maandag 12 november 2012

Toespraak Ahmed El Mesri op de Dag van de Mantelzorg op 9 november 2012

 
 
 
 
Dag van de Mantelzorg 2012

Op de jaarlijkse Dag van de Mantelzorg staan de mantelzorgers centraal. Door het hele land werden activiteiten georganiseerd om de mantelzorgers in het zonnetje te zetten. Daarom organiseerde stichting Onze Hoop op vrijdag 9 november 2012 een gezellige avond met eten en drinken voor de gelieve mantelzorgers. Het was een leuk en bijzonder bijeenkomst met veel mantelzorgers.


Tijd: 19.30 – 21.30 uur
Locatie: Centrum Ruma Khami

Hier volgt toespraak Ahmed El Mesri

Dames en heren, beste aanwezigen,

Nu mensen steeds ouder worden, komen er steeds meer ouderdoms-kwalen. Mensen hebben steeds meer verzorging nodig, langduriger, en het streven van de overheid is er al geruime tijd op gericht om deze zorg zoveel mogelijk thuis te laten plaatsvinden. Wat betekent dat voor mensen, zowel de mensen die verzorging nodig hebben als mensen in hun naaste omgeving? Daarover gaan wij het hebben. Ik ben Ahmed El Mesri, oprichter en voorzitter van de stichting Onze Hoop, die zich onder andere bezighoudt met deze specifieke problematiek.

Wie in zijn omgeving te maken krijgt met mensen die verzorging nodig hebben en misschien wel langdurige verzorging zal even moeten slikken. Die verzorging kan een plotselinge behoefte aan verzorging zijn, zoals bijvoorbeeld het geval zal zijn als iemand een beroerte krijgt en hierna een aantal dingen die eerst vanzelfsprekend waren, opeens niet meer. Het kan ook een geleidelijk proces zijn waarbij men al geruime tijd van tevoren  weet dat er een moment komt waarop mensen verzorging nodig hebben, zoals bijvoorbeeld bij dementie of alzheimer zeker het geval zal zijn.  

Hoe dan ook: het is een ingreep, zowel in het leven van degene die zorgbehoevend is of wordt als in de naaste omgeving van die persoon. Verzorgingsbehoefte gaat veel verder dan het leven van degene die die verzorging nodig heeft. Zoals ik reeds eerder gezegd heb, is het beleid van de overheid er al lange tijd op gericht om mensen zoveel mogelijk thuis te verzorgen.

Een 24 uur op 24 uur verzorging door een professioneel iemand, bijvoorbeeld een verpleegkundige, is natuur, dat zal iedereen begrijpen, onmogelijk. Het zou fantastisch zijn als het wel kon, maar wij weten allemaal dat de gezondheidszorg nu al enorm veel geld kost en een dergelijke regel zou het helemaal onbetaalbaar maken. Daarom gaat de overheid er ook van uit dat mensen in de omgeving van de zorgbehoevende bepaalde taken op zich nemen, om toch het thuisleven van de zorgbehoeven mogelijk te laten zijn.  

Bovendien vinden mensen het, afgezien van het kostenplaatje, veelal prettig om thuis te zijn, in hun eigen omgeving, omringd door geliefden, familieleden en vrienden. Dergelijke zorg noemen wij ‘mantelzorg’: het is de zorg die vrijwillig verleend wordt door niet professionelen – hoewel het natuurlijk evengoed mogelijk is dat iemand die mantelzorg verleent, ook professioneel is. In de meeste gevallen zal dat echter niet het geval zijn.  

Vanavond gaan wij ervaringen uitwisselen die zowel zorgbehoevenden als mensen die zorgverlenen uit liefde voor die persoon, met elkaar delen. Ik heb, zoals u ziet, ook een bepaalde aandoening die maakt dat ik een aantal dingen niet meer kan zoals ik dat vroeger, als jonge man, nog wel kon.  

Sedert mijn ongeluk, waardoor ik in een rolstoel – inmiddels gelukkig elektrische rolstoel geworden – terecht gekomen ben, heb ik mij omringd gevoeld door de liefde van mijn naasten, die mij zo goed opgevangen hebben en nog steeds opvangen dat ik al die tijd gewoon zelfstandig thuis heb kunnen wonen en alleen maar af en toe naar het ziekenhuis hoef. In die tijd sprak men nog niet van mantelzorg: veelal werd het als vanzelf aangenomen.  

Welke naam men er toen ook aan gaf, het was toen fijn om gewoon thuis te kunnen zijn en dat is het nog steeds. Dat neemt niet weg dat ik mij er zeer goed van bewust ben dat ik ook een groot beslag leg op de mensen die mij verzorgen. En ik weet, uit mijn ervaring – omdat ik in mijn eigen omgeving mantelzorgers heb, maar ook veel te maken krijg met mantelzorgers die bij Onze Hoop aankloppen – dat er veel mensen zijn voor wie dit beslag wel eens te veel wordt. Vooral zij die samenwonen met een zorgbehoevende, zijn er 24 uur mee bezig. Er zijn ook mensen die speciaal hun baan en hun huis opzeggen om te gaan wonen bij degene die zorg nodig heeft. Dan heb je opeens niet meer te maken met een baan van 8 uur per dag, nee, dan ruil je je baan en je leven in voor 24 uur zorg.  

Wat een liefde getuigt er uit die verhalen, wat een toewijding! Het is hartverwarmend dergelijke verhalen, die uit het leven gegrepen zijn, te horen!. Maar juist daarom willen wij er ook voor die mensen zijn. Voor wie de last soms te zwaar wordt. Het kan al zoveel helpen om te horen dat je niet de enige bent, om met anderen te kunnen praten, om uit je eigen dreigende isolement te komen en toch ook te proberen een eigen leven te houden. Ook daarom organiseren wij deze avond. Want je staat niet alleen! Je hoeft het niet alleen te doen.  

Er zijn ook wel degelijk wegen om ondersteuning te krijgen. Dat kan nooit, zoals we al gezegd hebben, 24 uur per dag zijn, maar al is het maar een halve dag in de week, het kan al zoveel schelen. Ons motto is: 2 weten meer dan 1 en 3 weten meer dan 2.

Op een bijeenkomst als deze kunnen mantelzorgers hun ervaringen naar voren brengen , waar anderen mogelijk hun voordeel mee kunnen doen. Want elke hulp die je kunt krijgen is welkom. Bij Onze Hoop weten we hoe moeilijk het is om zo lang en met zoveel inzet voor iemand klaar te staan: daarom bieden wij ook ondersteuning. 

Ik hoop dat deze avond u ook tot steun is en voor hen die geen mantelzorger zijn: bedenk dat u het van de één op de andere dag kunt worden, dat het nooit een vrijwillige keuze is, maar dat u er niet alleen voor hoeft te staan. 

Een goede avond toegewenst. 

Voor meer informatie:
Tel: (020) 7525131 (06-47440672
E. info.onzehoop@gmail.com - W. http://stichtingonzehoop.blogspot.nl/    

Geen opmerkingen:

Een reactie posten