Thema: seksuele diversiteit bij migranten met een beperking
Beste
aanwezigen,
Vanavond
gaan we het hebben over een onderwerp waar veel mensen nog steeds met schroom
over spreken. Zelfs hier, binnen de Nederlandse cultuur, waar al een halve eeuw
gewerkt wordt aan het doorbreken van de vele taboes die er op het onderwerp nog
steeds rusten, is het vaak nog moeilijk het ter sprake te brengen zonder dat er
direct giechelig over gedaan wordt of zonder dat er zelfs maar gewoon een
gesprek over ontstaat. Toch is het iets wat bijna iedereen doet: ik wil niet
ontkennen dat er vast mensen zijn die zich er bewust van afhouden, maar dat
zullen er toch niet veel zijn. Ik heb het natuurlijk over seks.
Maar
hoewel het onderwerp zelf al vaak een taboe is – er zijn zelfs veel stellen die
er niet met elkaar over praten – wil ik nog iets verder gaan in het trachten
het taboe te doorbreken: ik wil het deze avond gaan hebben over seks van mensen
met een beperking, een handicap, geestelijk of lichamelijk. Ik krijg vaak de
indruk dat mensen daar helemaal niet over willen praten en nog niet eens erover
willen nadenken. Toch zou het goed zijn om ook dit onderdeel van het seksuele
leven van de mens uit het verdomhoekje te halen en bespreekbaar te maken.
Want
laten we eerlijk zijn, iedereen zal begrijpen dat mensen met een beperking,
lichamelijk of verstandelijk, net als ieder ander mens ook behoefte heeft aan
intimiteit, liefde en lichamelijkheid. Bij veel mensen die niet een beperking
hebben, heerst vaak het idee dat seks alleen voor gezonde mensen is en
eigenlijk willen ze er ook helemaal niet over nadenken dat mensen die in een
rolstoel zitten of een andere (verstandelijke) beperking hebben, ook seks
hebben. Ik kan die mensen echter allemaal verzekeren, dat dat wel degelijk zo
is. Het onbegrip in de omgeving maakt het er echter niet gemakkelijker op voor
deze mensen om daar vooruit te komen, laat staan gesprekken erover te hebben
met vrienden, kennissen, familie, wanneer ze problemen ondervinden in hun
seksuele relaties. En ik kan u ook verzekeren dat dat vaak gebeurt, misschien
wel vaker dan bij mensen met een goede lichamelijke en geestelijke gezondheid,
hetgeen natuurlijk ook niet zo verwonderlijk is, hoewel ik daar geen harde
cijfers over heb.
Precies
ook door bovenstaande reden is het moeilijk om daar harde cijfers over te
krijgen: mensen schamen zich ervoor, ook ‘gezonde’ mensen om over hun seksuele
problemen te spreken en mensen met een beperking al helemaal, misschien omdat
ze vinden dat ze het eigenlijk niet mogen doen of misschien omdat ze denken dat
ze met een kluitje in het riet gestuurd zullen worden. Het is en blijft
tenslotte een intiem onderwerp.
Ook
gevallen van hoe huisartsen kunnen reageren op het seksuele leven van mensen
met een beperking kan heel schrijnend zijn en dat kan voor degene met de
problemen natuurlijk helemaal funest zijn.
Daarom
willen wij er hier, in alle openheid maar zonder dwang, graag over praten
teneinde het taboe in ieder geval enigszins te doorbreken. Ik heb niet de
illusie dat het meteen verbroken is, maar het bespreekbaar maken is de eerste
stap die wij moeten zetten op de weg naar meer begrip en het makkelijker maken
voor mensen erover te praten met anderen; en misschien hoeft dat nog niet eens
direct, maar wel de erkenning dat het bestaat, de verlichting en de opluchting
die daardoor kan ontstaan; en dat kan, in mijn visie, alleen maar gunstig zijn
voor iedereen.
Ik
hoop dat we er met ons allen een productieve avond van kunnen maken.
Toespraak Ahmed El Mesri op 2 april 2013 over seksuele diversiteit bij migranten met een beperking
Voor meer
informatie kan via telefoonnummer 020-7525131 (06-47440672) of via
E. info.onzehoop@gmail.com W. http://stichtingonzehoop.blogspot.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten