Toespraak Ahmed El Mesri woensdag 22 januari 2014

 

Nieuwjaarsreceptie Onze Hoop - Thema: de overgang van AWBZ naar de nieuwe WMO en wat dat betekent voor migranten. 

Dames en heren, van harte welkom op deze middag, waarbij ik u allen om te beginnen het allerbeste wil toewensen voor het nieuwe jaar 2014 dat al ´n poosje aan de gang is inmiddels.

De meesten van u kennen mij wel, ik ben Ahmed El Mesri, voorzitter en oprichter van Stichting Onze Hoop, opgezet voor migranten met een beperking en hun familie. 

2014 is het jaar waarin de nieuwe aanpak van de wijkzorg uitgevoerd gaat worden. Dit zal voor veel mensen een enorme verandering betekenen en velen zullen niet meer weten waar ze precies aan toe zijn. Maar wat vooral merkbaar zal worden is dat het zorgaanbod in veel mindere mate van buiten gaat komen en dat er veel meer door mensen zèlf en door mantelzorgers zal moeten worden georganiseerd en gedaan. Dit alles in het kader van de reorganisatie van de AWBZ naar de WMO, de Wet Maatschappelijke Ondersteuning vanuit de gemeente.  

Dit zal grote consequenties hebben voor veel mensen die door hun beperking nu echt tussen de wal en het schip dreigen te gaan vallen. En voor de groep migranten met een beperking en hun familie vormt dit een extra grote belasting, waarvan de effecten het komend jaar ongetwijfeld schrijnend zichtbaar zullen worden. Ik denk aan mensen die het tot nu toe nog net konden redden maar nu echt belangrijke hulp te kort gaan komen. Ik denk aan mantelzorgers die, toch al vaak overbelast, een nog grotere belasting zullen gaan ervaren waardoor spanningen kunnen toenemen of ontslag zal volgen, hetgeen weer kan leiden tot nog grotere financiële nood en dientengevolge toenemende eenzaamheid.  

Ik noem maar een paar voorbeelden, maar het moge duidelijk zijn dat de consequenties veel groter en op veel langere termijn zichtbaar zullen worden. Want uiteindelijk zal het gaan leiden tot het tegendeel wat is beoogd, nl een nog grotere toeloop naar artsen, ziekenhuizen, verpleeghuizen, hulpinstanties en psychische hulporganisaties.  

Na deze sombere vooruitblik een korte terugblik op het afgelopen jaar.

2013 was voor Onze Hoop een druk jaar. Het aantal mensen dat bij ons kwam voor hulp en advies is in dat jaar enorm toegenomen: tot wel tienduizend mensen kwamen o.a. via onze spreekuren naar ons toe met vragen en problemen, met noodkreten voor hulp, advies en bemiddeling.

De waargenomen problematiek loopt uiteen van hulp aan terminaal zieke patiënten, huiselijk geweld, echtscheiding, armoede en schulden, tot ontslag, vereenzaming en een merkbare toename aan psychische aandoeningen.    

Doordat wij een laagdrempelige organisatie zijn komen mensen gemakkelijk bij ons binnen, vaak eerder dan bij de officiële gemeentelijke hulpinstanties. Mensen geven er blijk van vertrouwen in ons te hebben doordat ze hun eigen problematiek herkennen in de vrijwilligers die bij ons werken. Wij helpen ook de ‘onoplosbare problemen’ die vanuit de officiële instanties naar ons worden doorverwezen; en wij verwijzen op onze beurt regelmatig mensen door naar die instanties. Zo vindt de onderlinge samenwerking doorgang.  

Wat betreft het thema samenwerking noem ik als belangrijke partner: Cliëntenbelang, hier ook gevestigd in dit pand. Deze samenwerking is uitermate belangrijk voor ons beider werk en wij verwijzen dan ook zeer regelmatig mensen naar elkaar door. Wij spreken elkaars taal en al is Cliëntenbelang een professionele organisatie die wordt gesteund en gesubsidieerd door de overheid en zijn wij als Onze Hoop een vrijwilligersorganisatie, wij vullen elkaar goed aan en hebben over en weer elkaars vertrouwen en respect.  

Om de mensen die naar ons toe komen te kunnen blijven helpen is samenwerking ook dit jaar van essentieel belang. Om mensen in soms bijna uitzichtloze situaties enige hoop te blijven bieden vormt verbinding voor ons het sleutelwoord. En dan bedoel ik niet alleen de verbinding van samenwerkende hulporganisaties – professioneel of niet-professioneel –, maar ook verbinding tussen buurt- en stadsbewoners, tussen mensen onderling, tussen hen die samen de groei doormaken van afhankelijkheid naar zelfredzaamheid. Want al kunnen wij niet àlle problemen waar mensen zich voor gesteld zien oplossen, wij kunnen er wel samen zijn voor mensen die onze hulp vragen. Zo bieden wij hoop, Onze Hoop. Vanuit verbinding ontstaat hoop. Want niemand kan het alleen en samen staan we sterker! Ik wens u vooral dat toe: verbinding en hoop. Dat is waar wij voor staan! 

Dank u wel.