zondag 30 december 2012

Verslag: Thema armoede en eenzaamheid

 
 
 
 
 
 

Stichting Onze Hoop van , voor en door migranten met een handicap of chronische ziekte, ouderen en hun families. 

Datum:  donderdag 27 december  2012
Tijd:
19.00 – 22.00 uur
Locatie:
Centrum Ruma Khami
Makassarplein 1, 1095 RP Amsterdam 

Op donderdag 27 december jl.  organiseerde stichting Onze Hoop een themabijeenkomst waarbij armoede en eenzaamheid centraal stonden.

Rond acht hadden de geïnteresseerden, ruim veertig in totaal, zich verzameld in de grote zaal van de Ruma Khami, waar tafels klaarstonden met drankjes en versnaperingen. Samira Bel Fki, vrijwilligster stichting Onze Hoop zij heette de aanwezigen welkom en vertelde wat het doel was van de avond. Vervolgens gaf zij het woord aan de voorzitter van de stichting, de heer A. El Mesri. Hij nam hierop het woord en gaf de presentatie over stichting Onze Hoop: 

Van harte welkom iedereen.  

Mijn naam is Ahmed El Mesri, ik ben voorzitter van Stichting Onze Hoop. Wij zijn opgericht in 2006 en wij zijn een vrijwilligersorganisatie die geheel draait op de medewerking van lotgenoten en ervaringsdeskundigen.

De stichting is opgericht met het doel om mensen met een beperking, en dan vooral migranten, een plek te bieden waar ze terecht kunnen voor informatie, advies, aanspraak, contact en gezelligheid, maar vooral om ze te helpen zichzelf te helpen. Wij lossen niet op, we zoeken samen naar oplossingen voor de eigen situatie die iemand zèlf kan uitvoeren.

Zo bieden wij hoop aan elkaar. Hoop is wat ons bindt. We geven elkaar hoop en bieden anderen hoop door ze te laten zien dat we, met elkaar, voor elkaar krijgen wat alléén vaak niet lukt als er veel hindernissen te nemen zijn.

Hoop is een wezenlijk levensthema waar geen mens zonder kan. Hoop wil niet zeggen dat àlles nu mogelijk wordt, maar wel dat iemand zelf in actie kan komen om iets aan de eigen omstandigheden te doen ter verbetering van het eigen lot. En het her- en erkennen van de ander door het lotgenotencontact is daarbij van wezenlijk belang.

Bij ons is de drempel laag. Je bent van harte welkom om gewoon binnen te komen en een praatje te maken, samen thee te drinken, vragen te stellen.

Je kunt bij ons praten met lotgenoten maar ook met ervarings-deskundigen: mensen die de weg weten naar instanties bijvoorbeeld, of die je advies kunnen geven over allerlei zaken en vragen waar je mee zit.

Je kunt meedoen aan allerlei informatiebijeenkomsten en debatten. Je kunt informatie krijgen over van alles waar je mee te maken hebt. En je kunt geholpen worden om ofwel zelf de weg naar een instantie te vinden, ofwel om begeleiding te krijgen van een lotgenoot als je het echt niet zelf kunt.  

’n Stukje migrantengeschiedenis 

Ooit zijn migranten uit allerlei landen als ‘gastarbeiders’ naar Europa gekomen en ook naar Nederland. Ze hebben hier hard gewerkt en zo hun steentje bijgedragen.

De mannen hebben hun best gedaan maar velen van hen hebben nu het gevoel dat ze hebben gefaald: ze kwamen indertijd maar voor éventjes en zouden dan weer teruggaan naar hun eigen land. Dat was hun droom. Maar intussen zijn ze dat teruggaan gaan uitstellen. En ze bléven het uitstellen. Zo is het bij de droom gebleven.

De vrouwen zijn hier naar toe gehaald uit het thuisland en de kinderen zijn hier geboren. De mannen gingen door met hun werk – als ze dat nog hadden – en droegen niet bij aan de opvoeding van de kinderen: ze werkten hard, kwamen thuis om te eten en te slapen, en de volgende dag ging het weer gewoon net zo.

Ook hebben veel van die mannen zich niet kunnen verplaatsen in het leven van hun vrouwen hier: hoeveel moeite die hadden met zich aanpassen, met hun plek vinden buiten de deur en in huis met de opvoeding van de kinderen.

De mannen hadden het daar doorgaans veel te druk voor. Èn ze vonden het traditioneel gezien ook een vrouwenzaak.

Vervolgens raakten veel mannen werkloos of ze werden ziek. Zo werden vrouwen gedwongen om de draad zelf op te pakken en het heft in eigen hand te nemen. De meeste vrouwen hadden niet de gelegenheid om te studeren, en werken was vaak onmogelijk naast het draaiende houden van het gezin thuis.

Al dergelijke omstandigheden maakte dat zowel mannen als vrouwen op zichzelf waren aangewezen. Dat is een eenzame positie. Voor allebei.

Maar intussen was het leven in de Nederlandse samenleving gewoon doorgegaan en veranderden er langzamerhand veel dingen. Vrouwen in de Nederlandse maatschappij waren intussen veel zelfstandiger geworden en zochten meer hun eigen weg náást de man en het gezin.

Nu is het de beurt aan de migrantenvrouwen om het heft in eigen hand te nemen.

Dat betekent dat vrouwen nú ook zelf op dingen af kunnen stappen en meer hun eigen lot in eigen hand kunnen nemen. Ook als migrantenvrouwen. Ook zij met een beperking.

Bij het woord ‘beperking’ heb ik het dan niet alleen over fysieke beperkingen die voor iedereen zichtbaar zijn maar ook over psychische beperkingen. ‘Er is geen mens zonder vlekje’ is een bekende Nederlandse uitdrukking. Maar als je er niet als vanzelfsprekend zelfstandig door kunt functioneren, dan is er hulp mogelijk. Er zijn mensen om je heen die je kunnen ondersteunen met informatie, met een luisterend oor, met advies, en met nieuwe ideeën. Een plek waar je altijd terecht kunt, voor al je vragen en noden. Die plek heet Onze Hoop.

