Voor de nieuwjaarstoespraak van dit jaar las ik een toespraak die ik een paar jaar geleden gehouden heb, namelijk in 2009. Een aantal dingen, zo kan ik concluderen, zijn veranderd, maar een aantal dingen zijn ook nog steeds hetzelfde gebleven. De veranderingen zijn ten goede, maar de dingen die hetzelfde gebleven zijn, behoeven nog steeds verbetering. De kernvraag blijft nog steeds wat het komende jaar gaat brengen voor migranten met een handicap of chronische ziekte en hun familie. Want het is duidelijk, inmiddels, dat dit een groeiende groep is in de samenleving, een groep waar wij, van stichting Onze Hoop al jaren geleden aandacht voor gevraagd hebben. En ook met deze bijeenkomst willen, ja moeten wij aandacht vragen voor deze groeiende groep medelanders.
Met het groeien van deze groep groeit ook stichting Onze Hoop mee; wij hebben natuurlijk al jaren lang ervaring, ook omdat wij ervaringsdeskundigen zijn, maar niet alleen daarom. Al jaren lang gaan wij om met officiële instanties en wij weten hoe die werken en hoe moeilijk het is voor mensen om de juiste weg te vinden. Dat vinden wij jammer. Daarom zijn wij al, sedert mijn laatste toespraak van 2009, ja, sedert het oprichten van onze stichting, Onze Hoop, die niet voor niets Onze Hoop heet, bezig met het toegankelijker maken van die organisaties. Mensen komen uit hun sociaal isolement en dat is belangrijk! En het wordt alleen maar belangrijker. Het is zo jammer dat de politiek al die signalen die wij al jarenlang uitzenden, niet opgevangen heeft; en nu is het zo alsof er op een gegeven moment wél iets doorkomt, maar al die jaren daarvoor niet.
De toekomstvisie van Onze Hoop om onze cliënten beter bij te staan:
- Professionalisering: we hebben ons in de loop van afgelopen jaren verder geprofessionaliseerd en we gaan daar mee door. Dit uit zich onder andere in een efficiëntere administratie en mentaliteit.
- we zijn in 2011 begonnen met het organiseren van conferenties om onze doelgroep bredere bekendheid te geven bij een groter publiek, o.a. de zorg en welzijnssector. we gaan meer samenwerken met zorgsector en overheid.
- Samenwerking met Cliëntenbelang Amsterdam: gaan we uitbreiden. Bv op het gebied van diversiteit en signalering van knelpunten. Een aantal kernbegrippen keren steeds weer terug in de discussies. Dat zijn ouderen, mantelzorg, sociaal isolement en lotgenotencontacten. Bij ouderen valt op dat ze nogal ouderwets zijn; bepaalde taboes en opvattingen over persoonlijke waardigheid leven bij hen vaak sterker. Ook werd tijdens de conferentie benadrukt dat personeel in zorg en welzijn meer geschoold moet worden.
Het is een belangrijk gebeuren: het sociaal isolement... en alweer krijgen wij niets te horen, terwijl het daar juist allemaal over gaat... Het is belangrijk om eenzaamheid te bestrijden, om mensen zich beter te laten voelen, vooral hier, in het land waar zij, hoe dan ook, wonen; het is belangrijk dat wij ons als gezamenlijk beschouwen en niet als apart... het is niet alleen een taak van ons om daar een taak van te maken, maar ook zeker van de politiek... en dat had al jaren geleden moeten gebeuren.
Wij, van stichting Onze Hoop, pleiten voor een open houding, voor alle mensen. Het is allemaal zo mooi, zoals het ons voorgesteld wordt: we gaan mooi met elkaar om... maar de werkelijkheid is vaak nogal anders... wij geloven dat de werkelijkheid ook nog wel een woordje erin te zeggen heeft...
Daarom vragen wij nog eens aandacht voor stichting Onze Hoop...zij verdient het...omdat zij een andere aanpak heeft dan de conventionele organisaties. Onze kracht is dat wij niet zijn als iedereen.
Wij willen iedereen cliëntenbelang, alle vrijwilligers, alle stagiaires, de gemeente en andere zusterorganisaties bedanken voor hun ondersteuning en samenwerking in het afgelopen jaar.
Wij hopen ook in het nieuwe jaar op u te mogen rekenen.
Laten we een toast uitbrengen op ons zelf. Wij hebben het goed gedaan en in 2012 gaan we het nog beter doen.
Dank u.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten