Ahmed El Mesri presenteerde Onze Hoop bij de vrouwengroep de Bloem in Amsterdam-Oost.

 

Op vrijdagmorgen 30 november 2012 bij de vrouwengroep “De Bloem” (Intercultureel Ontmoetingscentrum voor Vrouwen) heeft Ahmed El Mesri een presentatie gegeven samen met Cliëntenbelang Amsterdam, Malène Duijst, over  patiëntenorganisaties zoals stichting Onze Hoop die migranten met een beperking helpen. Soms lukt dat niet via de huisarts.

Presentatie Onze Hoop

voor 30 november 2012 

Van harte welkom iedereen.

Mijn naam is Ahmed El Mesri, ik ben voorzitter van Stichting Onze Hoop. Wij zijn opgericht in 2006 en wij zijn een vrijwilligersorganisatie die geheel draait op de medewerking van lotgenoten en ervaringsdeskundigen.  

De stichting is opgericht met het doel om mensen met een beperking, en dan vooral migranten, een plek te bieden waar ze terecht kunnen voor informatie, advies, aanspraak, contact en gezelligheid, maar vooral om ze te helpen zichzelf te helpen. Wij lossen niet op, we zoeken samen naar oplossingen voor de eigen situatie die iemand zèlf kan uitvoeren.

Zo bieden wij hoop aan elkaar. Hoop is wat ons bindt. We geven elkaar hoop en bieden anderen hoop door ze te laten zien dat we, met elkaar, voor elkaar krijgen wat alléén vaak niet lukt als er veel hindernissen te nemen zijn.

Hoop is een wezenlijk levensthema waar geen mens zonder kan. Hoop wil niet zeggen dat àlles nu mogelijk wordt, maar wel dat iemand zelf in actie kan komen om iets aan de eigen omstandigheden te doen ter verbetering van het eigen lot. En het her- en erkennen van de ander door het lotgenotencontact is daarbij van wezenlijk belang. 

Bij ons is de drempel laag. Je bent van harte welkom om gewoon binnen te komen en een praatje te maken, samen thee te drinken, vragen te stellen.

Je kunt bij ons praten met lotgenoten maar ook met ervaringsdeskundigen: mensen die de weg weten naar instanties bijvoorbeeld, of die je advies kunnen geven over allerlei zaken en vragen waar je mee zit.

Je kunt meedoen aan allerlei informatiebijeenkomsten en debatten. Je kunt informatie krijgen over van alles waar je mee te maken hebt. En je kunt geholpen worden om ofwel zelf de weg naar een instantie te vinden, ofwel om begeleiding te krijgen van een lotgenoot als je het echt niet zelf kunt. 

’n Stukje migrantengeschiedenis

Ooit zijn migranten uit allerlei landen als ‘gastarbeiders’ naar Europa gekomen en ook naar Nederland. Ze hebben hier hard gewerkt en zo hun steentje bijgedragen.  

De mannen hebben hun best gedaan maar velen van hen hebben nu het gevoel dat ze hebben gefaald: ze kwamen indertijd maar voor éventjes en zouden dan weer teruggaan naar hun eigen land. Dat was hun droom. Maar intussen zijn ze dat teruggaan gaan uitstellen. En ze bléven het uitstellen. Zo is het bij de droom gebleven.

De vrouwen zijn hier naar toe gehaald uit het thuisland en de kinderen zijn hier geboren. De mannen gingen door met hun werk – als ze dat nog hadden – en droegen niet bij aan de opvoeding van de kinderen: ze werkten hard, kwamen thuis om te eten en te slapen, en de volgende dag ging het weer gewoon net zo.

Ook hebben veel van die mannen zich niet kunnen verplaatsen in het leven van hun vrouwen hier: hoeveel moeite die hadden met zich aanpassen, met hun plek vinden buiten de deur en in huis met de opvoeding van de kinderen.

De mannen hadden het daar doorgaans veel te druk voor. Èn ze vonden het traditioneel gezien ook een vrouwenzaak.

