Stichting Onze Hoop zet zich al jaren in voor migranten met een handicap, chronische ziekte, ouderen en hun families om de participatie, integratie en sociale cohesie binnen deze doelgroep te bevorderen.
Natuurlijk zijn we ook doorgegaan met reguliere activiteiten zoals gesprektafels voor lotgenoten, persoonlijke begeleiding van zeer schrijnende gevallen, acties toegankelijkheid van instellingen, overleg met lokale overheden, lotgenotencontacten en beleids- en mentaliteitbeïnvloeding.
Al deze activiteiten zijn samen te vatten binnen vijf categorieën, nml.:
1) voorlichtingen en themabijeenkomsten, 2) inzet van ervaringsdeskundigheid, 3) beleidsparticipatie, 4) versterking en professionalisering en 5) spreekuren.
De dienst- en hulpverlening aan migranten in zorg en welzijn in Amsterdam door stichting Onze Hoop heeft zich in 2012 geconsolideerd. Wij durven gerust te stellen dat zeker 10.000 mensen direct of indirect geprofiteerd hebben van onze diensten en activiteiten. De cliënten en vrijwilligers van Onze Hoop zijn sterk in de mond tot mond reclame en zo weten velen, die moeilijk elders terecht kunnen Onze Hoop te bereiken. De kracht van onze hulpverlening bestaat uit laagdrempeligheid en ervaringsdeskundigheid en dat zijn zaken die veel migranten aanspreken.
Wij danken de dienst wonen, zorg en samenleven voor de financiële ondersteuning en Cliëntenbelang Amsterdam voor de personele en facilitaire ondersteuning.
I Voorlichtingen en themabijeenkomsten
Er zijn 110 bijeenkomsten geweest over een heleboel verschillende onderwerpen. Een paar voorbeelden: gezondheidsvoorlichtingen, armoede, mantelzorg, wonen, opvoeden, vrijwilligers, eenzaamheidsbestrijding, sociaal isolement, religie, oudere migranten, toegankelijkheid, seksualiteit en handicap, huiselijk geweld, drempelvrees. Behalve deze vooraf aangekondigde bijeenkomsten vonden er ook nog dagelijkse lotgenotencontacten, die wij gesprektafels noemen plaats. De voorlichtingen en themabijeenkomsten hebben behalve een informerend doel ook een sociaal doel: mensen komen ernaar toe om lotgenotencontacten op te doen en hun sociaal isolement terug te dringen.
De vrijwilligers, die helpen bij deze bijeenkomsten zijn zelf vaak (ex)cliënten. Een aantal van hen worden ook naar ons doorverwezen door Ecabo, Pantar, Calibri en DWI.
Ter illustratie volgt hieronder het verslag van een recente themabijeenkomst van Onze Hoop. Meer verslagen zijn te vinden op www.stichtingonzehoop.blogspot.nl .
--------------
Verslag Armoede en Eenzaamheid 27 december
Op donderdag 27 december jl. organiseerde stichting Onze Hoop een themabijeenkomst waarbij armoede en eenzaamheid centraal stonden.
Rond acht hadden de geïnteresseerden, ruim veertig in totaal, zich verzameld in de grote zaal van de Ruma Khami, waar tafels klaarstonden met drankjes en versnaperingen. Samira Bel Fki, vrijwilligster stichting Onze Hoop zij heette de aanwezigen welkom en vertelde wat het doel was van de avond. Vervolgens gaf zij het woord aan de voorzitter van de stichting, de heer A. El Mesri. Hij nam hierop het woord en gaf de presentatie over stichting Onze Hoop:
Van harte welkom iedereen.
Onze Hoop is opgericht in 2006 en wij zijn een vrijwilligersorganisatie die geheel draait op de medewerking van lotgenoten en ervaringsdeskundigen.
De stichting is opgericht met het doel om mensen met een beperking, en dan vooral migranten, een plek te bieden waar ze terecht kunnen voor informatie, advies, aanspraak, contact en gezelligheid, maar vooral om ze te helpen zichzelf te helpen. Wij lossen niet op, we zoeken samen naar oplossingen voor de eigen situatie die iemand zèlf kan uitvoeren.
Zo bieden wij hoop aan elkaar. Hoop is wat ons bindt. We geven elkaar hoop en bieden anderen hoop door ze te laten zien dat we, met elkaar, voor elkaar krijgen wat alléén vaak niet lukt als er veel hindernissen te nemen zijn.
Hoop is een wezenlijk levensthema waar geen mens zonder kan. Hoop wil niet zeggen dat àlles nu mogelijk wordt, maar wel dat iemand zelf in actie kan komen om iets aan de eigen omstandigheden te doen ter verbetering van het eigen lot. En het her- en erkennen van de ander door het lotgenotencontact is daarbij van wezenlijk belang.
Bij ons is de drempel laag. Je bent van harte welkom om gewoon binnen te komen en een praatje te maken, samen thee te drinken, vragen te stellen.
Je kunt bij ons praten met lotgenoten maar ook met ervarings-deskundigen: mensen die de weg weten naar instanties bijvoorbeeld, of die je advies kunnen geven over allerlei zaken en vragen waar je mee zit.
Je kunt meedoen aan allerlei informatiebijeenkomsten en debatten. Je kunt informatie krijgen over van alles waar je mee te maken hebt. En je kunt geholpen worden om ofwel zelf de weg naar een instantie te vinden, ofwel om begeleiding te krijgen van een lotgenoot als je het echt niet zelf kunt.
Een stukje migrantengeschiedenis
Ooit zijn migranten uit allerlei landen als ‘gastarbeiders’ naar Europa gekomen en ook naar Nederland. Ze hebben hier hard gewerkt en zo hun steentje bijgedragen.
De mannen hebben hun best gedaan maar velen van hen hebben nu het gevoel dat ze hebben gefaald: ze kwamen indertijd maar voor éventjes en zouden dan weer teruggaan naar hun eigen land. Dat was hun droom. Maar intussen zijn ze dat teruggaan gaan uitstellen. En ze bléven het uitstellen. Zo is het bij de droom gebleven.
De vrouwen zijn hier naar toe gehaald uit het thuisland en de kinderen zijn hier geboren. De mannen gingen door met hun werk – als ze dat nog hadden – en droegen niet bij aan de opvoeding van de kinderen: ze werkten hard, kwamen thuis om te eten en te slapen, en de volgende dag ging het weer gewoon net zo.
Ook hebben veel van die mannen zich niet kunnen verplaatsen in het leven van hun vrouwen hier: hoeveel moeite die hadden met zich aanpassen, met hun plek vinden buiten de deur en in huis met de opvoeding van de kinderen.
De mannen hadden het daar doorgaans veel te druk voor. Èn ze vonden het traditioneel gezien ook een vrouwenzaak.
Vervolgens raakten veel mannen werkloos of ze werden ziek. Zo werden vrouwen gedwongen om de draad zelf op te pakken en het heft in eigen hand te nemen. De meeste vrouwen hadden niet de gelegenheid om te studeren, en werken was vaak onmogelijk naast het draaiende houden van het gezin thuis.
Al dergelijke omstandigheden maakte dat zowel mannen als vrouwen op zichzelf waren aangewezen. Dat is een eenzame positie. Voor allebei.
Maar intussen was het leven in de Nederlandse samenleving gewoon doorgegaan en veranderden er langzamerhand veel dingen. Vrouwen in de Nederlandse maatschappij waren intussen veel zelfstandiger geworden en zochten meer hun eigen weg náást de man en het gezin.
Nu is het de beurt aan de migrantenvrouwen om het heft in eigen hand te nemen.
Dat betekent dat vrouwen nú ook zelf op dingen af kunnen stappen en meer hun eigen lot in eigen hand kunnen nemen. Ook als migrantenvrouwen. Ook zij met een beperking.
Bij het woord ‘beperking’ heb ik het dan niet alleen over fysieke beperkingen die voor iedereen zichtbaar zijn maar ook over psychische beperkingen. ‘Er is geen mens zonder vlekje’ is een bekende Nederlandse uitdrukking. Maar als je er niet als vanzelfsprekend zelfstandig door kunt functioneren, dan is er hulp mogelijk. Er zijn mensen om je heen die je kunnen ondersteunen met informatie, met een luisterend oor, met advies, en met nieuwe ideeën. Een plek waar je altijd terecht kunt, voor al je vragen en noden. Die plek heet Onze Hoop.
We doen het niet vóór je maar mèt je, samen met anderen.
Onze Hoop is opgericht juist voor dit doel: om mensen te helpen zichzelf te helpen. Wij vinden dat het nodig is dat migranten met een beperking, en zeker vrouwen, niet in isolement blijven en wij bieden daartoe de helpende hand.
Wij vinden het belangrijk dat iedereen in onze samenleving zo goed mogelijk mee kan doen en op kan komen voor zichzelf.
Wij als Onze Hoop willen mensen aanspreken op hun gezonde deel. Wij willen mensen erbij halen en ze méé laten doen. Met elkaar, met hun lotgenoten, met hun buurt- en stadgenoten. Wij willen mensen aan blijven spreken op meedoen naar vermogen, in plaats van te blijven zitten wachten tot het beter wordt.
En wat ik kan kunnen jullie ook. Ik heb me indertijd niet neergelegd bij hoe het was toen ik invalide werd. Als ik mijzelf toen op een gegeven moment niet had gedwongen om er op uit te gaan en contact te maken met de buitenwereld, dan zat ik nu nog binnen met de gordijnen dicht.
Ik ging na verloop van tijd wèl naar buiten, ik begon wèl om me heen te kijken. En ik kwam tot de conclusie dat er werk aan de winkel was voor mij, omdat ik veel lotgenoten tegenkwam die in isolement bleven en daar door hun omgeving bijna in werden gepraat. Ik besloot dat ik dat niet wilde en dat ik wilde proberen mijn lotgenoten de helpende hand toe te steken. Zo ontstond Onze Hoop.
Dus, beste mensen, onze boodschap is: Wees van harte welkom! bij Onze Hoop. Kom vooral binnen met uw vragen, of alleen voor een praatje. Onze deur is altijd voor u open.
Hoop is het zaadje dat kan groeien door het samen te verzorgen. Maak met uw komst de hoop voor iedereen groter en groter.
Toen de voorzitter klaar was met zijn betuig nam Samira opnieuw het woord. Na het uitwisselen van een aantal ervaringen van de aanwezigen werd aan iedereen een eenvoudige, doch zeer smakelijke maaltijd geserveerd, en dit alles zoals altijd bij bijeenkomsten van stichting Onze Hoop uitstekend verzorgd.
Na het eten was er nog een klein half uurtje over, waarin van gedachten gewisseld werd over de noodzaak van voedselbanken, eenzaamheid en armoedebestrijding in Nederland. Dat er eenzaamheid en armoede is, daarover was in ieder geval iedereen het eens; de manier waarop deze aangepakt moet worden, daarover verschilden de zienswijzen nogal. Het is dan ook niet het doel van een bijeenkomst als deze om tot een kant en klare oplossing te komen: de realiteit is te weerbarstig om éénduidige oplossingen aan te dragen.
Wel is het bespreekbaar maken van problemen als armoede, eenzaamheid en de mogelijke oplossingen een doel van een avond als deze. Zoals gewoonlijk is Onze Hoop hierin ook op deze avond weer met vlag en wimpel geslaagd, mede dankzij de inzet van vele betrokkenen.
------------------
III Beleidsparticipatie
Onze Hoop is continu in beweging om de belangen van de doelgroep aanhangig te maken bij beleidsmakers, instellingen, professionals enz. Via diverse (structurele en incidentele) overlegstructuren wordt een bijdrage geleverd aan beïnvloeding van beleid dat van belang is voor de doelgroep.
- Via de WMO-adviesraad en de verschillende clusters van CBA.
- Via de aanbevelingen van themabijeenkomsten en conferenties.
- Via overleg met beleidsmakers en lokale politici.
- Via gesprekken met beleidsmakers en lokale politici tijdens onze bijeenkomsten.
- Via signalering van knelpunten bij onze doelgroep en de distributie van rapportages daarover.
Ook de conferenties beschouwen wij als een instrument om de belangen van migranten en niet-migranten met een beperking aan te kaarten.
De eerste conferentie ging over wonen met een beperking: "Wel thuis". De tweede ging over het spreekuur, die organisaties als Onze Hoop verzorgen: "Spreekuur en Drempelvrees". Over de resultaten van de conferenties (niet de aanbevelingen van de workshops) volgt hier een kort verslag.
1) - Tijdens de conferentie over wonen met een beperking “Wel Thuis” kwam naar voren dat er wel veel informatie is, maar dat het te verspreid is en niet altijd de mensen bereikt die het nodig hebben.
Het stadsdeel Oost wil dit signaal wel oppakken en bespreken met collega's van Wonen en Zorg. Het is voor hen ook lastig om 'verborgen groepen' te bereiken. Hier kunnen Onze Hoop en Assadaaka vast wel iets in betekenen, net als Cliëntenbelang en ASW. ASW zal ook informeren wat de Wijksteunpunten nog meer kunnen doen als het om woon-zorgvragen gaat en specifiek voor migranten met een beperking. Alle zelforganisaties kunnen hier een belangrijke rol spelen in het informeren van hun eigen achterban.
- Signalen en wensen ook doorgeven aan corporaties, zodat ze weten dat er een vraag in de markt is!
- Begin op tijd na te denken over wat je wilt !!! Om je ideale woonsituatie te realiseren kost tijd! veel tijd en veel uithoudingsvermogen. Dus wacht niet totdat het niet meer gaat, maar begin op tijd met je te oriënteren.
-Als je een eigen initiatief wilt starten, dan moet je beginnen met een groep vormen van gelijk-gestemden. Dat kost al tijd. De groep kan groter zijn dan nodig voor de woongroep zelf. Want er vallen toch altijd mensen af.
2) Tijdens de conferentie “Spreekuur en Drempelvrees” zijn de volgende afspraken gemaakt voor vervolgacties.
- we gaan brainstormen met een groepje uit verschillende organisaties op welke aanbevelingen we actie gaan inzetten.
- we gaan een expertise-scan van migrantenorganisaties uitvoeren.
De aanbevelingen van de workshops van de conferenties zijn opgenomen in een bijlage van dit jaarverslag.
IV Inzet van ervaringsdeskundigheid
Kennis van ervaringsdeskundigen, die tijdens diverse activiteiten naar voren is gekomen, wordt door ons gebundeld en gedistribueerd naar relaties, politieke partijen, lokale overheden, media enz. via email, websites en in andere vorm. Het aantal relaties, aan wie het verslag wordt toegezonden bedraagt 2000. In principe gebeurt dit 1 maal per jaar, maar mocht daarvoor aanleiding zijn dan gebeurt het vaker. Een voorbeeld hiervan zijn periodieke aanbevelingen. Een voorbeeld hiervan vindt u hieronder.
_________
Verslag/knelpunten en aanbevelingen
Toegankelijkheid, bijeenkomst 3 oktober 2012
Verslag, knelpunten en aanbevelingen m.b.t. de toegankelijkheid van de openbare ruimte, het publieke domein in het kader van de WMO, agenda 22 en de maatschappelijke participatie/sociaal domein.
Op 3 oktober 2012 organiseerde Stichting Onze Hoop een bijeenkomst over de toegankelijkheid in het kader van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning, agenda 22 en de maatschappelijke participatie/ sociaal domein.
Op deze bijeenkomsten kwamen zowel migranten uit de Indische buurt, uit Groot-Oost en belangstellenden van buiten stadsdeel Groot-Oost, die op welke wijze dan ook gebruik maken van de openbare ruimte. Aanwezig waren ook een planoloog vanuit Onbeperkt-Oost, een beleidsmedewerker van het stadsdeel Groot-Oost en een vrijwilliger van het wijkteam.
Hierbij werd gedacht aan de volgende groepen: mensen met een mobiliteitsbeperking afhankelijk van rolstoel of scootmobiel, slechtziende - en blinde mensen, slechthorende - en dove mensen, mensen met psychische problemen en mensen met onzichtbare aandoeningen zoals hart- en vaatziekte, chronische aandoeningen aan de luchtwegen, hersenbeschadiging, coördinatie - en evenwichtsstoornissen etc. etc.
Na een inleiding van Dhr. Ahmed El Mesri, kwam het tot een gesprek. Uit dit gesprek kwamen de volgende knelpunten en aanbevelingen naar voren.
1. Geconstateerd werd dat er ook weliswaar verbeteringen zijn aan de fysieke openbare ruimte , daarnaast er ook nog veel verbeterpunten zijn. Concreet werden er locaties genoemd op de grens Indische Buurt/Dapperbuurt waar nog geen afritten zijn gemaakt, zelfs na een x aantal jaren aandringen bij de gemeente. Dit zelfde geldt ook voor Groot-Oost in achteraf straten bijvoorbeeld, enkele doorgaanswegen in Groot-Oost en IJburg. Woon-, werk- en goederenvervoer op spitsuren en ook daar buiten bleken ook knelpunten voor het op tijd/niet bereiken van vrijwilligers/werk, ziekenhuis en of andere hulpverleners. Ook aan gebouwen van woningen bijvoorbeeld, is nog niet gedacht aan bellen op rolstoelhoogte, brievenbussen e.d. voor de mens met beperkingen. Ook levert de fysieke openbare ruimte problemen op voor mensen met kinderwagens. Scholen zijn ook vaak niet toegankelijk voor kinderen met beperkingen waardoor zij onterecht op een school komen ver beneden hun niveau. De detailhandel en horecagelegenheden schijnen in het geheel niet op de hoogte te zijn dat met respectievelijk weinig financiële middelen er een overrijbare drempel kan worden bewerkstelligd.
Ontoegankelijk zijn ook een aantal supermarkten in de buurt die hekjes en zelfs draaipalen plaatsen.
Aanbeveling 1:
Doelgroepen, detailhandelaren, de lokale overheid en hun afdelingen, e.a. betrokken m.b.t. de fysieke ruimte moeten in een vroeg stadium rond de tafel gaan zitten, nog voor de planoloog aan het werk is, opdat straten, wegen en pleinen toegankelijk worden voor iedereen. Dit zal ook de valide medemens en de toekomstige ouderen ten goede gaan komen.
2. De toegankelijkheid van nieuwe openbare gebouwen of gerenoveerde gebouwen zijn goed toegankelijk of verbeterd. Echter dit geldt helaas niet voor alle gebouwen zoals scholen, DWI/ Arbeidsbureau aan de Weesperstraat. In dat laatste gebouw kon een cliënt van DWI niet op de kamer van de klantmanager komen, omdat de lift niet toegankelijk zou zijn voor scootmobiels, volgens de klantmanager. Dit privégesprek voltrok zich in de gang, waar collega's geregeld de aandacht vroegen van desbetreffende klantmanager. Ook wordt soms een bijstandsuitkering gestopt, vanwege taalproblemen bijvoorbeeld van mensen die nog aan het inburgeren zijn en de taal niet begrijpen, laat staan de regels of hun rechten. Ook het activiteitencentrum- en buurthuis de Meevaart wordt genoemd als voorbeeld, waar weliswaar later nog verbeteringen in zijn aangebracht, echter niet vóór de planning van de verbouwing. Privé bezoeken van vrijwilligers of vrienden v/m aan mensen met beperkingen, zijn ook vaak niet mogelijk vanwege ontoegankelijkheid gebouwen.
Daarbij de woningtoewijzing, aan mensen met beperkingen en die afhankelijk zijn van een sociale huurwoning, stagneert. Het aanbod is klein en de huren te hoog.
De regels voor woningtoewijzing schijnt ook bij woningcoöperaties onduidelijk te zijn. Zo wordt de situatie geschetst dat een een-ouder gezin een aangepaste woning krijgt en aldaar blijkt een invalide ventilatiesysteem, waardoor een kind met astma er nog slechter aan toe raakt en men moet verhuizen naar een tijdelijke betere woning. Dit brengt onnodige extra kosten met zich mee zowel voor de coöperatie als de huurder.
Aanbeveling 2:
zie ook aanbeveling 1, en dit geldt ook voor het bouwen en renoveren extern als intern van woningen, scholen, overheidsgebouwen, buurthuizen, service- en andersoortige wijkpunten. Daarbij moeten alle afdelingen van de lokale overheid worden betrokken. Er moet een betere afstemming komen tussen de woningtoewijzing vanuit de overheid, Woningnet, vooral ook overleg met en voorlichting aan woningcoöperaties over wat een toegankelijke woning zou moeten inhouden, zodat woningen extern toegankelijk zijn als mede intern.
3. Het schort bij migranten aan ingelicht zijn over voorzieningen en men weet de wegen vaak niet. Stichting Onze Hoop en de Vereniging Assadaaka vervullen een grote rol hierin. Deze specifieke doelgroep van mensen met beperkingen blijven daardoor vaak ook geïsoleerd. Door laagdrempelige voorzieningen zoals Onze Hoop i.s.m. Assadaaka worden mensen bereikt, uit hun huizen gehaald en de weg gewezen. Echter, wij vinden het belangrijk dat ook hulpverleningsinstanties zelf getraind worden en geschoold in deze specifieke problematiek. De drempels moeten verdwijnen naar de fysieke gezondheidszorg en de hulpverlening, ook op overdrachtelijke wijze. Het is een grote drempel wanneer je weg wordt gestuurd door een WMO steunpunt, terwijl de persoon Nederlands praat en de hulpvraag duidelijk wordt gesteld. Mensen mogen niet van het kastje naar de muur worden gestuurd. Met andere woorden, in de praktijk blijkt ook dat de drempel door de hulpverlening en zorgsector zelf wordt opgeworpen.
In deze tijd waarin integreren in de maatschappij een individuele - als financiële kwestie schijnt te zijn (landelijk overheidsbeleid en lokaal), is het juist van belang dat werkers in alle sectoren geschoold zijn in de problematiek van migranten.
Aanbeveling 3:
Onze Hoop organiseert op 22 november 2012 een conferentie voor en met de achterban, alle vrijwilligers, werkers en gremia uit de org/hulpverleningssector om samen tot verdere uitwerking te komen, hoe drempels en vrees voor de zorgsector weggenomen kunnen worden.
Naast dat Onze Hoop werkt aan een brede voorlichting voor de doelgroep i.s.m. Assadaaka, o.a. door themabijeenkomsten op gebied van gezondheidszorg te organiseren , blijft diversiteit in al haar facetten en uitwerkingen daarvan binnen de reguliere gezondheidszorg en hulpverlening een aandachtspunt.
Tevens adviseren wij de zorg- en hulpverleningssector zich te scholen en te trainen in de problematiek van migranten en daarbij gebruik te maken van het aanbod, zoals de conferenties en bijeenkomsten georganiseerd door Onze Hoop en Assadaaka, zodat wijkcentra, servicepunten, ziekenhuizen, hulpverleningsinstanties toegankelijk zijn voor iedereen.
Ten slotte wordt er gesproken over bejegening en over mentaliteit t. o.v. mensen met een beperking en mensen met een allochtone achtergrond met een beperking in het bijzonder. Er worden prettige ervaringen genoemd van medebewoners en ook van onprettige ervaringen. Er wordt gesproken over discriminatie en o.a. ook in de detailhandel en in de horeca. Er wordt ook gesproken over de onzichtbaarheid hiervan en het buitengesloten worden op grond van beperking en afkomst. Dit veroorzaakt leed. Er worden ideeën genoemd om hieraan iets te doen.
Aanbeveling 4:
Onze Hoop gaat onderzoeken i.s.m. met andere instanties hoe dit zichtbaar gemaakt kan worden op projectbasis. Gedacht wordt aan een filmproject op locaties waar mensen met beperkingen belemmeringen ervaren b.v. i.s.m. de Filmacademie, straattheater en een groot overleg met valide en minder valide mensen uit Groot-Oost. Vaak is het ook een gebrek aan kennis bij mensen dat ze niet weten hoe om te gaan met mensen met beperkingen.
IV Deskundigheidsbevordering en professionalisering
We zijn bezig geweest met de ontwikkeling van een website voor Onze Hoop. Dit proces is nog niet beëindigd en zal in 2013 worden voortgezet. De administratie is verbeterd, met name die van het spreekuur. Personeel van Onze Hoop heeft veel ervaring opgedaan in organisatie, coördinatie en uitvoering van projecten, bijeenkomsten en conferenties. Vrijwilligers worden continu begeleid en aangespoord om hun onbenut talent in te zetten. Er is ook een training georganiseerd: cognitieve stimulatie en hoe om te gaan met stress.
Spreekuren
Onze Hoop heeft een spreekuur voor mensen die moeilijk de weg weten te vinden in het reguliere circuit. Vaak komen daar zeer schrijnende gevallen, die zonder deze hulpverlening verder zouden wegzakken in sociaal isolement of zouden verloederen en worden opgenomen in een GGZ instelling. Veel van onze cliënten zijn al heel blij met het luisterend oor dat onze medewerkers bieden. In 2012 zijn ongeveer 1000 mensen op die manier geholpen. Zij komen bij ons terecht via het informele circuit, onze themabijeenkomsten of via doorverwijzing door andere organisaties en instellingen. Ter illustratie van wat Onze Hoop beoogt met het spreekuur volgt hier een fragment uit de toespraak door de voorzitter tijdens de conferentie “spreekuur en drempelvrees” van 22 november 2012.
Daar komt bij dat veel migranten te maken hebben met taboes, zoals schaamte bijvoorbeeld, of ze dragen het verleden met zich mee en zitten nog vast aan hun land van herkomst. Vaak zijn ze niet bekend met het bestaan van plekken waar ze hulp kunnen krijgen bij dit soort zaken en ze hebben ook vaak een afwachtende houding. Op die manier vallen ze dan tussen wal en schip.
Het gaat dus niet alleen om een echte, fysieke drempel die genomen moet worden, het gaat vaak veel meer om het opzien tegen de enorme hoeveelheid hindernissen in de vorm van formulieren, instanties, hulpvragen, papieren en formulieren, en om de cultuurverschillen in de ambtenarij en het woud aan regeltjes, dingen die je moet aanvragen, formulieren die je moet invullen, informatie die je moet verstrekken en bijlagen die je moet bijleveren.
Voor migranten, en zeker voor migranten met een beperking, is het veel eenvoudiger om binnen te komen bij een vrijwilligersorganisatie of zelforganisatie: daar is de drempel per definitie laag om binnen te komen. Je komt een eerste keer kennismaken op een ongedwongen manier, je drinkt er thee met anderen, je wordt te woord gestaan door vrijwillige ervaringsdeskundigen en je kunt er meedoen aan informatiebijeenkomsten. Je kunt praten met lotgenoten maar ook met ervaringsdeskundigen, je kunt er informatie krijgen en geholpen worden om ofwel zelf de weg naar een instantie te vinden, ofwel om begeleiding te krijgen van een lotgenoot als je het echt niet zelf kunt.
Onze Hoop is mede opgericht juist voor dit doel: om mensen te helpen zichzelf te helpen. Om mensen die anders verder en verder in isolement geraken de helpende hand te bieden om voor zichzelf op te komen, om ze te laten participeren in onze samenleving, zelfredzaam te blijven en op te komen voor hun eigen belangen.
Aan dit verslag werkten mee: Ahmed El Mesri, Arthur Vreede.
Eindredactie en copyright: Stichting Onze Hoop
Voor meer informatie Stichting Onze Hoop
Plantage Middenlaan 14-1, 1018 DD Amsterdam,
E. info.onzehoop@gmail.com
T. 020-7525131, M. 06-47440672
W. http://stichtingonzehoop.blogspot.nl/
Fotocollage:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten