Aanbevelingen van 3 RECENTE bijeenkomsten van ONZE HOOP op een rij.
Afkortingen: MMH = Migranten met een handicap of chronische ziekte
I Evaluatie Onze Hoop 19 juli ‘11
Tegen welke problemen lopen we aan?
· Migranten hebben enorme achterstand.
· Ouderenzorg is taboe.
· Het hebben van een handicap is taboe.
· Bij instanties/loketten wordt je niet geaccepteerd als buitenlander.
· Migranten hebben geen notie van het bestaan van buurthuizen/stichtingen om hulp te zoeken
· Ouders, die vroeger van de tolkendiensten van hun kinderen gebruik maakten weten niets en vereenzamen snel, wanneer de kinderen uit huis zijn.
· In ziekenhuizen zijn tolken nodig.
· Instanties kleineren migranten door net te doen alsof cliënt niet goed Nederlands kan praten.
· Migranten hebben er behoefte aan dat iemand met hen meegaat naar instanties, ook al om zich tegen discriminatie te wapenen.
- Welke thema’s willen we in de toekomst gaan aanpakken? Al dan niet in het kader van collectieve belangenbehartiging.
· Ouderdom.
· WMO-loket (bejegening)
· Dementie
· Omgaan met homosexualiteit
· Ouderschap
· Mantelzorgcoach
· Veranderende wetgeving
· Discriminatie
- Spreekuren
De spreekuren van st. Onze Hoop voldoen aan de verwachtingen, zijn zinvol en bereiken die mensen die moeilijk bij reguliere instanties terecht kunnen.
- Vrijwilligers
Zijn in steeds grotere getale actief. Veel van hen zijn zelf cliënten of zijn dat geweest. Het vrijwilligerswerk geeft een goed gevoel. Mensen krijgen het gevoel mee te doen en mee te denken. Door mee te draaien in de organisatie hebben zij ook elementaire vaardigheden ontwikkeld en ervaring opgedaan. Er zijn in het verleden trainingen geweest en men wil dat blijven doen. O.a.:
· Assertiviteit
· EHBO
· Cognitieve Stimulatie
· Organisatiemanagement.
II Aanbevelingen van Conferentie “Zie mij nou!”, 20 oktober 2011
Miniconferentie over migranten met een handicap, de zorgsector en politiek beleid.
Doelstelling: doelgroep zichtbaar maken voor beleid en zorg (en welzijn), wederzijdse kennismaking.
A) De conclusies uit Workshop 2 (match MMH - beleid) van Ali El Mouamin (Dienst wonen, zorg en samenleven) en Prof. Dr. Arnoud Verhoeff (GGD) waren:
Ten aanzien van het eerste onderwerp, Bejegening werd er gevraagd naar ervaringen en de specifieke knelpunten.
Er zijn twee aanbevelingen gedaan:
1. Toerusting & training van loketmedewerkers, dus:
Deskundigheidsbevordering
Bij behandeling van dit thema kwam naar voren dat een aantal deelnemers vindt dat de bejegening door loketadviseurs (bij de Loketten Zorg en Samenleven) verbeterd kan worden. Het is echter niet altijd duidelijk waar het bij de bejegening gaat om specifieke knelpunten voor migranten. Conclusie bij dit thema is om bij de deskundigheidsbevordering van loketmedewerkers, na te gaan of er voldoende aandacht is voor de specifieke behoeften van migranten.
2. Betrek zorg- en welzijnsaanbieders. Ook
migrantenorganisaties.
Uit de workshop is naar voren gekomen dat het belangrijk is om de samenwerking te zoeken met zorg- en welzijnsaanbieders en migrantenorganisaties. Door alle partijen te betrekken en de aanwezige expertise te benutten kan er veel meer bereikt worden.
Ten aanzien van het tweede onderwerp, Toegankelijkheid, was de conclusie:
De toegang moet vooral laagdrempelig blijven, in alle
opzichten.
De toegankelijkheid van voorzieningen is niet altijd laagdrempelig. Uit de workshop is duidelijk naar voren gekomen dat er geen wens is voor ander beleid of voorzieningen voor migranten, maar dat de voorzieningen en het huidige beleid, ook toegankelijk en laagdrempelig moet zijn voor migranten. Blijven investeren in de laagdrempeligheid van het aanbod, voor alle Amsterdammers is belangrijk.
B) Hierna kwam Tineke Stricker aan het woord (workshop 3, match MMH - kwaliteit van zorg):
Met name de onbekendheid is een punt om de aandacht op te richten. Migranten halen veel informatie in hun netwerk, maar daar is de informatie niet altijd compleet, dus:
1. Richt je op professionalisering van sleutelfiguren in het netwerk. Maak ze bekend met de sociale kaart van de zorg in Amsterdam. Verbind daar eventueel een “keurmerk”of “kennispasje” aan.
2. Bij huisbezoeken: let op of ieder op de juiste plek terecht
komt. Dit vraagt om voorlichting en scholing van
intermediairs.
C) En als laatste deed Rahma El Hannoufi verslag van de workshop ‘cultuurspecifieke aanpak’. Zij noemde als knelpunten die hierbij ’t meest prominent naar voren waren gekomen:
Taal
Schaamte / schuld / taboe
Sociale controle
Geloof.
Als aanbevelingen waren uit deze workshop naar voren gekomen:
1. Gebruik maken van ervaringsdeskundigen.
2. Onderwerp op agenda’s zetten.
3. Lotgenotencontacten.
4. Vraag en aanbod bij elkaar brengen.
III Aanbevelingen Bijeenkomst “Eigen Verantwoordelijkheid” 16 november
- Vrijwilligerswerk voor migranten met een beperking is vaak moeilijk te krijgen. Om uit hun isolement te komen is het juist heel erg belangrijk om wel vrijwilligerswerk te hebben, organisaties staan daar heel vaak niet voor open.
- De moeilijk bereikbare mensen onder de migranten en vluchtelingen vragen niet vanzelfsprekend om hulp terwijl dat hard nodig is. Soms heel specialistische hulp omdat zij trauma’s hebben vanuit hun moederland. Soms zijn hele gezinnen geïsoleerd. – Anneke Bolle spreekt af met Malène Duijst en Ahmed El Mesri om dit onder de aandacht te brengen bij de Regenbooggroep.
- Mantelzorg wordt vaak genoemd door de overheid. Maar de groep waar het om draait wordt veelal niet bereikt, omdat de groep niet in beeld is. De activiteiten die worden aangeboden zijn niet passend op wat de mantelzorger nodig heeft.
Het geld voor ondersteuning van Mantelzorgers gaat zo naar projecten waarbij de doelgroep die geïsoleerd is niet wordt bereikt en niet aan hun vragen wordt voldaan.
- De oudere migranten, de mensen die hier in de jaren 1970 naar toe zijn gekomen is een groep die niet gewend is om hun problemen en ziekten onder de aandacht te brengen. Bij deze zogenaamde ‘oudere migranten’ is veel meer dan bij andere ouderen sprake van beperkingen, ziekte en een hulpvraag.
- Het is nodig dat de huizen/instellingen voor ouderen meer cultuursensitief zijn. Oudere migranten willen soms samen met andere mensen uit hun moederland de oude dag doorbrengen. Zij blijven vaak tot op hoge leeftijd thuis omdat de tehuizen voor hen niet aantrekkelijk zijn en er geen ruimte is voor hun gebruiken. De 75 + migranten willen best naar een verzorgingstehuis als zij zich daar meer thuis zouden voelen, als er rekening met hun eetgewoonten wordt gehouden en indien zij contact kunnen leggen met de mensen die er wonen en werken. Je voelt je meer welkom als je je herkent in de anderen en ook de medewerkers.
- Door de hoge parkeerkosten lopen eenzame mensen met een beperking bezoek mis van vrijwilligers. Geld is vaak een probleem. In Den Haag hebben burgers een bezoekerspas waarop zij hun bezoek gratis kunnen laten parkeren. Waarom kan dat niet in Amsterdam? In ieder geval voor de mensen die een beperking hebben en voor hun sociale contacten afhankelijk zijn van bezoek dat bij hen komt?
Conclusie
Een aantal kernbegrippen keren steeds weer terug in de discussies. Dat zijn ouderen, mantelzorg, sociaal isolement en lotgenotencontacten. Bij strategieën om uit dat sociaal isolement te raken wordt vaak vrijwilligerswerk genoemd. Vrijwilligerswerk is namelijk niet alleen maar een manier om eenzaamheid te bestrijden, maar ook om waardigheid en waardering (terug) te krijgen. Bij ouderen valt op dat ze nogal ouderwets zijn; bepaalde taboe’s en opvattingen over persoonlijke waardigheid leven bij hen vaak sterker.
Anderzijds werd o.a. tijdens de conferentie benadrukt dat personeel in zorg en welzijn meer geschoold moet worden. Onze Hoop wil meer dan in het verleden zich gaan toeleggen op het leggen van verbindingen met organisaties in zorg en welzijn, maar ook met de overheid.
© stichting Onze Hoop
T 020 7525131
T 020 7525105
F 020 7525101
Geen opmerkingen:
Een reactie posten