We doen het niet vóór je maar mèt je, samen met anderen.

Onze Hoop is opgericht juist voor dit doel: om mensen te helpen zichzelf te helpen. Wij vinden dat het nodig is dat migranten met een beperking, en zeker vrouwen, niet in isolement blijven en wij bieden daartoe de helpende hand.

Wij vinden het belangrijk dat iedereen in onze samenleving zo goed mogelijk mee kan doen en op kan komen voor zichzelf.

Wij als Onze Hoop willen mensen aanspreken op hun gezonde deel. Wij willen mensen erbij halen en ze méé laten doen. Met elkaar, met hun lotgenoten, met hun buurt- en stadgenoten. Wij willen mensen aan blijven spreken op meedoen naar vermogen, in plaats van te blijven zitten wachten tot het beter wordt.

En wat ik kan kunnen jullie ook. Ik heb me indertijd niet neergelegd bij hoe het was toen ik invalide werd. Als ik mijzelf toen op een gegeven moment niet had gedwongen om er op uit te gaan en contact te maken met de buitenwereld, dan zat ik nu nog binnen met de gordijnen dicht.

Ik ging na verloop van tijd wèl naar buiten, ik begon wèl om me heen te kijken. En ik kwam tot de conclusie dat er werk aan de winkel was voor mij, omdat ik veel lotgenoten tegenkwam die in isolement bleven en daar door hun omgeving bijna in werden gepraat. Ik besloot dat ik dat niet wilde en dat ik wilde proberen mijn lotgenoten de helpende hand toe te steken. Zo ontstond Onze Hoop.

Dus, beste mensen, onze boodschap is: Wees van harte welkom! bij Onze Hoop. Kom vooral binnen met uw vragen, of alleen voor een praatje. Onze deur is altijd voor u open.

Hoop is het zaadje dat kan groeien door het samen te verzorgen. Maak met uw komst de hoop voor iedereen groter en groter. 

Toen de voorzitter klaar was met zijn betuig nam Samira opnieuw het woord. Na het uitwisselen van een aantal ervaringen van de aanwezigen werd aan iedereen een eenvoudige, doch zeer smakelijke maaltijd geserveerd, en dit alles zoals altijd bij bijeenkomsten van stichting Onze Hoop uitstekend verzorgd.

Na het eten was er nog een klein half uurtje over, waarin van gedachten gewisseld werd over de noodzaak van voedselbanken, eenzaamheid en armoedebestrijding in Nederland. Dat er eenzaamheid en armoede is, daarover was in ieder geval iedereen het eens; de manier waarop deze aangepakt moet worden, daarover verschilden de zienswijzen nogal. Het is dan ook niet het doel van een bijeenkomst als deze om tot een kant en klare oplossing te komen: de realiteit is te weerbarstig om éénduidige oplossingen aan te dragen.

Wel is het bespreekbaar maken van problemen als armoede, eenzaamheid en de mogelijke oplossingen een doel van een avond als deze. Zoals gewoonlijk is Onze Hoop hierin ook op deze avond weer met vlag en wimpel geslaagd, mede dankzij de inzet van vele betrokkenen. 

Verslag: Samira Bel Fki 

Voor meer informatie Stichting Onze Hoop en haar werkzaamheden kunt u contact opnemen met de voorzitter, Ahmed El Mesri op het adres:  

Plantage Middenlaan 14-1,
1018 DD Amsterdam,
T. 020-7525131, M. 06-47440672,
 
 
 
 
 
 
 
 

 

donderdag 27 december 2012

Thema: Jezelf kunnen zijn in Amsterdam-Oost


Uitnodiging - Deelname is gratis!

Thema: Jezelf kunnen zijn in Amsterdam-Oost

Datum: vrijdagmorgen 25 januari 2013

Aanvang: van 10.00 uur tot 12.00 uur

Naar aanleiding van het trainingsweekend “Jezelf kunnen zijn in Oost” in Zandvoort op 5 en 6 oktober 2012, georganiseerd door Chris Bouma en Rahma El Hannoufi van ”Connecting Differences”, organiseert Stichting de Bloem (Intercultureel Ontmoetingscentrum voor Vrouwen in Oost) samen met Assadaaka Community die zich al jaren in zet voor participatie en sociale cohesie in onze multiculturele samenleving en Stichting Sadhna  een interactieve informatieochtend over bespreekbaarheid van  seksuele diversiteit.  
Over seksualiteit praten is bij veel migranten een taboe. Hierdoor ontstaan vaak misverstanden onder jongeren bv. over wat homoseksualiteit inhoudt. Dit kan leiden tot volledige afwijzing van homoseksuelen. Ook kan het zijn dat onze jongeren die zelf homoseksuele gevoelens hebben, verward raken. Ons doel is het onderwerp bespreekbaar maken en de discussie op gang brengen onder ouders van etnische minderheden, zelforganisaties, onderwijsorganisaties en besturen van religieuze instellingen over wat zij zelf kunnen doen op het gebied van homo-emancipatie en het bevorderen van tolerantie.

Wat willen wij bereiken:

-          Het vergroten van de acceptatie van homoseksualiteit
-          Het tegengaan van verbaal en non-verbaal geweld
-          Het stimuleren van ouders om seksuele diversiteit met hun kinderen te bespreken

Ouders, buurtmanagers, welzijnswerkers, jongerenwerkers, kaderleden, actieve buurtvrijwilligers en stadsdeelmedewerkers worden allen uitgenodigd om mee te praten.

Uitsluitend alleen voor vrouwen.

Adres:
Buurtcentrum Oosterpark
3e Oosterparkstraat 159
1092 CW Amsterdam

U kunt zich opgeven bij: voorzitter: AfifaTadmine, tel.nr. 06-26576738 of mailen naar xtadminex@hotmail.com 

maandag 24 december 2012

Thema armoede en eenzaamheid op donderdag 27 december 2012


Stichting Onze Hoop van , voor en door migranten met een handicap of chronische ziekte, ouderen en hun families.
 
UITNODIGING - Deelname is gratis!
 
  Mee-eten en meepraten


In het kader van armoede en eenzaamheid in deze donker dagen willen wij stil staan bij al diegenen met beperking die niet het breed hebben om de feestdagen door te brengen, organiseert stichting Onze Hoop een gezellige en inspirerende avond met ruimte voor een open gesprek.
 
Thema armoede en eenzaamheid
 
Spreker Ahmed El Mesri
U bent van harte welkom bij deze bijeenkomst
 
Datum:  donderdag 27 december  2012
Tijd:
19.00 – 22.00 uur
Locatie:
Centrum Ruma Khami
Makassarplein 1, 1095 RP Amsterdam
 
We zouden het fijn vinden wanneer u even laat weten of u komt, dat kan via telefoonnummer 020-7525131 (06-47440672) Of via email: info.onzehoop@gmail.com of  http://stichtingonzehoop.blogspot.nl/  
 
Routebeschrijving: Ruma Khami, Makassarplein 1, Javaplein: bussen: 22,65, 359, tram: 14, Insulindeweg: trams: 7, 14, bussen: 37,245,359, Zeeburgerdijk: bussen: 22, 65, 359




zaterdag 22 december 2012

Namens Assadaaka Community wens ik u gezegende feestdagen en een heel voorspoedig 2013.



Geachte relaties, beste vrienden, 
Namens alle medewerkers, vrijwilligers, cliënten, participanten, bestuur en sympathisanten van Assadaaka Community wens ik u gezegende feestdagen en een heel voorspoedig 2013.
Wij hopen in 2013 nog meer mensen te kunnen ondersteunen en op weg te helpen naar een gelukkig en voorspoedig jaar.  


Namens Assadaaka Community
Met vriendelijke groet
Ahmed El Mesri, voorzitter


Namens Stichting Onze Hoop wens ik u gezegende feestdagen en een heel voorspoedig 2013


Geachte relaties, beste vrienden, 

Namens alle medewerkers, vrijwilligers, cliënten, participanten, bestuur en sympathisanten van Stichting Onze Hoop wens ik u gezegende feestdagen en een heel voorspoedig 2013.
Wij hopen in 2013 nog meer mensen te kunnen ondersteunen en op weg te helpen naar een gelukkig en voorspoedig jaar.  

Namens Stichting Onze Hoop
Met vriendelijke groet
Ahmed El Mesri, voorzitter



Toespraak van Ahmed El Mesri Kerstfeest bij Assadaaka Community op 20 december 2012

 
  
 

Assadaaka Community viert Kerst met haar vrijwilligers” 

Op 20 december 2012 heeft Assadaaka Community een bijeenkomst georganiseerd met als titel Kerstfeest. Deze bijeenkomst wilden wij benutten om aan anderen te uiten: Assadaaka Community kan niet zonder vrijwilligers en wilden wij samen met alle genodigden een drankje en lekkere hapjes nuttigen. Voor de bijeenkomst waren ook alle leden van Assadaaka Community uitgenodigd en diverse organisaties waar wij mee samenwerken. Het was een grote opkomst van geïnteresseerden.  
Tijdens het programma vertelden een aantal vrijwilligers over hun werk bij Assadaaka Community. 
 

Assadaaka Community:
Assadaaka Community is erop gericht om buurtbewoners, vooral die uit Amsterdam Oost en omgeving, op een multiculturele manier bijeen te brengen. Assadaaka
Community, die door haar diversiteit en laagdrempeligheid een voorbeeld kan zijn ook voor andere organisaties.  

Hier volgt een toespraak van Ahmed El Mesri  

Welkom, beste vrijwilligers, 

Een paar dagen voor het grote feest komen wij hier bij elkaar om gezamenlijk hapjes te gebruiken en op feestelijke wijze het jaar af te sluiten. Maar deze gelegenheid kunnen wij ook gebruiken om nader met elkaar kennis te maken en natuurlijk met elkaar van gedachten te wisselen en het afgelopen jaar door te nemen. Assadaaka Community en haar verwanten zijn organisaties die alleen maar kunnen functioneren dankzij jullie, mensen die zich met hart en ziel inzetten voor de organisaties, maar vooral voor de mensen die door ons geholpen worden. Veel van de aanwezigen hier kennen elkaar wel, in ieder geval van gezicht en naam, maar door het jaar heen zien we elkaar niet zo veel: de éne werkt op een woensdag, de andere op een maandag, weer een ander op een vrijdag, en zo kan het gebeuren dat wij niet al te vaak ervaringen met elkaar uit kunnen wisselen.  

Daarom is een bijeenkomst als deze ook zo fijn: niet alleen omdat er wat te vieren is: we zitten werkelijk in de kortste en donkerste dagen van het jaar, voor sommige mensen een reden om zich 's ochtends in bed nog maar eens om te draaien alvorens eruit te komen, de lichten aan te doen en zich voor te bereiden op een dag van met donker de deur uitgaan en met donker terugkomen. Ook economisch zitten we in donkere dagen, zoals ons voortdurend via de media verkondigd wordt.  

Dat is allemaal vervelend en kan ons de moed in de schoenen doen zinken, maar aan de andere kant betekent het ook dat op een gegeven moment de bodem bereikt is en het alleen nog maar beter kan gaan. Wij van Assadaaka Community blijven natuurlijk optimistisch, wij blijven geloven in een betere toekomst en ook dat wij ons eigen bestaan in eigen hand kunnen nemen, dat wij zelf eraan kunnen werken.  

In ons werk komen wij natuurlijk voortdurend mensen tegen die dit ook vinden en daarbij een steuntje in de rug kunnen gebruiken. Ik wil jullie allemaal, die zich hiervoor inzetten, bij deze graag bedanken. Ik hoop dat jullie ook het komende jaar het goede en belangrijke werk voort gaan zetten, zodat wij met ons allen een steentje bijdragen aan de opbouw van onze maatschappij. Want door ons werk doen mensen mee aan de maatschappij, doorbreken zij vaste patronen en komen op nieuwe wegen in hun leven.

Vanavond gaan wij met elkaar eten en met elkaar ervaringen uitwisselen, zodat wij ook van elkaar leren en beter worden. Zo kunnen wij gesterkt een nieuw jaar aan, een jaar met zijn eigen uitdagingen, een jaar met tegenslagen, maar ook met hoop en successen, een jaar waar wij klaar voor zijn.

Ik wens jullie allemaal een fijne avond toe en alvast prettige feestdagen en veel geluk in het nieuwe jaar. 

Dank jullie wel.

Contact:
Plaats: Assadaaka Community, Centrum Ruma Khami
Adres: Makassarplein 1, 1095 RP Amsterdam
Tel. (020) 7525131 (06-47440672).

woensdag 19 december 2012

Assadaaka Community viert Kerst met haar vrijwilligers in de Ruma Khami op 20 dec 2012

Deze bijeenkomst willen wij benutten om aan anderen te uiten: Assadaaka Community kan niet zonder vrijwilligers en willen wij samen met alle genodigden een drankje en lekkere hapjes nuttigen. Voor de bijeenkomst zijn ook alle leden van Assadaaka Community uitgenodigd en diverse organisaties waar wij mee samenwerken.  
Tijdens het programma zal een aantal vrijwilligers vertellen over hun werk bij Assadaaka Community.

Assadaaka Community:
Assadaaka Community is erop gericht om buurtbewoners, vooral die uit Amsterdam Oost en omgeving, op een multiculturele manier bijeen te brengen. Zo kan een ieder die de Nederlandse taal niet of onvoldoende beheerst, zijn/haar kennis vergroten door het volgen van Nederlandse taallessen bij de Taalwinkel. Ook heeft de vereniging een juridisch/medisch spreekuur en een algemeen spreekuur.  Het spreekuur biedt een luisterend oor aan buurtbewoners die daar behoefte aan hebben. Lotgenotencontact is erg belangrijk voor onze doelgroep . Voorlichting en Themabijeenkomsten . Computerliefhebbers kunnen hun hart ophalen bij de computerclub en ook wordt er bij Assadaaka Community gesport, muziek gemaakt en toneel gespeeld. Er is ook volop ruimte om een kop koffie te komen drinken, een praatje te maken of een vraag te stellen. Assadaaka
Community, die door haar diversiteit en laagdrempeligheid een voorbeeld kan zijn ook voor andere organisaties. 

Vrijwilligers:
Assadaaka Community is natuurlijk afhankelijk van vrijwilligers. Als je geïnteresseerd bent in
onze activiteiten, ben je van harte welkom! We hebben altijd mensen nodig! Wil je misschien ook aan de slag als vrijwilliger? Dan is dit een uitstekende kans om kennis te komen maken.

Assadaaka Community kan niet zonder vrijwilligers. Het komende jaar zal hun werk weer van grote betekenis zijn.  

Het zou prettig zijn als u van u laat horen of weten of u komt.

Contact tevens adres:Plaats: Assadaaka Community, Centrum Ruma Khami
Adres: Makassarplein 1, 1095 RP Amsterdam
Datum: Donderdag 20 december 2012
Tijd 19.30 - 22.00 uur

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Assadaaka Community. (020) 7525131 (06-47440672).

Routebeschrijving: Ruma Khami, Makassarplein 1, Javaplein: bussen: 22,65, 359, tram: 14, Insulindeweg: trams: 7, 14, bussen: 37,245,359, Zeeburgerdijk: bussen: 22, 65, 359

Namens het Bestuur van Assadaaka Community
Ahmed El Mesri, voorzitter

dinsdag 11 december 2012

Verslag conferentie Spreekuur en drempelvrees, 22 november 2012

 
 
 
 
 
 
 
 
Stichting Onze  Hoop voor en door migranten met een handicap of  chronische ziekte 

Deze conferentie was georganiseerd door stichting Onze Hoop. Met als doelstelling om te inventariseren wat het belang is van het bestaan en het werk van laagdrempelige zelforganisaties. Vooral daar waar zij hulp bieden in de vorm van maatschappelijke en sociaaljuridische spreekuren voor migranten met een beperking.
Deze organisaties fungeren hierin als eerste aanspreekpunt voor deze groep, voor wie de drempel naar de officiële instanties maar al te vaak nog veel te hoog is.  

De dagvoorzitter van deze conferentie was Hans Krikke, directeur stichting Samenwonen-Samenleven. Hij heette de aanwezigen van harte welkom en ging verder:
‘In de benaming van veel migrantenorganisaties zit iets van kracht en saamhorigheid. Dat is niet voor niets. Zo ook in de naam van Onze Hoop. Net als Assadaaka (= vriendschap).’
Hij ging verder met te benoemen dat je dit ook terugziet bij andere, soortgelijke organisaties: die insteek van zelfredzaamheid, eigen kracht, saamhorigheid, zelfstandigheid. Zo bezien zijn migrantenorganisaties eigenlijk de ontwerpers van het begrip ‘Eigen kracht’, zoals dat nu in de politiek zo sterk wordt gepropageerd. Die organisaties doen feitelijk niet anders dan dit in praktijk brengen. Zij zijn de uitvinders van zelfredzaamheid.
‘Vanuit dit uitgangspunt,’ kondigde Hans aan, ‘gaan we starten met de conferentie.’
Verder legde hij kort uit hoe de middag er uit zou gaan zien: ‘Na de diverse inleidingen kunnen de vragen komen die het basismateriaal gaan vormen voor de 3 aparte werkgroepen. In deze groepen moeten aanbevelingen gevonden worden – eerst aan onszèlf, en van daaruit: naar de politiek.’ De bedoeling was dan dat de uitslagen van de bevindingen in de werkgroepen na afloop werden teruggekoppeld in de plenaire groep.

Hierna was Ahmed El Mesri, de voorzitter van Onze Hoop, aan het woord met een inleiding in de problematiek van het thema Spreekuur en drempelvrees.  Voor de tekst hiervan: zie aparte bijlage. 
Uit deze toespraak kwamen punten (‘diamantjes’) naar voren die het belang van de spreekuren van de zelforganisaties benadrukken en Hans schreef die op het bord.
De belangrijkste:       -        aanspreken op eigen kracht
-                     eigen motivatie vinden en inzetten
-                     de visie en de missie van de zelforganisaties vormen de essentie.

Hierna kwam Ad Warnar aan het woord, de directeur van Cliëntenbelang Amsterdam.
Onze Hoop is, met nog 84 andere leden (organisaties), lid van Cliëntenbelang. Ad Warnar bracht naar voren dat het belang van mensen als Ahmed en de zelforganisaties essentieel is voor het bestaan van Cliëntenbelang: ‘Zonder hen zouden wij ons werk niet kunnen doen, noch de overheid.’
Hij tekende een schema in de vorm van een zandloper op het bord, dat duidelijk moest maken hoe deze uitwisseling werkt. En hij vertelde erbij wat het doel van Cliëntenbelang is: de overheid en verzekeraars beïnvloeden (met informatie uit de doelgroep zelf en uit de zelforganisaties die dagelijks met de mensen werken) om zo extra steun te krijgen opdat de heel kwetsbare groepen niet tussen wal en schip vallen. En die zijn:
-                     de migranten
-                     de mantelzorgers
-                     mensen met beperkingen - fysiek, psychisch, e.a.

Cliëntenbelang Amsterdam probeert collectieve belangenbehartiging toe te passen. In de vereniging werken 30 professionals, met 85 lidorganisaties, samen in 6 clusters. Er werken 120 vrijwilligers.
Ahmed zit met Onze Hoop in cluster 1. Hij ziet en hoort veel van de direct betrokkenen en meldt voorkomende knelpunten.
De kernvraag is: hoe kan het beter?
Dit is de kern van de structuur: dat de signalen van de zelfhulpgroepen doorkomen naar ‘boven’(in de zandloper) zodat het beleid kan worden beïnvloed. Wij geven informatie en begeleiden met hulp om klachten in te dienen.
Cliëntenbelang wordt door de Gemeente betaald vanuit de WMO.
Er bestaat ook nog een Meldpunt Cliëntenbelang Amsterdam.
Cliëntenbelang is een zusterorganisatie met Zorgbelang.
Je kunt het zo zien: een trits van:  Politiek – Cliëntenbelang – Zelforganisaties.
Stelling: Als je in deze trits gaat hakken snijd je in je eigen vlees.
Andere stelling: de politiek gaat toch meer bezuinigen, dus alle tussenstations zouden weg moeten. Als er toch bezuinigd moet worden, dan Cliëntenbelang weg. Investeer liever in het verlagen van de drempels bij de officiële instanties.

Ahmed: Misschien zijn we over 20 à 30 jaar overbodig, maar nú zijn we nog heel erg nodig!

Fenna Ulichki., gemeenteraadslid van Groen Links:
De vraag is vooral: wat voor sóórt bezuinigingen gaan er komen? Voor chronisch zieken en gehandicapten gaat de hulp in de huishouding verdwijnen. In de nieuwe regeling moet de Gemeente er over gaan in ’t vervolg. Dat lijkt mooi maar het is een enorme bezuinigings-maatregel, want in de praktijk betekent het dat er héél veel zorg gaat verdwijnen, vooral in de individuele voorzieningen. Het wordt minder, of helemaal niet. We gaan dat in onze directe omgeving merken, iedereen – denk aan oude ouders, aan kinderen die zorg nodig hebben, enzovoort.
Ik kan niet kiezen tussen Cliëntenbelang of de zelforganisaties. Ik zou zeggen: allebei! En vooral: beter maken: met minder méér en beter presteren. We hebben iederéén nodig, we moeten het sámen beter maken. Dus: Met minder méér presteren!

Iemand uit het publiek zegt: We moeten de straat op!
Iemand anders zegt: De overheid weet niet hoe de maatschappij in elkaar zit, ze moeten het blijven horen.
Weer iemand anders zegt: Ze weten het wel, maar ze willen het niet weten.

Saskia Hubelmeijer: We worden van het kastje naar de muur gestuurd als organisatie qua huisvesting. Terwijl er zoveel panden leeg staan! Waarom gebeurt dáár niks mee? Dat is toch een schande!

Hans Krikke vat samen: De potentieel beschikbare voorzieningen beter gebruiken. 

Vervolgens worden we uitgenodigd naar de tevoren gekozen workshop te gaan, met als opdracht: aanbevelingen aan onszelf formuleren. 

Werkgroep 1 o.l.v. Anneke Bolle, van vereniging Geestdrift.
Thema: Wat is het belang voor cliënten van het organiseren van aparte spreekuren voor migranten met een beperking door vrijwilligers- (migranten)organisaties?

Deze workshop begon met een voorstelrondje. 8 deelnemers, waaronder ikzelf, en de voorzitter Anneke. Zij herhaalt het thema nog ’n keer en vraagt wie er iets over wil zeggen.

Greet Aernaoudts spreekt vanuit eigen ervaring met het spreekuur dat zij op donderdag houdt bij Onze Hoop. Ze vertelt eerst over wie er zoal komen, vooral Marokkaanse mensen. De drempel is laag. Aanvankelijk komen ze vaak voor Ahmed, die zelf ook spreekuren houdt en wekelijks veel mensen te woord staat. Ook de stagiaires houden spreekuren.
Langzamerhand komen er steeds meer mensen ook bij mij terecht. Ik behandel aanvragen voor voorzieningen met ze, ik help bij het invullen van formulieren en klachtenbehandeling, enzovoort. Ik merk dat ze het heel prettig vinden dat er veel tijd voor ze is.
Er komen veel oudere mensen, maar het is eigenlijk heel gevarieerd qua leeftijd, afkomst en problematiek. Iedereen is welkom. Bij taalproblemen is Ahmed er altijd. 

Anneke benadrukt dat uitwisseling tussen bevolkingsgroepen heel belangrijk is. Bijvoorbeeld toen ze zelf lesgaf dat de lessen werden afgewisseld met door de deelnemers aangeboden maaltijden.

Iemand uit de groep van Stichting EMCEMO (Euromediterraan Centrum Migratie en Ontwikkeling, opgericht in 1998): We zijn begonnen in Oost, zitten nu in het Centrum. Het moet eigenlijk nog meer van de grond komen. We houden voornamelijk juridisch spreekuur, voor voornamelijk Marokkaanse migranten. Ook invullen formulieren e.d. Voor ouderen, ouders en allerlei andere mensen die vaak de taal onvoldoende beheersen. We geven ook voorlichting.

Laila Azzouz, beleidsadviseur Sociaal Domein: De officiële instanties moeten zelf hun eigen doelgroepen zien te bereiken.

Anneke: Daarnaast blijven zelforganisaties hun nut hebben. Zelforganisaties en de reguliere instanties: hoe is de verhouding, hoe moet die zijn?

Greet: Zelforganisaties zouden moeten blijven, maar meer moeten samenwerken met professionele organisaties. De professionaliteit gebruiken als vrijwilligersorganisaties. Maar ze moeten wel blijven bestaan – juist om de drempel laag te houden.

Anneke: Vanuit de zelforganisatie kunnen dingen worden doorgegeven die van hogerhand niet goed gaan of niet goed zijn geregeld.

Stanley, van een zelforganisatie in Hoorn: Er was in ’t begin geen speciaal Antillianen-spreekuur mogelijk. Toen ben ik er zelf mee begonnen (in Hoorn). Nu verwijs ik ook door en zet ik mensen aan tot zelfwerkzaamheid. Ik stimuleer steeds zelfstandigheid.

Anneke: ‘Alles zelf doen’ is soms te makkelijk gezegd. Je kunt als vrijwilligersorganisatie niet alles zelf behappen, je hebt de samenwerking met officiële instanties nodig – om door te verwijzen ook. Omdat je niet alles zelf kunt oplossen.
Je kunt wel openstaan voor goede contacten met officiële instanties. Maar je moet daarnaast ook zeker op je poot durven spelen.

Een vrouw van Radio Sunshine: Veel mensen worden van het kastje naar de muur gestuurd door instanties. Wij gaan ook in gesprek met totaal geïsoleerde mensen die contact met ons zoeken. Wij gaan zelf op dingen en mensen af, maar soms voel ik me machteloos. Wij zijn een sociaal-maatschappelijke radiozender, ook spiritueel. We hebben te weinig vrijwilligers en we betalen alles uit eigen zak, we krijgen geen subsidie. Ik ben dit gestart uit eigen ervaring na de Bijlmerramp. We willen graag meer medewerkers. Ook stagiaires. We hebben ook contact gemaakt met de VWCA, maar daar komt weinig uit.

Anneke: Hoe/welke steun zou je moeten krijgen, zonder je zelfstandigheid te verliezen?

Stanley uit Hoorn: Er is toch geld nodig voor basale dingen. Ik hoef echt geen salaris, maar er moet wel iets zijn voor de dingen die je gewoon nodig hebt om te kunnen bestaan als zelforganisatie (telefoon, pc, materiaal en spullen om mensen te ontvangen e.d.).

Anneke: Hoe kan het dan wel?

Laila Azzouz: Je moet ook slim zijn: gebruik het formele loket waar het voor kan. Samenwerking is belangrijk. En vooral: praktisch blijven.

Lies: Zelforganisaties zouden veel meer moeten definiëren en formuleren wat de eigen grenzen zijn. Daar duidelijke afspraken over maken. Dat is ook ter bescherming van je eigen medewerkers. Want het kan toch niet zo zijn dat mensen die het hart op de goede plaats hebben zichzelf helemaal leeg geven en daar zelf bijna aan onderdoor gaan. Dat kan volgens mij nooit de bedoeling zijn. Hulp is niet: alles aan iemand geven. Hulp kan alleen maar zijn dat je een ander op weg helpt om het zelf te kunnen gaan doen. Anders blijft er van jezelf niks over en ontkracht je jezelf ook als organisatie.
Signalen geven naar buiten wat je grenzen zijn en waar je naar toe doorverwijst en wanneer, op welk punt. De eigen beperkingen duidelijk aangeven, ook naar de overheid.

Een Turkse vrouw: Ik merk dat ik soms ook te veel doe.

Anneke: Hoe zou je nou kunnen zorgen dat mensen niet te veel gaan doen vanuit migrantenorganisaties? Hoe bereik je dat?

Door meerdere mensen wordt aangegeven dat onderling met elkaar erover praten veel kan helpen. ’n Soort van intervisie dus.

Anneke gaat verder: Bijeenkomsten, regelmatig. Daarnaast telefoonnummers om uit te wisselen.

Greet: Ik heb ook mijn eigen afbakening wanneer ik werk. Dat maakt dat het voor mezelf leuk blijft en dat ik het kan blijven doen.

Anneke: Zien jullie iets in een cursus bij de Vrijwilligersacademie? Om dit soort dingen te leren.
Dit wordt algemeen beaamd.

Werkgroep 2 Reguliere hulpverlening laagdrempeliger?
Hedy Jane Guds, juriste en Saskia Hubelmeijer, ervaringsdiskundig/beleidsmedewerkster Onze Hoop.
Naar workshop II kwamen:   10 personen van Loket Zorg en samenleven; Informatie steunpunt Haarlem; Spreekuur Ceintuur; ASK Vluchtelingen; OSIRAAmstelrand; WilNu; Assadaaka lid; bewoners. Het was geen homogene groep en al gauw bleek het vrij moeilijk om een gelijkwaardige communicatie te voeren, er waren ook mensen aanwezig die zich duidelijk minder op hun gemak leken te voelen vanwege de taalbarriere.Vaak lag het tempo van de woorden en ook gedachten wisseling te hoog daarvoor en bij de (ex) professionele deelnemers was er niet altijd oog voor het meekrijgen van alle aanwezigen. Daar waren wij de werkgroep leiders dus vooral mee bezig.    
Op een workshopleider in scootmobiel na waren er geen aanwezigen met zichtbare beperkingen. In het inhoudelijke dialoog /debat welke voortborduurde op het plenaire gedeelte was dit ook geen punt van aandacht. Hieronder kort de uitkomsten zoals op een flap genoteerd tijdens de sessie naar aanleiding van de Onze Hoop bevraging en zo mogelijk een slotaanbeveling als workshop leiders.  
1.    In antwoord waarom de mensen eerder naar spreekuren van vrijwilligersinstanties als Onze Hoop komen dan naar reguliere instanties toegaan worden diverse antwoorden gegeven waaronder de volgende A het wantrouwen naar de  reguliere diensten is hoog ; problemen worden je daar vaak aangepraat (of kom je niet meer vanaf), de hulpverlening is teveel gericht op protocollen en op de outputfinancieringseisen; er ontbreekt vaak ook transparantie. B Ook zijn er nog steeds grote talige hindernissen, er wordt met vrijwillige tolken en gidsen gewerkt wat ook niet zonder obstakels is.
2.    In antwoord of de reguliere hulpverlening zich niet veel meer moet specialiseren op laag drempeligheid en het bereiken van de allerzwaksten kwamen de volgende opmerkingen: 
·         men moet meer voorlichting en informatie geven; 
·         meer aan planmatige samenwerking doen;
·         meer naar wijkgericht samenwerken met afstemmingsoverleg, ook tussen professionals en vrijwilligers en op het gebied van diversiteit;
·         meer kwaliteitsbeheersing
·         DWI Kennemerland heeft met of netals Hoorn Kersenboogard drempelslechting onderzocht , de betrokkene deelnemer uit Haarlem levert dit onderzoeksrapport bij Onze Hoop voor vervolgacties waar hij graag aan bijdraagd. Deze deelnemer had een vurige debat inbreng. Opvallend in het debat was dat bij niemand uit de groep het woord diversiteit viel en men het er ook niet over had. Desgevraagd kwam –schoorvoetend- de melding dat er toch wel aandacht voor diversiteit was, al leidde dat dan meestal niet praktisch tot een afspiegeling.
3.    In antwoord op wat er zal gebeuren als de vrijwilligersorganisaties wegvallen kwamen diverse antwoorden varierend van nix, weet niet tot heel erg, jammer want ze zijn de kersen op de taart, tot dat het de ‘doodklap voor de sociale samenleving’ is.
4.    De toegevoegde vraag was wat er met het oog op de toekomst in het belang van de clienten van de spreekuren bij vrijwillige instellingen gedaan kan worden om de huidige situatie ter verbetering van de huidige situatie. Hiertoe werd een meteen in het begin herhaalde plenair gedane voorstel van de vurige inbrenger uit Haarlem aangegrepen en wat aangepast aan de groep ter verder te bespreking voorgelegd. Het voorstel was : kom tot een wisseling van de wacht door de reguliere hulpverlening af te bouwen en de vrijwilligersinstellingen op te tuigen tot dat niveau dat nodig is en werkt voor de doelgroepen.

Het werd ter discussie gebracht als voorstel voor Het Hulpverleningsmodel 2025 waarin de reguliere hulpverlening en de vrijwilligersorganisaties samengevoegd zijn met gelijke verdeling van betaalde en van  vrijwillige (optimaal vergoede) even professioneel getrainde en opgeleide medewerkers. Zo wordt dan veel gedaan om meer feitelijke gelijkheid en gelijkwaardigheid na te streven.  Dit moest in vier stappen worden bereikt: I een expertise scan waarin talenten en vaardigheden, opleiding en ervaring van alle betrokkenen uit de beide hoeken worden samengebracht. II Er wordt meer solidariteit en loyaliteit naar elkaar toe gecreerd en niet alleen naar eigen volk: het belang van clienten staat centraal.III Wijk gerichte aanpak  met 1 loket zoals al bij vraag2 punt3 aangegeven. IV sociale inkomens maatregelen via DWI erkenning  inzetten op weg naar samenvoeging van de bijde delen.
Aanbeveling :
Mijns inziens is er een nieuw hoofdstuk in de sociaal-politieke ontwikkeling in Amsterdam en in randstad Nederland bereikt.  Er treedt nu een professionele wisseling van de wacht op met het pensioneren van veel babyboomers. De verwachte diversifiering treed niet op maar met expats of met Oost Europeanen en gepensioneerde zzpers worden nogsteeds ondershands die vrij komende posities bekleed. Mensen uit de ‘allochtone’ gemeenschap –die al lang in de wacht staan- krijgen niet de kans zich hiervoor te bekwamen en op natuurlijke wijze in het gat te springen, vandaar ’n voorstel. (verslag door Hedy Jane Guds). 

Werkgroep 3
Wat gebeurt er als de zelforganisaties wegvallen?  Hans Krikke

Hoe kunnen migrantenorganisaties meer presteren met minder middelen?
- samenwerken
- efficiënter inzetten van middelen
- beheer en programmering moeten beter. Schep de voorwaarden om organisatie beter op orde te hebben.
- er is te weinig ondersteuning en training van de vrijwilligers.
- Men start vanuit een ideaal. De moeilijkheden komen vooral voor wanneer subsidiegevers hoge eisen gaan stellen om de onkosten te verantwoorden.
- de ervaringsdeskundigheid van vrijwilligers wordt niet erkend. Daarin ligt hun professionaliteit, maar dit kapitaal wordt niet benut.
- migranten met een hulpvraag zijn steeds meer geemancipeerd; stellen steeds meer vragen.
- reguliere instanties zouden iets beschikbaar moeten stellen voor zelforganisaties.

Wat moeten wijzelf beter doen?
- Naar onszelf kijken.
- Uitwisseling met andere zelforganisaties.
- Maak een inventarisatie van migranteorganisaties op professionaliteit en sleutelfiguren.
- Maak ook een expertisescan van migrantenorganisaties met als doel een eventuele uitruil van expertise. Van elkaar leren!

Einde workshops.

Hierna ging de conferentie plenair verder. Hans Krikke inventariseerde per groep de oogst van de 3 aparte werkgroepen, de aanbevelingen aan onszelf: 

Aanbevelingen per groep

Groep 1, die van Anneke Bolle Wat is het belang voor cliënten van het bestaan van aparte spreekuren bij de zelforganisaties:

1.    Zelforganisaties dreigen overbelast te worden; daartoe: regelmatig
bijeenkomsten met elkaar. Telefoonnummers uitwisselen.
2.    Contact hebben met reguliere instanties – contact en tegenkracht (je
     eigenheid bewaren!).
3.    Tip: Vrijwilligersacademie, cursussen aanvragen. Trainingen.
4.    Uitgangspunten formuleren en vastleggen – zelfdefiniëring van je taken en kwaliteiten = bescherming en begrenzing, duidelijkheid!

Groep 2, die van Hedy Jane Guds en Saskia HubelmeijerHoe de reguliere hulpverlening laagdrempeliger kan worden gemaakt:

                   Er was een antwoord: Alle reguliere instanties gewoon afschaffen.
Voeg binnen x jaar de reguliere instanties en de zelforganisaties samen, in
een nieuwe kwaliteit van samenwerking:
1.     Maak een expertisescan (informatie, taalproblemen, meer samenwerking,
     e.d.)
2.     Meer samenwerking, wederzijdse solidariteit tussen vrijwilligers en professionals.
3.     Wijkniveau uitbouw – samenwerken op basis van complementariteit (elkaar aanvullen) en vraaggericht werken.
4.     Sociale inkomensmaatregelen: ervaringsdesk reguliere en betaalbare banen.

Groep 3, die van Hans KrikkeWat gebeurt er als de zelforganisaties, waaronder die voor migranten, wegvallen:

1.  Op maat gerichte ondersteuning, waaronder trainingen, cursussen e.d.
2.    Ervaringsdeskundigheid erkennen, waarderen en benutten. 
3.    Per wijk overzicht van sleutelpersonen.
4.    Uitruilen van kennis en vaardigheden.
Motto: Neem jezelf serieus! En: De overheid moet vrijwilligers ook serieus (gaan) nemen.

Concluderend sloot Hans Krikke deze ronde af: dat we elkaar nodig hebben als migrantenorganisaties. Hoe doen we dat? Dit is de vraag die er nu ligt. En hieruit moeten acties voortkomen.
Hoe kunnen de financiën gereguleerd worden zodat er rechtvaardiger verdeeld kan worden? Daar hebben we budgettering voor nodig. En inzicht in hoe financiën georganiseerd worden.
En we moeten bereid zijn om te demonstreren.
Samengevat:           -        Wéét wat je nodig hebt,
                            -        hoe het georganiseerd kan worden, en
                            -        wat je moet doen om je te laten horen 

Resultaten van de conferentie
Wat gaan we met de aanbevelingen doen?

- brainstormen met een groepje uit verschillende organisaties op welke aanbevelingen we actie gaan inzetten. Laat ook het WMO-loket deelnemen aan dit groepje.
- expertise-scan van migrantenorganisaties.
- huisbezoeken.
- feedback van de deelnemers aan de conferentie n.a.v. het verslag van de conferentie.  

Hulpbronnen, sleutelpersonen, ervaringsdeskundigen:
-           Ton de Vries (De kracht van het Zelfdoen). Geeft richtlijnen voor waar het nieuwe beleid is gerealiseerd en doet dan een voorstel voor oriëntatie, in Hoorn of in A’dam Oost.
-           Niamat Muna van Sw-Sl en Nehob; Ad Warnar van Cliëntenbelang A’dam; WMO loket; Onze Hoop; Oost Wijkinventarisatie.

Aan dit verslag werkten mee: Lies Bierenbroodspot, Hedy Jane Guds, Malene Duijst, Ahmed El Mesri, Arthur Vreede.

Eindredactie en copyright: Stichting Onze Hoop 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
Voor meer informatie Stichting Onze  Hoop    
Plantage Middenlaan 14-1, 1018 DD Amsterdam, T. 020-7525131, M. 06-47440672,