Vervolgens raakten veel mannen werkloos of ze werden ziek. Zo werden vrouwen gedwongen om de draad zelf op te pakken en het heft in eigen hand te nemen. De meeste vrouwen hadden niet de gelegenheid om te studeren, en werken was vaak onmogelijk naast het draaiende houden van het gezin thuis.

Al dergelijke omstandigheden maakte dat zowel mannen als vrouwen op zichzelf waren aangewezen. Dat is een eenzame positie. Voor allebei.  

Maar intussen was het leven in de Nederlandse samenleving gewoon doorgegaan en veranderden er langzamerhand veel dingen. Vrouwen in de Nederlandse maatschappij waren intussen veel zelfstandiger geworden en zochten meer hun eigen weg náást de man en het gezin.

Nu is het de beurt aan de migrantenvrouwen om het heft in eigen hand te nemen. Dat betekent dat vrouwen nú ook zelf op dingen af kunnen stappen en meer hun eigen lot in eigen hand kunnen nemen. Ook als migrantenvrouwen. Ook zij met een beperking.

Bij het woord ‘beperking’ heb ik het dan niet alleen over fysieke beperkingen die voor iedereen zichtbaar zijn maar ook over psychische beperkingen. ‘Er is geen mens zonder vlekje’ is een bekende Nederlandse uitdrukking. Maar als je er niet als vanzelfsprekend zelfstandig door kunt functioneren, dan is er hulp mogelijk. Er zijn mensen om je heen die je kunnen ondersteunen met informatie, met een luisterend oor, met advies, en met nieuwe ideeën. Een plek waar je altijd terecht kunt, voor al je vragen en noden. Die plek heet Onze Hoop. 

We doen het niet vóór je maar mèt je, samen met anderen. 

Onze Hoop is opgericht juist voor dit doel: om mensen te helpen zichzelf te helpen. Wij vinden dat het nodig is dat migranten met een beperking, en zeker vrouwen, niet in isolement blijven en wij bieden daartoe de helpende hand.

Wij vinden het belangrijk dat iedereen in onze samenleving zo goed mogelijk mee kan doen en op kan komen voor zichzelf.

Wij als Onze Hoop willen mensen aanspreken op hun gezonde deel. Wij willen mensen erbij halen en ze méé laten doen. Met elkaar, met hun lotgenoten, met hun buurt- en stadgenoten. Wij willen mensen aan blijven spreken op meedoen naar vermogen, in plaats van te blijven zitten wachten tot het beter wordt.  

En wat ik kan kunnen jullie ook. Ik heb me indertijd niet neergelegd bij hoe het was toen ik invalide werd. Als ik mijzelf toen op een gegeven moment niet had gedwongen om er op uit te gaan en contact te maken met de buitenwereld, dan zat ik nu nog binnen met de gordijnen dicht.

Ik ging na verloop van tijd wèl naar buiten, ik begon wèl om me heen te kijken. En ik kwam tot de conclusie dat er werk aan de winkel was voor mij, omdat ik veel lotgenoten tegenkwam die in isolement bleven en daar door hun omgeving bijna in werden gepraat. Ik besloot dat ik dat niet wilde en dat ik wilde proberen mijn lotgenoten de helpende hand toe te steken. Zo ontstond Onze Hoop. 

Dus, beste mensen, onze boodschap is: Wees van harte welkom! bij Onze Hoop. Kom vooral binnen met uw vragen, of alleen voor een praatje. Onze deur is altijd voor u open.

Hoop is het zaadje dat kan groeien door het samen te verzorgen. Maak met uw komst de hoop voor iedereen groter en groter.   

 

Voor meer informatie:

Plantage Middenlaan 14-1, 1018 DD Amsterdam, T. 020-7525131, M. 06-47440672, ING Rekeningnummer: 5210237,
KvK Amsterdam 34.34.39.59, E. info.onzehoop@gmail.com,  W. http://stichtingonzehoop.blogspot.nl/