Wil je iets vertellen
over jezelf, over je loopbaan, over je ontwikkeling?
Een ondernemer
Ik ben een Marokkaanse-Nederlander. In 1957 werd ik in Marokko
geboren. Mijn vader was een ondernemer. Maar hij was ook een imam. Van hem had
ik al vroeg ondernemingsgeest. Op mijn 14de in Marokko verdiende ik in mijn
souvenirwinkel al aardig de kost, met zo’n 20 euro per dag.
Een reiziger
Ik was niet alleen ondernemend in zaken, maar ook in het
leven. Ik was leergierig en nieuwsgierig. Daarom verliet ik op mijn 16e
al Marokko, om in mijn eentje de wereld te verkennen. Mijn moeder werd er zeer
verdrietig van. Zij is een actieve vrouw, en werkte destijds als vroedvrouw en
een stervensbegeleider. Maar ik ging, de wens om de wereld te ontdekken was
groot. Mijn ontdekkingstocht bracht mij naar Europa. Ik kwam terecht in
Frankrijk, Spanje, Duitsland en… Nederland. Op Amsterdam werd ik verliefd. In
deze boeiende, leerzame tijd besloot ik weloverwogen eind 1978 om naar Marokko
terug te gaan. Ik zou in het voorjaar 1979 terugkeren naar mijn familie.
Tijd van bezinning
Het liep echter volledig anders. Op 24 december 1978 kreeg
ik een auto-ongeval, wat mijn leven voorgoed veranderde. Het sneeuwde.
Ik was met andere jongens op stap en was medepassagier.
Toen ik wakker werd had ik een dwarslaesie. Een moeilijk
tijd in het ziekenhuis begon. Eerst bracht ik vier maanden door in een
ziekenhuis in Zwolle. Het was een nare ervaring. Door de mijn situatie, maar
ook door discriminatie. Het stormde in mijn hoofd. Ik ben daar gaan lezen, veel
gaan lezen, als afleiding van mijn gedachten. Na Zwolle belandde ik in een
ziekenhuis in Utrecht. Ik voelde mij eenzaam, ver van alles, zonder familie.
Maar ik heb me opengesteld voor andere mensen. Ik heb daar een nieuwe familie
gemaakt. Onze banden zijn nog steeds sterk.
Een stem
Na maanden in het ziekenhuis keerde ik terug naar Amsterdam,
waar ik een huisje kreeg in Amsterdam Noord, in een Marokkaans-Nederlandse
buurt. Maar ik voelde geen betrokkenheid bij en vanuit de Marokkaanse
gemeenschap daar. Zo kreeg ik meer contact met andere buitenlanders en met Nederlanders.
Een inclusiegroep heeft mij geholpen om mijn huisje in te richten. Ik had nauwelijks
spullen. En dan zat ik daar in mijn eentje, in een rolstoel, alsmaar bezinnend
en denkend ‘hoe moet ik het doen, hoe moet ik verder’?
Tot ik een stem hoorde, die tegen mij zei: “Ahmed, ga naar
buiten!” Dat heb ik gedaan. Vanaf dat moment ben ik zelf uit het gat gekropen. Maar
de tijden waren anders dan nu. Men sprong niet op om anderen te helpen. Er waren
wel veel middelen, maar die waren moeilijk bereikbaar. Nu zijn de middelen
schaars, maar makkelijker bereikbaar.
Aan de slag
Ik heb vijftien jaar als sociaal raadslid gewerkt, bij het
toenmalig RIAGG, voor Arabisch sprekende cliënten. Ook ging ik aan de slag als
ondernemer, ik richtte allerlei zaakjes op, zoals een shoarmazaak.
En ik ging terug naar school. Ik heb alles doorlopen: Mavo,
Havo, tot en met de sociale academie.
Al die tijd heb ik met vooroordelen naar migranten toe te
maken gehad. Dat heeft mij juist getriggerd om mij in mensenrechten en
hulpverlening te gaan verdiepen. Al deze ervaringen hebben mij gevormd. Ik ben niet
bang uit gevallen, en tegelijkertijd benader ik mensen vanuit zachtheid. De
afgelopen 25 jaar zet ik mij, met al deze kennis en levenservaring, in voor sociale
kwesties. Ik vind ook inspiratie en kracht in de herinnering aan mijn sociaal
ingestelde ouders: mijn vader als imam en mijn moeder, vroedvrouw en
stervensbegeleidster.
Een droom
Men noemt mij een deskundige in multi-culturalisatie. Maar
het gaat misschien nog meer om rechtvaardigheid en sociaal welzijn. Dat gaat
mij aan het hart. Het zit in mijn DNA. Als ervaringsdeskundige heb ik een neus
ontwikkeld voor alles wat met uitsluiting en diversiteit te maken heeft. Een
samenwerking met Natuurlijk Samen is van uit die gedachte een vanzelfsprekende
keuze.
