Wat is er nodig voor vrede?

Waarom deze vraag? Omdat nu, meer dan ooit, de noodzaak om tot vrede te komen wereldwijd  dringend aan de orde is! 

Denk aan Gaza, denk aan Syrië, denk aan de Oekraïne, denk aan alle gebieden op de wereld waar op dit moment conflicten worden uitgevochten met oorlogen, geweld, dreiging, vernietiging. Daarmee worden oplossingen gezocht in het hanteren van geweld en het in stand houden van wraakgevoelens. Dit leidt tot de ondermijning van vredesprocessen en tientallen, ja, honderden onschuldige burgers worden tot slachtoffer gemaakt. Vooral vrouwen en kinderen. In naam van wie of wat dan ook. 

Wat heeft dat met ons en ons land te maken? Tot voor kort ogenschijnlijk niet veel. Maar wij zien wel steeds beelden voorbij komen van gevechten en onbeschrijflijk leed in de Gazastrook. En op 17 juli jl. vond een vliegramp plaats boven Oost-Oekraïne waar bijna tweehonderd Nederlanders en mensen van andere nationaliteiten samen slachtoffer zijn geworden van een waarschijnlijk ‘onbedoelde aanslag’ vanaf de grond in Oekraïne.

In dat land is al maanden een conflict gaande dat gaat over grondgebied en wie daar de baas wil zijn, de Russen of de Oekraïners zelf. Een land dat ver van ons land vandaan ligt, op uren vliegen afstand.  

Vanuit Amsterdam waren op 17 juli jl. vakantiegangers, waaronder veel kinderen, vertrokken die op weg waren naar een verre bestemming in Zuidoost Azië, samen met bezoekers en deskundigen van een Aidscongres dat in Australië zou worden gehouden. En zonder enige waarschuwing of enig vermoeden zijn deze mensen gezamenlijk met de bemanning de dood in geschoten en aldus betrokken bij een oorlog die ogenschijnlijk niets met ons te maken heeft. Zo is met een enorme schok hùn oorlog ineens ook ònze oorlog geworden. 

Op 23 juli jl. was er in ons land de eerste Nationale Dag van de Rouw sinds 50 jaar naar aanleiding van deze vliegtuigramp in de Oekraïne.

Eén van onze medewerkers van de Vriendschap Community Assadaaka liep mee met de stille tocht die in Amsterdam was georganiseerd op die nationale dag van de rouw om de slachtoffers te gedenken en de nabestaanden een hart onder de riem te steken. Men was gevraagd om in witte kleding te verschijnen en witte bloemen of ballonnen mee te dragen. Een indrukwekkende stoet van wel 5000 mensen trok zo door het centrum van Amsterdam.

Wat opviel was de enorme verscheidenheid aan Amsterdammers die meeliepen. Als er iets kenmerkend is voor de Amsterdamse samenleving is het wel dat je er allerlei soorten mensen door elkaar ziet: van overal over de wereld, van allerlei culturen en achtergronden en seksuele geaardheid, van hoog tot laag en arm tot rijk, met een politieke achtergrond, uit alternatieve hoek , kunstenaars, studenten en vooral veel heel gewone mensen. In die zin héél herkenbaar voor waar de Vriendschap Community Assadaaka zich op richt: stadgenoten dus, Amsterdammers, die er met elkaar het beste van willen maken. 

Ergens in de stoet werd een stuk karton meegedragen dat als een spandoek omhoog werd gehouden, waarop het woord Vrede! als een noodkreet overduidelijke taal sprak. Mensen komen niet alleen naar zo’n stille tocht omdat ze geraakt zijn door het verdriet en de intense pijn die de nabestaanden nu door moeten maken, maar omdat iedereen voelt: dit gaat verder dan persoonlijk leed, dit gaat ook om een oorlog waar totaal onschuldige mensen totaal onverwacht ineens volop bij betrokken zijn geraakt. Dat wekt ook woede op en de vraag ‘Waarom?!!’

Deze vreselijke gebeurtenis haalt het verschijnsel ‘oorlog’ voor iedereen in Nederland en daarbuiten ineens heel dichtbij en het zet aan tot de dringende roep om vrede. En opnieuw komt de vraag naar het waarom.

Op die vraag is geen eensluidend antwoord. Misschien is er wel helemaal geen antwoord op, dat lijkt nog het meest waarschijnlijk. Maar dat op zich is bijna te gruwelijk voor woorden. Want dan rijst alleen maar de vraag: Waar is de saamhorigheid tussen mensen? Waar is de goede wil om van dit leven hier sámen het allerbeste te maken? Waar is de roep om vrede en gerechtigheid voor alle mensen? Wanneer gaat vrede het winnen? 

En alsof één neergehaald vliegtuig nog niet genoeg is gaat het moorden in de Gazastrook over en weer onverminderd door en is er opnieuw een vliegtuig neergestort, dit keer boven Mali, in Afrika.

Het ontlokte iemand het citaat ‘Wie hoog vliegt, zal diep vallen.’

Dat gezegde gaat niet over vliegtuigen (hoewel dat hier ook zo verstaan kan worden) maar over menselijke hoogmoed. En hoe in het nastreven van het eigen ‘gelijk’ hele bevolkingsgroepen ongevraagd en zonder pardon worden meegesleept. Niets en niemand wordt daarbij ontzien en onschuldige burgers worden aan de lopende band slachtoffer – of het nou gaat om de ene partij of om de andere. Er vallen vele doden en er worden mensen invalide gemaakt, die zo een heel onzekere toekomst tegemoet gaan.

De nasleep hiervan is niet te overzien – nog afgezien van de vernielde huizen, gebouwen als scholen en ziekenhuizen, wegen, hele dorpen en delen van steden die onbewoonbaar en tot puinhoop worden gebombardeerd. Wraak en macht en het eigen gelijk vormen de motivatie en worden met geweld op de spits gedreven, en de prijs lijkt voor de leiders niet mee te tellen. Maar, ik heb het al eerder gezegd: wraak, oorlog en geweld zetten de toon voor alle volgende generaties, en zo wordt de gruwel voortgezet tot in lengte van jaren.  

Wat is er nodig voor vrede?  

Ik denk dat mensen zich hun menselijkheid voortdurend en steeds opnieuw moeten blijven herinneren. En dat betekent dat de één niet boven de ander staat, noch een land boven het andere, noch een religie boven een andere. Het betekent dat alleen werkelijk begrip van elkaars eigenheid en de erkenning van de ander het begin kunnen zijn van hoop en saamhorigheid.

We hoeven elkaar niet te wòrden, we moeten leren om sámen te leven, naast en met elkaar.

Ook in ons kleine land ligt hier wel degelijk een taak voor ieder van ons. De diversiteit in ons land is groot, heel groot. En dat kan alleen goed werken als iedereen bereid is om echt naar elkaar te luisteren en te zoeken naar verbinding, gewoon iedere dag. Hoe dat tot nu toe vorm krijgt in ons land is niet zonder slag of stoot gegaan, dat heeft de recente geschiedenis ons ook hier aangetoond. Maar daarom is het des te belangrijker dat we voortgaan op de weg van saamhorigheid.

Als er één ding is dat de recente gebeurtenissen ons duidelijk kunnen maken is het dit: dat we als mensen allemaal betrokken zijn bij elkaar en dat wat verderop gebeurt ook invloed heeft op hoe wij naar onszelf en naar de wereld kijken.  

En wat de afgelopen Dag van Nationale Rouw in Nederland heeft laten zien is dat mensen zich wèl betrokken willen voelen bij anderen, en dat beseft wordt dat hun pijn ook onze pijn is. Omdat we allemaal met elkaar verbonden zijn.  

En daarom is het van het grootste belang dat wij als Nederlanders en als Amsterdammers het hoofd koel houden en die verbondenheid ook uitdragen naar buiten. Omdat  we als mensheid één gemeenschappelijk doel hebben en één centrale boodschap die de  HELE WERELD  betreft:  

VREDE VREDE VREDE Er is  werk aan de winkel, om samen VREDE VREDE VREDE te maken!!!!!! VREDE VREDE VREDE Want..........VREDE VREDE VREDE is voor iedereen!!!  Overal!!!   VREDE VREDE VREDE Werk aan de winkel! om samen………VREDE VREDE VREDE te maken. Want….......VREDE VREDE VREDE maak je met elkaar!!! VREDE VREDE VREDE Wat? VREDE VREDE VREDE Waar?  VREDE VREDE VREDE Overal!!! En voor  VREDE VREDE VREDE iedereen!!! VREDE VREDE VREDE

Vrede zij met u.

©Ahmed El Mesri, voorzitter van de Vriendschap Community Assadaaka

26-07- 2014