De eerste keer in Amsterdam een Kinderrechten Festival

Speech van Ahmed El Mesri bij de eerste keer in Amsterdam een Kinderrechten Festival op zondag 19 november met amusement en politiek debat in de Indische buurt in Amsterdam. 

Filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=aJi9inQtNbs&feature=youtu.be

Beste dames en heren, jongens en meisjes,

Welkom op deze eerste keer in Amsterdam georganiseerd een Kinderrechten Festival Het festival vindt zich in Studio K, midden in de Indische buurt in Amsterdam. Ik voel me bijzonder gezegend om hier te staan als buurtbewoner.

Mijn naam is Ahmed El Mesri, de voorzitter van Assadaaka Community die zich al jaren inzet voor integratie, voor sociale cohesie, voor participatie, kortom, voor alle belangrijke dingen die mensen tot mensen maken en in het bijzonder kinderen.

Hebben alle kinderen onderdak, onderwijs, gezondheidszorg, en familiehereniging? Kunnen ze allen een paspoort krijgen? Worden ze beschermt tegen geweld, pesten en discriminatie? Wij hebben zeker een lange weg te gaan ook hier in Nederland.

De politieke en economische omstandigheden mogen door de jaren heen veranderd zijn, de hulpvragen waar Assadaaka Community zich op richt, zijn zo goed als hetzelfde gebleven. Veel mensen leven in armoede, en dit is nog erger geworden sinds de economische crisis van de laatste jaren. Mensen verliezen hun werk, kunnen hun rekeningen niet meer betalen, worden zelfs uit huis gezet. En dit overkomt steeds meer mensen, ook mensen die voorheen geen problemen hadden. Maar de groep waar Assadaaka Community zich op richt, zijn mensen die het voor de crisis ook al moeilijk hadden. Mensen die het al met een kleine beurs moesten doen, mensen met een beperkt netwerk, mensen die niet goed de weg weten naar onderwijs, werk of naar de sociale instanties die hen daarbij verder kunnen helpen. Mensen, vaak met een migrantenachtergrond, die sociaal geïsoleerd zijn, of die een zichtbare of onzichtbare beperking hebben.

De participatiesamenleving wil dat mensen sterker worden, zelfredzamer, en dat mensen elkaar meer gaan helpen voordat er een beroep op professionals wordt gedaan. Assadaaka Community werkt al jaren aan het versterken van de zelfredzaamheid van kwetsbare burgers en aan het verbinden van sterke en zwakkere bewoners. Bijvoorbeeld door haar taallessen. Om goed je weg in de Nederlandse samenleving te vinden, moet je de taal kunnen spreken en lezen. De taalwinkel, met taallessen op verschillende niveaus, is dan ook een van de kernactiviteiten met maatwerk die Assadaaka Community al jaren aanbiedt.

Maar ook met haar educatieve en emanciperende activiteiten, zoals vrouwenactiviteiten, informatieavonden en gezondheidsvoorlichting, en via haar lotgenotengroepen, stimuleert Assadaaka Community mensen met een afstand tot de samenleving om sterker en zelfredzamer te worden en elkaar daarbij te ondersteunen.

Tijdens het sociaal spreekuur –dat tot ver buiten Amsterdam bekend is – helpen vrijwilligers en stagiaires van Assadaaka Community mensen met uiteenlopende problemen, van formulieren invullen tot opvoedingsondersteuning, en verwijzen zo nodig door naar de juiste instanties. Maar het werk wordt de bezoekers niet uit handen genomen. Zij worden gestimuleerd om zoveel mogelijk zelf te regelen waardoor ze het op den duur zelf kunnen doen en weer anderen daarbij kunnen helpen. Het is bij Assadaaka Community geven en nemen. Niemand komt hier alleen maar halen. Iedereen brengt wat mee en dat is de kracht van onze Vriendschaps Community.

 

Omdat de inzet van ervaringsdeskundigheid en maatwerk bij Assadaaka Community centraal staat, zijn onze activiteiten altijd heel laagdrempelig. Hierdoor bereiken wij mensen die bij reguliere organisaties buiten beeld blijven. Juist in deze tijden van transities en de participatiesamenleving, zijn organisaties als Assadaaka Community hard nodig om ervoor te zorgen dat niemand buiten de boot valt en dat zorg en ondersteuning toegankelijk worden gemaakt voor de meest kwetsbare bewoners. We spelen hierbij steeds meer in op het wijkgericht werken dat ervoor moet zorgen dat formele en informele zorg- en welzijnsorganisaties beter met elkaar gaan samenwerken. Zo kunnen we er samen voor zorgen dat alle buurtbewoners met een hulpvraag de zorg en ondersteuning krijgen die ze nodig hebben en zo zelfstandig mogelijk mee kunnen doen aan de samenleving. 

Sociale cohesie en solidariteit hebben door de jaren heen altijd bovenaan de agenda van Assadaaka Community gestaan. Elke tijd kent zijn eigen problemen die mensen uit elkaar drijven en voor onderlinge wantrouwen zorgen. Armoede, onrust en oorlog in de wereld, 9/11, de moord op Theo van Gogh. Op dit moment is de terugkerende radicalisering van moslimjongeren bijvoorbeeld een belangrijk maatschappelijk probleem dat veel mensen zorgen baart en bevolkingsgroepen tegen elkaar op zet. Assadaaka Community pakt deze onderwerpen op een actieve manier op en organiseert meldpunten, speciale spreekuren en discussie- en dialoogbijeenkomsten om ervoor te zorgen dat mensen hier openlijk met elkaar over kunnen praten, hun zorgen kunnen delen en elkaars mening leren respecteren. Maar ook taboeonderwerpen, zoals seksuele diversiteit, die tot maatschappelijke scheidslijnen kunnen leiden, worden door middel van diverse projecten opgepakt en bespreekbaar gemaakt.

Ook hier weer weet Assadaaka Community mensen te bereiken die reguliere organisaties niet weten te vinden. Zij werkt daardoor actief aan echte sociale cohesie. Want alleen samen komen we verder. Er is al genoeg haat en geweld in deze wereld. Wij zetten in op vriendschap. Door elkaar te leren kennen, te begrijpen en te waarderen kunnen we samen en van onderop een vreedzame en productieve samenleving creëren, te beginnen in onze eigen buurt.

Nederland heeft in 1995 het VN-verdrag inzake de Rechten van het Kind geratificeerd. Dit betekent dat Nederland verplicht is ervoor te zorgen dat kinderen in een veilige en beschermde omgeving op kunnen groeien. Een omgeving waarin kunnen kinderen zich goed kunnen ontwikkelen. Ook in Amsterdam dus!

Wij hebben in de afgelopen jaren veel ervaring opgebouwd in het oplossen van problemen waarmee kinderen en hun ouders/burgers, gediscrimineerde immigranten te maken hebben of te maken krijgen.

De eerste stap –en dat blijkt steeds opnieuw van enorm groot belang te zijn –, is erkenning van het probleem, zowel door degene die met het probleem geconfronteerd wordt als door degene die aan de zijde van de hulpverlening staat. Dat herkenningspunt wordt nu ook door beleidsmakers, onderzoekers, hulpverleners en allerlei anderen die met deze kinderen/ouders mensen te maken hebben, erkend. Wij zullen ook zeker niet stil blijven staan bij het constateren van het probleem of het in kaart brengen van de situatie. Het is onze taak om de situatie aan te pakken, om te komen tot een bevredigende oplossing. Hopelijk kunnen wij hieraan vanmiddag een eerste bijdrage leveren.

Ik dank u.