Mijn droom was om kwetsbare mensen weer in hun kracht te
zetten. Dat doe ik, met Assadaaka Community, nu al meer dan 25 jaar. Kwetsbare
mensen, die soms een afstand tot de samenleving ervaren, om wat voor reden dan
ook. Mensen met een beperking, psychisch of fysiek. Of mensen die kwetsbaar
zijn, gewoon om wie zij zijn, zoals LHBT’ers.
Nog wat concreter droom ik van een Inloophuis waar iedereen
terecht kan op het moment dat hij pijn heeft , zonder afspraak. Daar ontmoet je
lotgenoten en hulpverleners. Het gaat om een niet zomaar een buurthuis, maar om
een huis dat afgestemd op lotgenoten, ervaringskennis en hulpverleners. Waar de
mensen niets wordt gevraagd, behalve gewoon zichzelf durven zijn. In deze
vertrouwde omgeving kan je naar een hulpverlener, als jij dat wilt.
Hulpverleners hebben in dat inloophuis een eigen hoekje. Zo’n inloophuis pas
helemaal in de Natuurlijk Samen gedachte: een veilige wijk en een veilige plek voor
iedereen.
Natuurlijk Samen al 26
jaar
Natuurlijk Samen en Assadaaka Community werken al 26 jaar
samen. Binnen Assadaaka zijn er meer dan 200 vrijwilligers ,allemaal zeer
verschillende mensen, waaronder LHBT’ers. Zij werken als één en zijn in de loop
der jaren een hechte groep gaan vormen. Vanuit kwetsbare positie worden het sterke
mensen, die hun plek in de samenleving hebben gevonden. Deze kracht hadden zij
al, we hebben het alleen samen herontdekt. Deze vrijwilligers verzetten bergen.
Ze zetten hun tijd en energie in om binnen Assadaaka ook weer anderen te
helpen. Hun ervaringskennis zetten wij in, als waardevolle ervaringsdeskundigheid,
om ook anderen te helpen.
Taboegevoelig
onderwerp
Ik zocht ook samenwerking met COC Nederland, al 26 jaar
geleden. Vanuit mijn diepgewortelde gevoel van gelijkheid en rechtvaardigheid,
vind ik seksuele diversiteit een belangrijk onderwerp, ondanks de weerstand
t.a.v. het onderwerp in mijn kringen. Cor van Drongelen (lesbisch en
oud-voorzitster van de Stedelijke Adviesraad Wmo Amsterdam) en voorzitster van
stichting de Brug zei eens tegen mij: “Mensen vanuit jouw gemeenschap vragen
mij of Ahmed wellicht homo is. Ze maken zich zorgen om jou.” Mijn antwoord tegen
haar was: “Zeg dan maar tegen hen dat ik mij meer zorg maak over hen, dan zij
over mij. Zeg maar dat ik graag met ze wil praten.” Binnen Assadaaka gaan wij dit
taboe gevoelige onderwerp niet uit de weg. Sterker nog, wij staan er juist voor
dat mensen zichzelf mogen zijn. Daarom organiseren wij activiteiten, zoals open
dialoog en debat avonden, ook over onderwerpen als seksuele diversiteit binnen
de Islam. Tijdens deze avonden ontstaan mooie, open gesprekken.
Sleutelfiguren
We vinden het belangrijk om samen te werken met
sleutelfiguren, met leiders van organisaties. Want zij kunnen juist stappen
voorwaarts zetten, en activiteiten ondersteunen die gelijkheid bevorderen. Maar
ik merk dat zij hun niet vingers niet graag branden aan COC-onderwerpen. Soms
zijn zij conservatiever dan hun achterban. Een gemiste kans! Want als een
sleutelfiguur zich inzet, dan kunnen zij veel bereiken. Ik zie het ook als mijn
taak om deze mensen te begeleiden om door te durven gaan.
In gesprek
Ik word weleens op straat aangesproken vanwege mijn
samenwerking bijvoorbeeld met het COC. Hoe pak ik dat aan? Ik stel dan vooral vragen:
‘Waarom wil je niet samenwerken?’ Want ik wil mensen tot nadenken aanzetten. Ik
breng ze graag bij elkaar, ik wil mensen met elkaar in gesprek laten gaan, LHBT’ers,
Marokkaanse-Nederlanders en mensen van alle af-komsten. Wij gaan samen in
gesprek, en aan het werk. Dat is dé manier om de hokjesgeest tegen te gaan. Bovendien
ontstaan er prachtige ontmoetingen op deze manier. Gewoon door te doen.
Zoektocht
Met Natuurlijk Samen, heeft Assadaaka een rol binnen een samenwerkingsverband
van negen organisaties, ook van vrouwenorganisaties. Wij focussen vooral op
professionaliteit en mentaliteit, van actieve betrokkenen binnen de
gemeenschap. Wat zijn hun drijfveren, wat is hun ‘waarom’? Zo kun je samen
toewerken naar projecten die mensen in hun kracht zetten, om samen aan veilige
wijken te werken. Waarom zet je je in? We werken naar elkaar toe, door begrip
te hebben voor de ander.
Andere belangen
In de praktijk zie ik ook mij heen dat niet alleen ‘de ander
helpen’, maar ook andere belangen soms een rol spelen. Bijvoorbeeld een
subsidie of financieel belang. Dat is begrijpelijk, maar tegelijkertijd betekent
het ook, dat je op deze manier geen echte verandering in gang zet met het
project. Voor de subsidiegever lijkt het doel wel bereikt; het project is
uitgevoerd. Maar is er ook echt iets veranderd, voor de mensen in de wijk? Zo
heb ik een keer negen mensen uit het kader van onze gemeenschap geworven, om
mee te doen met een project in de wijk. Het ging om drie bijeenkomsten op
verschillende locaties, en met een kick-off en slotconferentie op het
stadsdeel. Bijvoorbeeld het werven van deze mensen gaf ik aan dat er een
subsidiebelang mee gemoeid was. Ze besloten mee te doen. Het project is
uitgevoerd en het was een mooi begin. Maar is er écht iets veranderd, hebben
wij écht ons doel bereikt? Dat is waar het om zou moeten gaan, zowel voor de
organisaties zelf als voor de subsidiegevers.
Allianties aangaan
Assadaaka Community zet altijd in op de vertrouwensrelatie
met onze doelgroep. Het gaat vaak om mensen die vertrouwen in organisatie of de
maatschappij zijn verloren. Dat vraagt om maatwerk, en om veel tijd. Wij gaan
op zoek naar ieders krachten en talenten en zijn er voor onze mensen, altijd. Zo
herstellen zij het vertrouwen, in de wereld om hen heen en in zichzelf. Dat
maatwerk, die extra tijd, daarmee bereiken wij mensen. Toch krijgen andere
organisaties, of consultants, soms makkelijker subsidie, voor initiatieven in
de wijk. Dat is interessant. Door samenwerkingen en allianties aan te gaan met
andere organisaties, werken wij samen met deze partners aan initiatieven voor
de bewoners in de wijk.
Open en vastberaden
Mijn strategie is om er altijd van uit te gaan dat het gaan
lukken. Het gaat erom niet te aarzelen en doen wat te doen valt. Assadaaka
plant activiteiten en voert ze gewoon uit. Zonder aarzeling en tijdsverspilling.
Hop, de uitnodiging gaan de deur uit voor een avondbijeenkomst Natuurlijk
Samen. Wij treden duidelijk naar buiten, open en transparant naar iedereen: medestanders
en tegenstanders.
Proces
Alle activiteiten die Assadaaka over het onderwerp seksuele
diversiteit heeft ondernomen, waren succesvol. Het onderwerp Natuurlijk Samen
in en voor veilige wijken, plaatst Assadaaka 6 of 7 keer per jaar op de agenda.
Nu komen imams zelf naar Assadaaka toe met vragen. En organisaties van Islamitische
LHBT’ers doen dat ook. Het is gewoon een vast onderdeel van activiteiten, in
combinatie met integratie van migranten. Het is een proces. Geen afgerond
project. Als je je niet blijft inzetten voor Natuurlijk Samen dan schiet het
niet op.
Kracht en
zelfredzaamheid
Het zou uiteraard, met meer ondersteuning vanuit het systeem
voor onze initiatieven, beter kunnen. Wij hebben veel in betrokkenheid
geïnvesteerd, in vrijwilligers en buurtbewoners. En we worden ook gezien als
een belangrijke partner in de buurt. Toch past onze manier van werken niet
altijd precies binnen de systeemwereld. Uitdaging voor Assadaaka is om de
aansluiting met die systeemwereld wél te maken, zonder verlies van onze
identiteit. Met ondersteuning zullen de gemeenschappen, de buurten nog meer mee
doen met de activiteiten van Assadaaka. Dit zal Natuurlijk Samen versterken. In
ieder geval gaat Assadaaka altijd door, met het stimuleren van de kracht en
zelfredzaamheid van bewoners. We blijven werken aan de betrokkenheid van de
lokale overheid en de maatschappelijke organisaties. Zo bouw je natuurlijk
samen aan een duurzame veilige wijk, een buurt voor iedereen.
Naam interviewer: Joke Bakker
Locatie interview: de Meevaart, Balistraat 48A, Amsterdam
Datum en tijd interview: 21 september 2016
Aantekeningen: Mellouki Cadat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten