De week
tegen de eenzaamheid bij Assadaaka
Het is heel
toepasselijk dat er in deze tijd een 'Week van de Eenzaamheid' georganiseerd
wordt. Het is immers een tijd waarin de dagen duidelijk korter worden, de
temperatuur begint gevoelig te dalen, regen, wind, bewolking verdrijven de
laatste resten van de zomer. Het zijn tijden waarin veel mensen toch in een wat
melancholieke staat komen: de lange, warme zomeravonden nog vers in het
geheugen maken we ons op voor de lange winternachten en dat brengt het gevoel
van eenzaamheid ook dichterbij.
Ik ben Ahmed
El Mesri, voorzitter van Assadaaka Community, die deze avond mogelijk gemaakt
heeft.
Nu is
natuurlijk niet iedereen eenzaam: veel mensen hebben een gezin, een relatie, of
zijn vaak bij vrienden en kennissen; maar toch is het belangrijk om ook stil te
staan bij die mensen die dat allemaal niet hebben. Assadaaka Community heeft
veel te maken met mensen die eenzaam zijn en omdat de doelgroep van de
Assadaaka Community migranten met beperking zijn, geldt die eenzaamheid voor
hen nog eens extra: het is immers niet alleen het ontbreken van een relatie of
een gezin, het zijn vaak ook nog eens hele families die in het land van
herkomst gebleven zijn. Dat maakt de eenzaamheid er in deze letterlijk donkere
tijden niet gemakkelijker op.
Daarom
willen wij op deze avond – en niet alleen op deze avond – graag van gedachten
wisselen met elkaar hoe wij omgaan met eenzaamheid, hoe wij proberen deze te
doorbreken. We kunnen constateren dat er veel dingen georganiseerd worden om
het voor ons en onze medemens toch aangenaam te maken: in de buurt zien wij
bijvoorbeeld initiatieven om voor een redelijke prijs gezamenlijk een maaltijd
te nuttigen en zo de gelegenheid te hebben om kennis met elkaar te maken. Er
worden bijeenkomsten georganiseerd zoals wij, van de Assadaaka Community, in
samenwerking met stichting Onze Hoop, NOMA en andere organisaties bijvoorbeeld
doen, allemaal in het teken van het doorbreken van de eenzaamheid. Er is,
helaas, ook in een grote en dichtbevolkte stad als de onze, veel eenzaamheid;
sterker nog, juist omdat het zo'n dichtbevolkte stad is, waar het altijd druk
is buiten, kan de persoonlijke eenzaamheid extra beklemmend zijn.
En voor veel
mensen met een niet-Nederlandse achtergrond is het vaak nog extra eenzaam,
omdat zij zich wel helemaal ontheemd voelen, ver van familie, ver van hun
eigen, vertrouwde culturele achtergrond. Onze ervaring leert ons echter dat het
al heel veel kan helpen wanneer mensen er met elkaar over kunnen spreken, hun
ervaringen met elkaar kunnen delen, anderen ervan op de hoogte stellen dat ze
er zijn.
Zo worden
nieuwe vriendschappen geboren, breken mensen door hun eenzaamheid heen. Want er
is een groot verschil tussen de vrijwillig gekozen eenzaamheid – er zijn
tenslotte mensen die zich welbewust afzonderen van de maatschappij en dat is
hun goede recht – of de eenzaamheid, het sociale isolement waar mensen
ongevraagd in terecht gekomen zijn. Die laatste vorm van eenzaamheid, die
willen wij graag aanpakken. Dat vereist van degene die gebukt gaat onder zijn
eenzaamheid ook een mate van eigen activiteit. Tenslotte zal het niet helpen om
thuis te blijven zitten: het is noodzakelijk om gebruik te maken van de
gelegenheden die geboden worden. Dat betekent dat je erop uit moet gaan, naar
buiten toe, zoals naar bijeenkomsten gaan als die die wij organiseren.
Ook vanavond
gaan wij met elkaar ervaringen uitwisselen, niet om in een eindeloze spiraal
van zelfmedelijden te blijven zitten – die weg is soms maar al te makkelijk te
gaan – maar om te komen tot een doorbreken van de spiraal van eenzaamheid. Wij
kunnen elkaar daarbij helpen door te praten over onze eigen ervaringen, de
dingen die wij meegemaakt hebben en de dingen die wij nog steeds meemaken.
Wat is er
gebeurd in ons leven waardoor wij nu onze dagen in eenzaamheid – ongewilde
eenzaamheid – doorbrengen? Belemmert die eenzaamheid ons in ons functioneren?
Voelen wij er ons ongelukkig door of in ieder geval niet prettig? Allemaal
vragen die wij ons moeten stellen en waar we antwoorden op moeten krijgen; maar
antwoorden die niet uit onszelf kunnen komen, maar waar we alleen op kunnen
komen in samenspraak met anderen. Laten we daarom vanavond met elkaar hierover
praten, opdat wij ons leven en dat van onze medemensen aangenamer kunnen maken.
Ik wens u een fijne avond toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten