Op 22 januari jl. was er in de middag op het kantoor van Stichting Onze Hoop een Nieuwjaarsreceptie. Die werd goed bezocht, er waren veel leden en belangstellenden, mensen van organisaties en van de Deelraad.
De voorzitter van Onze Hoop, Ahmed El Mesri, opende de reeks toespraken door alle aanwezigen welkom te heten en iedereen een heel goed 2014 te wensen. Hij sprak ook uit dat het een moeilijk jaar zal worden. Niet om de aanwezigen te ontmoedigen maar om de realiteit te benoemen.
Door de bezuinigingen in de Zorg en de overgang van de AWBZ naarde WMO – de gemeentelijke Wet Maatschappelijke Ondersteuning – is de realiteit dat veel mensen zullen gaan merken dat er vooral in de directe wijkzorg meer en meer op mensen zelf zal gaan neerkomen, en dit zal bijdragen aan een toename van reeds bestaande problematiek.
Ahmed benoemde dat in het afgelopen jaar 2013 een groot aantal mensen een beroep heeft gedaan op de hulp en ondersteuning van Onze Hoop, en dat de verwachting is dat dat aantal dit jaar alleen maar zal toenemen. In dat licht is en wordt samenwerking met andere organisaties – professioneel of niet-professioneel – alleen maar steeds belangrijker. Immers, de samenwerking van organisaties en onderlinge verbondenheid van hulpzoekenden scheppen hoop. En dat blijft onze belangrijkste drijfveer: om migranten met een beperking, van welke aard dan ook, en hun familie, hoop te bieden in hun persoonlijke, sociale en maatschappelijke omstandigheden.
Hierna werd het woord gegeven aan de directeur van Cliëntenbelang, de professionele organisatie waarmee de vrijwilligersorganisatie Onze Hoop nauw samenwerkt. De heer Ad Warnar benadrukte op zijn beurt het belang van de samenwerking van Cliëntenbelang en Onze Hoop. ‘Samen sta je sterker’ is geen loos motto maar geldt zeker voor deze beide organisaties.
Onderling overleg, naar elkaar doorverwijzen, elkaar inhoudelijk feedback geven en knelpunten gezamenlijk verwoorden om naar buiten te brengen – dat zijn zaken die voor beide organisaties, die ook samen in één gebouw hun kantoor hebben, heel gunstig werken. Hij sloot af met woorden van hoop op de toekomst, zeker wat betreft de samenwerking.
Dit werd ook nog eens onderstreept door de wethouder van Zorg en Welzijn, mevrouw Lieke Thesingh. Zij gaf aan altijd met belangstelling de activiteiten van Onze Hoop te hebben gevolgd, en dat ze zelf ook regelmatig aanwezig was bij bijeenkomsten. Zij prees vooral de moed en volharding van beide organisaties voor het bespreekbaar maken van taboeonderwerpen als seksualiteit, homoseksualiteit, vaders en opvoeding, en andere, niet direct makkelijke onderwerpen.
Veel van die bijeenkomsten werden georganiseerd in samenwerking met b.v. een organisatie als De Bloem en het C.O.C.
Dat Onze Hoop daarbij vaak een eigenzinnig geluid lieten horen, ook in onderhandeling met de Deelraad, noemde de wethouder als een positief punt. Eigenwijsheid is niet altijd gemakkelijk om mee om te gaan, zei ze, maar is wel goed in de zin van bijdragend aan het politieke debat en als de stem vanuit de minderheid, vanuit de groep die het betreft zelf – voor het broodnodige tegengeluid.
Zij riep dan ook de organisaties op om daar vooral mee dóór te gaan bij de totstandkoming van de aanstaande nieuwe situatie, waarbij zaken geregeld gaan worden vanuit de Centrale Stad, maar waarbij de Deelraad wel blijft bestaan als aanspreekpunt. Wat er moet veranderen, wat niet goed gaat, wat beter moet of kan, waar het aan ontbreekt, wat over ’t hoofd is gezien… al die dingen moeten, nu meer dan ooit, gezegd worden en blijven, zo benadrukte mevrouw Thesingh. Want het is van levensbelang voor de betreffende groepen, merkte ze op, dat naar voren komt waar de huidige politiek en de nieuwe wetgeving falen en tekortschieten.
Ze bedankte nogmaals de heer El Mesri en de medewerkers van Onze Hoop voor hun inzet. En ze gaf tevens aan dat zij zelf binnenkort stopt met haar baan als wethouder.
Hierna kreeg Saskia Hubelmeijer het woord. Zij is al jaren verbonden aan Onze Hoop en zij gaf een persoonlijk verslag van haar groei van bedeesde hulpvraagster indertijd naar iemand die nu pleit voor mondigheid bij mensen die behoren tot de groep die hulp nodig heeft. Ze benadrukte wat de wethouder had bepleit: laat horen wat je nodig hebt, zie het niet alleen als een mooie tegemoetkoming vanuit de overheid maar als een recht dat je hebt als migrantenburger met een beperking en als bewoner van de stad.
Mevrouw Anneke Bolle voerde het woord namens de groep mensen met een psychische beperking. Ze vergeleek deze groep met de groep migranten met een beperking als minderheidsgroep, die het waard is gehoord en gezien te worden. Zij refereerde aan het radio-interview bij Radio Signaal waar zowel Ahmed als zijzelf vertelden over hun werk.
Anneke is zelf ervaringsdeskundige wat betreft psychische gezondheid en zij neemt het op voor deze soms vergeten groep. Hierin ziet zij een overeenkomst met het werk van Ahmed en Onze Hoop.
Als laatste nam Hady-Jane Guds het woord. Zij is trainer en mediacoach. Ze vertelde over het begin van de samenwerking met Ahmed en hoe zij elkaar over en weer vonden in hun visie. Binnen Onze Hoop organiseert zij workshops, spreekuren en projecten.
Eén van die projecten gaat binnenkort plaatsvinden en is bedoeld voor mensen met een beperking die zo’n vijf tot tien jaar niet op vakantie zijn geweest. Daarnaast gaat ze een workshop opzetten rond ‘Organizing’, een Amerikaanse methode die mensen helpt zich te organiseren in hun buurt.
Samen met Onze Hoop wordt er ook nog een conferentie georganiseerd omtrent het thema participatie.
Ter afsluiting bedankte Ahmed alle mensen voor hun aanwezigheid en was het tijd voor het informele deel van de middag. Er was gelegenheid om over en weer kennis te maken, bij te praten en gezellig samen te zijn met een hapje en iets te drinken erbij naar keuze.
Met dank aan alle mensen die deze middag hadden georganiseerd, waaronder de stagiaires. Goed gedaan, iedereen!
Lies Bierenbroodspot,
beleidsmedewerker Stichting Onze Hoop
Voor meer informatie:
Tijdens kantooruren van maandag t/m vrijdag van 10.00 tot 17.00 uur tel: 020-7525131- (06-47440672) of via E. info@stichtingonzehoop.nl - W.www.stichtingonzehoop.nl
Door de bezuinigingen in de Zorg en de overgang van de AWBZ naarde WMO – de gemeentelijke Wet Maatschappelijke Ondersteuning – is de realiteit dat veel mensen zullen gaan merken dat er vooral in de directe wijkzorg meer en meer op mensen zelf zal gaan neerkomen, en dit zal bijdragen aan een toename van reeds bestaande problematiek.
Ahmed benoemde dat in het afgelopen jaar 2013 een groot aantal mensen een beroep heeft gedaan op de hulp en ondersteuning van Onze Hoop, en dat de verwachting is dat dat aantal dit jaar alleen maar zal toenemen. In dat licht is en wordt samenwerking met andere organisaties – professioneel of niet-professioneel – alleen maar steeds belangrijker. Immers, de samenwerking van organisaties en onderlinge verbondenheid van hulpzoekenden scheppen hoop. En dat blijft onze belangrijkste drijfveer: om migranten met een beperking, van welke aard dan ook, en hun familie, hoop te bieden in hun persoonlijke, sociale en maatschappelijke omstandigheden.
Hierna werd het woord gegeven aan de directeur van Cliëntenbelang, de professionele organisatie waarmee de vrijwilligersorganisatie Onze Hoop nauw samenwerkt. De heer Ad Warnar benadrukte op zijn beurt het belang van de samenwerking van Cliëntenbelang en Onze Hoop. ‘Samen sta je sterker’ is geen loos motto maar geldt zeker voor deze beide organisaties.
Onderling overleg, naar elkaar doorverwijzen, elkaar inhoudelijk feedback geven en knelpunten gezamenlijk verwoorden om naar buiten te brengen – dat zijn zaken die voor beide organisaties, die ook samen in één gebouw hun kantoor hebben, heel gunstig werken. Hij sloot af met woorden van hoop op de toekomst, zeker wat betreft de samenwerking.
Dit werd ook nog eens onderstreept door de wethouder van Zorg en Welzijn, mevrouw Lieke Thesingh. Zij gaf aan altijd met belangstelling de activiteiten van Onze Hoop te hebben gevolgd, en dat ze zelf ook regelmatig aanwezig was bij bijeenkomsten. Zij prees vooral de moed en volharding van beide organisaties voor het bespreekbaar maken van taboeonderwerpen als seksualiteit, homoseksualiteit, vaders en opvoeding, en andere, niet direct makkelijke onderwerpen.
Veel van die bijeenkomsten werden georganiseerd in samenwerking met b.v. een organisatie als De Bloem en het C.O.C.
Dat Onze Hoop daarbij vaak een eigenzinnig geluid lieten horen, ook in onderhandeling met de Deelraad, noemde de wethouder als een positief punt. Eigenwijsheid is niet altijd gemakkelijk om mee om te gaan, zei ze, maar is wel goed in de zin van bijdragend aan het politieke debat en als de stem vanuit de minderheid, vanuit de groep die het betreft zelf – voor het broodnodige tegengeluid.
Zij riep dan ook de organisaties op om daar vooral mee dóór te gaan bij de totstandkoming van de aanstaande nieuwe situatie, waarbij zaken geregeld gaan worden vanuit de Centrale Stad, maar waarbij de Deelraad wel blijft bestaan als aanspreekpunt. Wat er moet veranderen, wat niet goed gaat, wat beter moet of kan, waar het aan ontbreekt, wat over ’t hoofd is gezien… al die dingen moeten, nu meer dan ooit, gezegd worden en blijven, zo benadrukte mevrouw Thesingh. Want het is van levensbelang voor de betreffende groepen, merkte ze op, dat naar voren komt waar de huidige politiek en de nieuwe wetgeving falen en tekortschieten.
Ze bedankte nogmaals de heer El Mesri en de medewerkers van Onze Hoop voor hun inzet. En ze gaf tevens aan dat zij zelf binnenkort stopt met haar baan als wethouder.
Hierna kreeg Saskia Hubelmeijer het woord. Zij is al jaren verbonden aan Onze Hoop en zij gaf een persoonlijk verslag van haar groei van bedeesde hulpvraagster indertijd naar iemand die nu pleit voor mondigheid bij mensen die behoren tot de groep die hulp nodig heeft. Ze benadrukte wat de wethouder had bepleit: laat horen wat je nodig hebt, zie het niet alleen als een mooie tegemoetkoming vanuit de overheid maar als een recht dat je hebt als migrantenburger met een beperking en als bewoner van de stad.
Mevrouw Anneke Bolle voerde het woord namens de groep mensen met een psychische beperking. Ze vergeleek deze groep met de groep migranten met een beperking als minderheidsgroep, die het waard is gehoord en gezien te worden. Zij refereerde aan het radio-interview bij Radio Signaal waar zowel Ahmed als zijzelf vertelden over hun werk.
Anneke is zelf ervaringsdeskundige wat betreft psychische gezondheid en zij neemt het op voor deze soms vergeten groep. Hierin ziet zij een overeenkomst met het werk van Ahmed en Onze Hoop.
Als laatste nam Hady-Jane Guds het woord. Zij is trainer en mediacoach. Ze vertelde over het begin van de samenwerking met Ahmed en hoe zij elkaar over en weer vonden in hun visie. Binnen Onze Hoop organiseert zij workshops, spreekuren en projecten.
Eén van die projecten gaat binnenkort plaatsvinden en is bedoeld voor mensen met een beperking die zo’n vijf tot tien jaar niet op vakantie zijn geweest. Daarnaast gaat ze een workshop opzetten rond ‘Organizing’, een Amerikaanse methode die mensen helpt zich te organiseren in hun buurt.
Samen met Onze Hoop wordt er ook nog een conferentie georganiseerd omtrent het thema participatie.
Ter afsluiting bedankte Ahmed alle mensen voor hun aanwezigheid en was het tijd voor het informele deel van de middag. Er was gelegenheid om over en weer kennis te maken, bij te praten en gezellig samen te zijn met een hapje en iets te drinken erbij naar keuze.
Met dank aan alle mensen die deze middag hadden georganiseerd, waaronder de stagiaires. Goed gedaan, iedereen!
Lies Bierenbroodspot,
beleidsmedewerker Stichting Onze Hoop
Voor meer informatie:
Tijdens kantooruren van maandag t/m vrijdag van 10.00 tot 17.00 uur tel: 020-7525131- (06-47440672) of via E. info@stichtingonzehoop.nl - W.www.stichtingonzehoop.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten