Deze bijeenkomst vond plaats in buurtcentrum Oosterpark en was mede georganiseerd door Assadaaka Community in samenwerking met Stichting Sadhna (Geeta).
Namens Empower Team voerde ook Rahma El Hannoufi het woord.
Namens Empower Team voerde ook Rahma El Hannoufi het woord.
Ik was uitgenodigd om namens Assadaaka het woord te voeren en naderhand verslag te doen van de bijeenkomst.
Wat men met deze ochtend voor ogen had was om de informatie over en de bespreekbaarheid van seksuele diversiteit te helpen vergroten. Vergroten voor met name de multiculturele buurt- en wijkgenoten van Amsterdam Oost. Namens dit Stadsdeel was wethouder Lieke Thesingh aanwezig.
Na ontvangst werd de ochtend geopend door Geeta en mijzelf, waarbij het thema van de bijeenkomst nog eens werd herhaald en kort toegelicht. Voor de titel ‘Jezelf kunnen zijn’ was gekozen omdat men wilde vermijden om voor de zoveelste keer te praten over een ‘taboe’, dat woord met negatieve lading. ‘Jezelf kunnen zijn’ beschrijft precies de kern: zijn wie je bent, maar ook ‘kunnen’: dat vraagt veiligheid en moed.
Ik had een lang verhaal voorbereid op papier, maar het bleek dat daar niet voldoende tijd voor was: er stond nog een film met aansluitende discussie op het programma, dus ik heb het gelaten bij de inleiding. (Zie voor volledige tekst: hierna.)
De film (De zus van Zahra) werd kort ingeleid door Rahma. Het was het verhaal van een jonge vrouw die verschillende Arabische homoseksuelen interviewde, waaronder haar eigen zus. Mannen en vrouwen vertelden openhartig wat zij tegenkwamen in zichzelf en bij hun omgeving naar aanleiding van hun ‘coming out’ (uit de kast komen). In de film werden ook de reacties van de ouders getoond, die er vanuit hun achtergrond veel moeite mee hadden om te accepteren dat hun dochter ‘anders’ is.
Na het bekijken van deze film volgde een ronde langs de bezoekers van de bijeenkomst met de vraag wat zij naar aanleiding van de film daarover wilden zeggen. Hieronder een samenvatting daarvan.
De discussie
Rahma vatte samen dat er duidelijk 2 kanten uit de film naar voren kwamen: ten eerste het verhaal van de ouders; en ten tweede de eigen houding, de eigen gevoelens en identiteit.
Rahma vraagt aan het aanwezige publiek: Wat is jullie opgevallen?
- Iemand zei: Ik vind het heel dapper van die ouders dat ze hun verhaal doen. Het is voor hen heel moeilijk, en op deze manier maken ze het toch bespreekbaar. Het is goed dat je juist de ouders ook aan het woord laat.
- Iemand anders beaamt dat: het kwam stroef over wat die ouders zeiden maar het was in ieder geval bespreekbaar.
- Iemand anders vond het van de betreffende jongeren heel moedig: die strijd die ze moeten voeren en dat ze zich moeten verstoppen. Het is zo belangrijk dat je het met elkaar blijft bespreken. Zelf komt deze vrouw uit een dorp, ze herkende de sfeer wel. Ze vond het belangrijk dat jongeren ondersteund blijven.
- Iemand anders noemde van de reacties van de ouders: Het is heel eenzaam voor die jongeren. Je zou juist je ouders moeten kunnen vertrouwen dat ze altijd achter je blijven staan, en als ze je dan zo in de steek laten – heel naar.
-Iemand anders zegt: Jongeren die zich zo opsluiten, wat ’n strijd!, omdat ze zich niet geaccepteerd voelen. En de ouders: de verwachtingen die anders uitkomen… Probeer open te zijn als ouders, probeer dicht bij je kind te zijn.
- ‘Onvoorwaardelijke liefde’. Toch doet die man (de vader) wel mee aan de film, ook al is hij het er niet mee eens. Als ouder heb je misschien het gevoel dat je gefaald hebt.
- Iemand anders zegt: het is wel zielig voor die vader, maar ze moeten het maar accepteren.
- Waarop iemand reageert met: Als ouders het accepteren is het ook makkelijker om eermee naar buiten te treden.
Rahma vraagt: Wat zou je met de ouders kunnen doen?
- Ouders zijn ook bang dat hun kind dan geen kind(eren) gaat krijgen. Om de naam en de familie voort te zetten.
- Iemand zegt het opvallend te vinden dat in de film werd genoemd dat de term homoseksualiteit geïmporteerd is. Want het heeft altijd bestaan, maar men is pas later begonnen het zo apart te benoemen.
-Iemand zegt dat het in ieder geval altijd goed is om te blijven delen. In het kader van ‘vrije keuze’ en dat het aangeboren is.
- Iemand anders zegt dat het veel meer geaccepteerd is als twee vrouwen samenleven dan twee mannen. De buitenwereld ziet dan gewoon ‘twee vriendinnen’. Dat maakt het ook lastiger voor die vrouwen om er dan voor uit te komen dat ze een lesbisch stel zijn.
- Voor mannen is homoseksualiteit meer zichtbaar.
- Bij mannen: die maakt kinderen maar weet niet altijd zeker dat het zijn kind is. Hij heeft háár nodig om aan kinderen te komen. Andersom niet. Dat gaat over de zeggenschap over kinderen.
- De aanwezige directeur van het COC Tania Barkhuis raakt een ander punt aan: de kamer van die (lesbische) zus wordt in de film door haarzelf omschreven als een afspiegeling van haar eigen leven: rommelig en een puinhoop.
Zij ziet dit veel bij mensen die om opvang komen vragen omdat ze er zelf niet meer uit komen. Ze gaat door: Als je verliefd bent ben je ook heel kwetsbaar en als je dan ook nog het gevoel hebt dat het niet mag… dat geeft vaak een gevoel dat je de controle over je leven kwijt bent, dat het ‘een puinhoop’ is, binnen en buiten je.
Rahma vraagt: In hoeverre zou het helpen als er meer groepen zouden komen voor ouders om onderling over dit onderwerp te kunnen praten?
Dit wordt beaamd.
Ze licht dan ook nog toe wat de verschillende termen van diversiteit betekenen:
Hole bi = samentrekking van homo, lesbisch, biseksueel.
Homo = dat je valt op iemand van hetzelfde geslacht. De algemene term, en voor mannen. (homo- in samenstelling = ‘zelfde’.)
Lesbisch = dat je als vrouw valt op vrouwen. (Komt van het Griekse eiland Lesbos.)
Biseksueel = dat je als man zowel op vrouwen als op mannen valt, en als vrouw op mannen en op vrouwen.
Transseksueel = dat je in het lichaam geboren wordt als meisje of als jongen, maar je voelt je van binnen eigenlijk van het àndere geslacht (als meisje voel je je jongen, als jongen voel je je meisje). Sommigen willen een geslachtsoperatie ondergaan om echt zichzelf te kunnen zijn.
Travestie = dat je je b.v. als man graag verkleedt als vrouw, of andersom, om je seksueel beter te kunnen uiten. Hoeft geen homoseksueel te zijn.
Pedofilie = dat je als volwassene (meestal mannen, soms ook vrouwen) seksueel geprikkeld wordt door kinderen, maar het staat los van homoseksualiteit. Het in praktijk brengen hiervan (seks hebben met minderjarigen) is bij wet verboden en is dus strafbaar.
Deze termen geven een beetje het denken in hokjes weer, maar ze geven in elk geval aan dat er qua gevoelens meer mogelijk is.
Over Transgender (mannen of vrouwen die in en ander lichaam zijn geboren) wordt gezegd dat het veel voorkomt in Arabische landen en dat zelfs in Casablanca de eerste operaties plaatsvonden.
Verder wordt er nog genoemd dat oudere getrouwde mannen soms op latere leeftijd nog uit de kast komen na jaren van huwelijk met een vrouw.
- Iemand zegt: laten we vooral ook aandacht besteden aan jongeren. Want onder hen zijn vaak veel vooroordelen, die ze van huis uit hebben meegekregen of om zich heen horen. Ook op scholen is dat een belangrijk onderwerp en zou er nog meer aandacht aan moeten worden besteed.
- Er wordt gezegd: Ouders, voed je kinderen op met allerlei mensbeelden! En met respect voor alle mogelijke vormen.
- In je eigen buurt en wijk: breng vrouwen bij elkaar om zich uit te spreken. En de vrouwen als moeder: maak het in je eigen huisgezin bespreekbaar!
Lieke Thesingh sluit af: Uiteindelijk moet iedereen het zichzelf eigen maken. Want ouders kunnen het er moeilijk mee hebben, maar jongeren ook. Het hangt ook af van uit welk ‘nest ‘ je komt: sommige mensen zijn meer liberaal wat dit onderwerp betreft en dan heb je ‘geluk’ gehad als jongere die uit de kast komt.
Maar er zijn ook veel gezinnen met een achtergrond waar het echt nog een groot probleem is om dit bespreekbaar en aanvaard te maken. Voor deze mensen blijft het belangrijk om veel aandacht aan dit onderwerp te blijven besteden.
Ze sloot af met de complimenten aan Geeta: Jullie leggen goede verbindingen. Dat is echt nodig! Er zijn veel groepen met initiatieven op dit gebied. Zo is Assadaaka al jarenlang bezig met dit onderwerp. Het is nodig om het met z’n allen te doen. En van jongsaf aan.
Er is nog veel werk!
De bijeenkomst wordt afgesloten met een dankwoord aan alle aanwezigen en aan de organisatoren van deze ochtend.
Lies Bierenbroodspot
Hieronder volgt de tekst zoals ik die had voorbereid. Die mogelijk qua inhoud nog te ‘voorzichtig’ was geformuleerd omdat ik vooraf mijn publiek niet kende.
Dit heb ik kenbaar gemaakt aan de vrouwen, met het verzoek mij te onderbreken als de tekst niet goed zou aansluiten.
Introductie op het thema door Lies Bierenbroodspot:
Hallo allemaal, beste aanwezigen,
Van harte welkom hier op deze ochtendbijeenkomst met als thema ‘Jezelf kunnen zijn’.
Mijn naam is Lies Bierenbroodspot, ik ben hier namens Assadaaka Community, die zich al jaren inzet voor participatie en sociale cohesie in onze multiculturele samenleving.
Samen met Stichting Sadhna is deze ochtend georganiseerd om de informatie over en bespreekbaarheid van seksuele diversiteit te helpen vergroten.
Laten we om te beginnen eens kijken naar de titel van het thema: ‘Jezelf kunnen zijn’. Waar denk je dan aan? Wat is ‘jezelf zijn’? en spreekt het niet gewoon vanzèlf dat je jezelf kunt zijn?
Letterlijk betekent ‘jezelf kunnen zijn’ dat je overal en altijd kunt en mag zijn wie je bent. Wie je bent is hoe je bent geboren en hoe je als mens in elkaar zit. Maakt niet uit of je man of vrouw bent, met of zonder kleurtje, uit welk land jij of je ouders naar hier zijn gekomen, jong of oud, gezond of met beperkingen, van welk geloof of levensovertuiging dan ook; en dus ook: of je valt op mannen of op vrouwen en hoe je je eigen seksualiteit vorm wilt geven.
Dus dat je misschien als man op een man valt, en als vrouw op een vrouw. Of dat je in het lichaam van een jongen of meisje bent geboren maar je voelt je iemand van het andere geslacht. Dat komt allemaal voor.
En daarbij moet je dan niet denken aan een vrije keus, in de zin van: laat ik dat nou eens proberen, maar het is ten diepste: wie iemand is als mens, als persoon, in dit lichaam en met deze gevoelens.
Dit is waar je het dan mee hebt te doen in dit leven en het is dan je hoogstpersoonlijke opdracht om daarnaar te leven in dit leven.
Om trouw te zijn aan wie je ten diepste bènt. Daar kun je niets aan doen en niets aan veranderen. Dat is absoluut geen makkelijke opgave! Want hoewel het op het persoonlijke vlak een levensopgave betekent om trouw te zijn aan wie je in wezen bent, zie je om je heen dat de buitenwereld daar vaak heel anders tegen aankijkt.
Want voor veel mensen is homoseksualiteit nog steeds een taboe. Ze vinden het vies en raar en ze vinden dat het ‘niet hoort’ omdat het anders is dan wat je meestal ziet: mannetje-vrouwtje. Zelfs in zijn Kersttoespraak keurde de paus, het hoofd van de katholieke kerk in de wereld, homoseksualiteit nog af. Dat geeft niet veel hoop aan degenen die bij zichzelf durven te erkennen dat ze homoseksueel geaard zijn. Je zou toch verwachten dat je van het hoofd van zo’n wereldwijd instituut een meer liefdevolle boodschap mag krijgen. Maar eigenlijk is de boodschap: anders zijn hoort niet.
Anders zijn
‘Anders’ zijn roept in een gemeenschap altijd weerstand op. Anders dan anderen, anders dan de rest, anders dan de leer, anders dan de tradities van huis uit, anders dan je zou willen, anders dan wat als ‘wenselijk’ wordt gezien, anders dan je familie wil, anders dan de boeken prediken.
Maar je zal het maar zijn: anders. Het is voorwaar geen eenvoudige opgave om dan echt voor jezelf te kiezen – soms tégen ‘de anderen’ in – en om trouw te zijn en te blijven aan wie je zelf ten diepste bent.
Jezelf zijn. Het klinkt zo eenvoudig, maar als je ‘anders’ bent is dat helemaal niet zo eenvoudig.
Voor meer informatie bij Assadaaka Community:
Tijdens kantooruren van maandag t/m vrijdag van 10.00 tot 17.00 uur, tel: 06-47440672. E. info@assadaaka.nl – W. www.assadaaka.nl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten