeveel meer geldt dat dan niet voor die
vele mensen die onzichtbaar waren zolang als zij aan het arbeidsproces
deelnamen, maar nu, nu zij lichamelijke beperkingen hebben en met veel
psychische en sociale problemen te maken hebben en vaak negatief in het beeld
komen.
Jarenlang hebben zij hard gewerkt, maar nu
worden zij vaak alsnog gezien als mensen die misbruik maken van onze sociale
voorzieningen. En hun handicap van een niet Nederlandse achtergrond, die altijd
op de achtergrond meegespeeld heeft, die altijd aanwezig geweest is, die lijkt
nu nog eens extra geaccentueerd te worden door de lichamelijke en psychische
handicaps die door de ouderdom en het leven erbij gekomen zijn.
En ja, dat geldt zelfs voor de mensen die
de zogenaamde tweede generatie immigranten zijn: mensen die hier weliswaar
geboren en getogen zijn, maar ook nog de nationaliteit van het geboorteland van
hun ouders hebben, mensen die vaak heen en weer geslingerd worden tussen
loyaliteit aan het geboorteland en loyaliteit aan het land van ouderlijke
herkomst, mensen die zich hier niet volledig thuis voelen, maar die ook niet
meer terug zouden kunnen gaan naar het land van ouderlijke herkomst.
Ik kan nog een hele lijst op gaan noemen
van mensen die te maken hebben met deze dubbele handicaps of zelfs nog meer. Het
loyaliteitsprobleem waar ik het net over had, blijft niet beperkt tot de
zogenaamde tweede generatie, maar blijft doorgaan – en een oplossing van dit
probleem lijkt nog steeds niet voorhanden, integendeel: juist zelfs door de
schijnbare of misschien zelfs blijkbare verharding in het allochtonenvraagstuk
lijkt dit alleen maar meer op scherp gezet te worden: het 'wij' tegen 'zij'.
Maar gelukkig begint het besef door te
dringen – een besef dat ik al vele jaren heb en waarom ik een stichting als
Onze Hoop in het leven geroepen heb, waarom ook een organisatie als de Assadaaka
Community belangrijk werk verricht – dat de problematiek van de immigrant niet
beperkt is tot het verschil in cultuur, niet beperkt is tot een mislukte
integratie, maar dat het een veel groter complex is, dat op allerlei manieren
in alle gebieden van het bestaan doordringt.
Wij hebben in de afgelopen jaren veel
ervaring opgebouwd in het oplossen van problemen waarmee meervoudig
gehandicapte immigranten te maken hebben of te maken krijgen. De eerste stap –
en dat blijkt steeds opnieuw van enorm groot belang te zijn – , is erkenning
van het probleem, zowel door degene die met het probleem geconfronteerd wordt
als door degene die aan de zijde van de hulpverlening staat. Dat
herkenningspunt wordt nu ook door beleidsmakers, onderzoekers, hulpverleners en
allerlei anderen die met deze mensen te maken hebben, erkend. Wij zullen ook
zeker niet stil blijven staan bij het constateren van het probleem of het in
kaart brengen van de situatie. Het is onze taak om de situatie aan te pakken,
om te komen tot een bevredigende oplossing. Hopelijk kunnen wij hieraan vandaag
een eerste bijdrage leveren.
Ik dank u.
Voor meer informatie: kan via tel.
020-7525131 (06-47440672) of email: infoassadaaka@gmail.com
– http://www.assadaaka.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten